Soorten zelfstandige naamwoorden

In Het grammaticaboek van de leraar (2005), James Williams geeft toe dat "de term wordt gedefinieerd zelfstandig naamwoord is zo'n probleem dat veel grammaticaboeken het niet eens proberen te doen. "Interessant is echter dat een van de grondleggers van de cognitieve taalkunde een vertrouwde definitie heeft gekozen:

Op de lagere school werd mij geleerd dat een zelfstandig naamwoord de naam is van een persoon, plaats of ding. Op de universiteit werd mij de fundamentele taalleer geleerd dat een zelfstandig naamwoord alleen kan worden gedefinieerd in termen van grammaticaal gedrag, omdat conceptuele definities van grammaticale klassen onmogelijk zijn. Hier, enkele decennia later, demonstreer ik de onverbiddelijke vooruitgang van de grammaticale theorie door te beweren dat een zelfstandig naamwoord de naam van een ding is. -Ronald W. Langacker, Cognitieve grammatica: een basisintroductie. Oxford University Press, 2008

Professor Langacker merkt op dat zijn definitie van ding "onderwerpt mensen en plaatsen als speciale gevallen en is niet beperkt tot fysieke entiteiten."

Het is waarschijnlijk onmogelijk om te komen met een universeel geaccepteerde definitie van een zelfstandig naamwoord. Zoals vele andere termen in de taalkunde, hangt de betekenis ervan af van de context en het gebruik, evenals van de theoretische vooroordelen van de persoon die de definitie uitvoert. Dus in plaats van te worstelen met concurrerende definities, laten we kort enkele van de conventionele categorieën van zelfstandige naamwoorden bekijken - of beter gezegd, enkele van de verschillende manieren om zelfstandige naamwoorden te groeperen in termen van hun (vaak overlappende) vormen, functies en betekenissen.

Voor aanvullende voorbeelden en meer gedetailleerde uitleg van deze gladde categorieën raadpleegt u de bronnen in de woordenlijst van grammaticale en retorische termen, die onderwerpen behandelen als het bezittelijk geval en de meervoudsvormende zelfstandige naamwoorden.

Abstracte zelfstandige naamwoorden en concrete zelfstandige naamwoorden

Een abstract zelfstandig naamwoord is een zelfstandig naamwoord dat een idee, kwaliteit of concept noemt (moed en vrijheid, bijvoorbeeld).

EEN concreet zelfstandig naamwoord is een zelfstandig naamwoord dat een materieel of tastbaar object noemt - iets dat herkenbaar is aan de zintuigen (zoals kip en ei).

Maar dit schijnbaar eenvoudige onderscheid kan lastig worden. Lobeck en Denham wijzen erop dat "de classificatie van een zelfstandig naamwoord kan veranderen, afhankelijk van hoe dat zelfstandig naamwoord wordt gebruikt en waarnaar het verwijst in de echte wereld. Wanneer huiswerk verwijst naar het idee van schoolwerk dat na verloop van tijd zal worden voltooid, het lijkt abstracter, maar wanneer het verwijst naar een concreet document dat u voor een klas indient, lijkt het concreet. " -Navigeren Engelse grammatica, 2014.

Attributieve zelfstandige naamwoorden

Een attributief zelfstandig naamwoord is een zelfstandig naamwoord dat dient als een bijvoeglijk naamwoord voor een ander zelfstandig naamwoord - zoals "kinderkamer school 'en'verjaardag partij."

Omdat zoveel zelfstandige naamwoorden als adjectiefequivalenten kunnen dienen, is het nauwkeuriger om te beschouwen attributief als een functie dan als een type. Het clusteren van zelfstandige naamwoorden voor een ander zelfstandig naamwoord wordt soms genoemd stapelen.

Collectieve zelfstandige naamwoorden

EEN verzamelnaam is een zelfstandig naamwoord dat verwijst naar een groep individuen, zoals team, commissie, en familie.

Een enkelvoud of een meervoud voornaamwoord kan staan ​​voor een collectief zelfstandig naamwoord, afhankelijk van of de groep wordt beschouwd als een enkele eenheid of als een verzameling van individuen. (Zie Pronoun-overeenkomst.)

Gemeenschappelijke naamwoorden en juiste naamwoorden

EEN zelfstandig naamwoord is een zelfstandig naamwoord dat niet de naam is van een bepaalde persoon, plaats of ding (bijvoorbeeld, zanger, rivier-, en tablet).

EEN eigen naam is een zelfstandig naamwoord dat verwijst naar een specifieke persoon, plaats of ding (Lady Gaga, Monongahela-rivier, en iPad).
De meeste eigennamen zijn enkelvoudig, en met enkele uitzonderingen (iPad) - ze worden meestal geschreven met beginhoofdletters. Wanneer de juiste zelfstandige naamwoorden generiek worden gebruikt (zoals bij "het bijhouden van de Joneses"of" a Xerox van mijn term paper '), worden ze in zekere zin gebruikelijk en in sommige gevallen onderworpen aan rechtszaken (zie Generification.)

Tel naamwoorden en massa naamwoorden

EEN tel zelfstandig naamwoord is een zelfstandig naamwoord dat zowel enkelvoud als meervoud heeft hond(s) en dollar(s).

EEN massa zelfstandig naamwoord (ook wel een noncount-zelfstandig naamwoord genoemd) is een zelfstandig naamwoord dat meestal alleen in het enkelvoud wordt gebruikt en niet kan worden geteld-muziek- en kennis, bijvoorbeeld.
Sommige zelfstandige naamwoorden hebben zowel telbare als niet-telbare toepassingen, zoals de telbare "dozijn eieren"en de niet-telbare"ei op zijn gezicht."

Nominale naamwoorden

EEN denominaal zelfstandig naamwoord is een zelfstandig naamwoord dat wordt gevormd uit een ander zelfstandig naamwoord, meestal door een achtervoegsel toe te voegen, zoals gitaarist en lepelful.

Maar reken niet op consistentie. Terwijl een librarian werkt meestal in een bibliotheek en een congresian studeert meestal in een seminarie, a vegetarian kan overal verschijnen. (Zie Algemene achtervoegsels in het Engels.)

Verbale naamwoorden

EEN verbaal zelfstandig naamwoord (soms een gerund genoemd) is een zelfstandig naamwoord dat is afgeleid van een werkwoord (meestal door het achtervoegsel toe te voegen -ing) en dat vertoont de gewone eigenschappen van een zelfstandig naamwoord, bijvoorbeeld: "Mijn moeder hield niet van het idee van mijn dagvaardinging een boek over haar. "
De meeste hedendaagse taalkundigen onderscheiden verbalen van deverbalen, maar niet altijd op precies dezelfde manier.