Tijd om te vliegen Een leeg nest overleven

Zo zeker als de zomer begint te vallen, ervaren in augustus duizenden vrouwen in het hele land een unieke vorm van liefdesverdriet. Het is geen onbeantwoorde liefde - het is de bitterzoete daad van het sturen van een kind naar de universiteit. Leeg nest syndroom creëert angst voor zelfs de meest onafhankelijke van vrouwen. Naast de bevalling is het een van de grootste overgangen van het moederschap.

Vertrek - niet verlaten

Voor velen is het een persoonlijke strijd om het eigen gevoel van verlies en verandering onder ogen te zien. Mindy Holgate, 45, een officemanager uit New York, was verrast hoe diep ze werd getroffen door het vertrek van haar dochter Emily naar een grote staatsuniversiteit op drie uur rijden. “Het was enorm. We hadden een vriendschap en een moeder / dochterrelatie. Toen dat werd weggehaald, voelde ik me zo eenzaam. '

Holgate zegt dat ze twee weken huilde nadat ze afgelopen augustus afscheid had genomen. Ze geeft ook toe dat ze Emily kwalijk nam en zich verlaten voelde. Maar nu, terugkijkend met een perspectief van een jaar onder haar riem, erkent ze: 'Dat ging allemaal over mij, niet over haar. Die band hebben en dan loslaten was mijn eigen probleem. ”

Uw kind transplanteren

Net als Holgate kunnen veel moeders die de lege nestblues zingen niet verder kijken dan het gat dat is gecreëerd door de afwezigheid van een kind. En misschien is het de uitdrukking 'leeg nest' die gedeeltelijk de schuld is. De volgende analogie drukt deze overgang in een positiever licht uit:

Stel je voor dat je een bloem of struik naar een nieuwe locatie transplanteert, zodat deze gezonder en sterker kan worden. Om dit met succes te laten gebeuren, moet je de plant opgraven en de wortels afsnijden. Het systeem is aanvankelijk geschokt, maar geplant in zijn nieuwe omgeving, het breidt nieuwe wortels uit en vestigt zich uiteindelijk steviger dan voorheen. En het gat dat achterblijft, kan worden gevuld met vruchtbare grond, klaar om nieuwe kansen te creëren.

Moeder - geen vriend

Loslaten lijkt vooral een uitdaging voor babyboomers. Velen zijn er trots op eerst een vriend te zijn en vervolgens een ouder. Dit kan de reden zijn waarom een ​​term die door universiteitsbestuurders wordt gebruikt - ouderschap van helikopters - de hoofdstroom is ingegaan om een ​​moeder en / of vader te beschrijven die zweeft ten nadele van de persoonlijke groei en ontwikkeling van hun kind..

Iedereen die bekend is met de gewoonten van mobiele telefoons van tieners weet dat constant contact met vrienden, of ze nu sms'en of bellen, gebruikelijk is. Maar een verantwoordelijke moeder die wil wat het beste is voor haar eerstejaarsstudent, moet zich gedragen als een ouder - geen vriend. Ze moet afzien van het opnemen van de telefoon en het bellen of sms'en dagelijks of zelfs wekelijks.

School of Hard Knocks

Laat uw kind contact met u opnemen en zijn of haar eigen voorwaarden vaststellen om in contact te blijven. Zij zijn degenen die de ins en outs van colleges, het studentenleven, relaties, nieuwe vrijheid en financiële verantwoordelijkheid moeten leren.

Overbetrokkenheid - of proberen de ruwe plekken in het studentenleven te verzachten - neemt kansen weg voor uw kind om oplossingen voor te stellen of coping-strategieën te ontwikkelen. Holgate ontdekte dit zelf toen haar dochter terloops in een telefoongesprek zei dat ze haar eetkaart voor studenten kwijt was en geen toegang had tot haar maaltijdplan. Hoewel Holgate gefrustreerd was dat haar dochter niet had gedacht om contact op te nemen met de studentendiensten met haar probleem, wist ze dat het allemaal deel uitmaakte van het opgroeien.

"Uit je handen"

En het voordeel van loslaten? Een leven dat zelfstandig bloeit. Holgate ziet het proces als vergelijkbaar met het uitbetalen van touw: "Eerst doe je het beetje bij beetje los, dan glipt het plots uit je handen en je hebt losgelaten."

Ze realiseerde zich dat ze zou loslaten toen haar dochter Emily besloot om deze zomer een week met vrienden naar Canada te gaan. “Ik vroeg haar niet waar ze verbleef, waar ik haar kon bereiken of wat ze zou doen. En ik voelde me er bijna schuldig over. Vorige zomer had ik niet gedacht dat ik me zo zou voelen. Het afgelopen jaar gebeurde het loslaten bijna onder mijn neus zonder dat ik het doorhad. "

Holgate's advies aan moeders die momenteel met deze situatie worden geconfronteerd: “Laat het kind gaan. En vergeet niet dat het voor jullie beiden een overgang is. '