'Hun ogen keken naar God' Thema's, symbolen en literaire apparaten

De roman van Zora Neale Hurston Hun ogen keken naar God is in wezen een verhaal dat de potentie van liefde bevestigt. Het verhaal volgt de hoofdrolspeler, Janie, op haar zoektocht naar een ideale liefde - die een gelijktijdige zoektocht voor zichzelf wordt. Haar reis naar een relatie omvat veel gecorreleerde thema's. Genderrollen en machtshiërarchieën wortelen haar relaties, die verder worden geïnformeerd door Janie's seksualiteit en spiritueel begrip van de wereld. Taal wordt ook een belangrijk thematisch element, dat zowel als een middel voor verbinding als een betekenaar van macht dient. 

Geslacht

In de roman streeft onze hoofdrolspeler Janie ernaar haar identiteit en haar plaats in de wereld te vinden. Genderdynamiek - de rollen van mannelijkheid en vrouwelijkheid en hun ingewikkelde kruispunten - zijn de bron van veel van de obstakels waarmee ze wordt geconfronteerd. De ware identiteit van Janie, en de kracht van haar stem, staat vaak op gespannen voet met de rollen die ze naar verwachting in het begin van de 20e eeuw als zwarte vrouw zal spelen..

Het verhaal van Janie wordt verteld door haar huwelijken met drie heel verschillende mannen. Haar autonomie is beperkt, zoals haar grootmoeder haar vertelt als ze nog een tiener is - de zwarte vrouw is 'de mule uh de world'. Janie lijdt vervolgens door twee huwelijken als een onderdanige vrouw. Ze presteert op de manier die Logan en Jody dicteren, gezien hun misogynistische opvattingen over vrouwen. Logan behandelt inderdaad Janie als een muilezel, beveelt haar te werken in het veld en haar te kastijden voor haar klagen en "verwende" manieren. Jody's mannelijkheid is zo giftig dat hij gelooft dat vrouwen "niet zelf moeten denken", en gelooft dat mannen voor hen moeten denken. Hij behandelt Janie als een object en een weerspiegeling van zijn status - iets moois om naar te kijken, maar om nooit van te horen.

Janie kan zich eindelijk uiten met Tea Cake. Tea Cake ziet af van veel van de schadelijke ideeën over mannelijkheid en vrouwelijkheid en behandelt Janie als een gelijke. Hoewel hij nog steeds bezitterig is, luistert hij naar haar en bevestigt haar gevoelens. Ze ervaart de liefde waar ze zo hard naar zocht. Door haar complexe relaties met mannen, realiseert Janie de verwachtingen die haar als vrouw ten deel vallen. En door deze beproevingen koestert Janie de kracht om de verwachtingen te bestrijden die haar tot zwijgen brengen, waardoor ze aan het einde van de roman ware liefde kan vinden en een staat van vrede kan bewonen..

Taal en stem

De kracht van taal en stem is een ander overheersend onderwerp. Het wordt zowel thematisch als taalkundig overgebracht door de verhalende stijl van Hurston. Het verhaal wordt verteld door een alwetende verteller van een derde persoon, maar het wordt ook geboekt als een gesprek tussen Janie en Pheoby, als een terugblik op het leven van Janie. Dankzij deze dualiteit kan Hurston haar poëtische proza ​​weven - waarin de rijke innerlijke levens van het personage worden beschreven - met het volkstaal van de personages.

De stem van Janie wordt in het begin van het verhaal vaak tot zwijgen gebracht, hoewel we haar overvloedige, lucide dromen door de verteller begrijpen. Voor het grootste deel van de roman offert Janie haar dromen op om te voldoen aan de wensen en meningen van anderen. Ze trouwt met Logan, ondanks haar sterke afkeer van de oudere man, omdat Nanny dat wil. Ze verdraagt ​​jarenlang misbruik door toedoen van Jody omdat ze zich gebonden voelt door zijn autoriteit. Maar haar groei wordt weerspiegeld door haar taalgebruik. Spraak is synoniem met macht in de roman, en wanneer Janie eindelijk opkomt tegen Jody, beseft ze de kracht ervan. Jody vertelde haar dat hij 'streefde naar een grote stem' en dat dit 'uh grote vrouw tot jou zou maken'. Hij geloofde dat vrouwen nooit zouden moeten spreken, en dat zijn status - en stem - voldoende zou zijn voor beiden . Wanneer Janie tegen hem praat, haalt ze met succes uit en ontmaskert hem publiekelijk. Nadat hij sterft, ervaart ze eindelijk open communicatie en echte romantiek met Tea Cake. Door hun constante verhandeling kan ze haar identiteit en liefde in één keer vinden. Tegen het einde van het verhaal heeft Janie haar stem gevonden, en daarmee haar volledig gerealiseerde autonomie.

Liefde

Hun ogen keken naar God is vooral een roman over liefde, de transcendente aard van liefde, en hoe het iemands identiteit en onafhankelijkheid beïnvloedt. De grootmoeder van Janie trouwt haar zonder liefde als een belangrijke factor voor geluk te beschouwen. Voor Nanny, die een slaaf was en verkracht door haar meester, geeft een huwelijk met een landeigenaar Janie financiële zekerheid en sociale status. Dit waren Nanny's eigen dromen, die ze doorgeeft aan haar familie. Maar financiële zekerheid is niet genoeg voor Janie. Ze vraagt ​​zich af, vóór het huwelijk van Logan, of hun verbintenis "een einde zou maken aan de kosmische eenzaamheid van de ongeëvenaarde." Helaas is hun huwelijk frigide en transactionele. 

Janie geeft haar zoektocht niet op. Haar verlangen naar liefde is de stimulans die haar gemotiveerd houdt in moeilijke tijden. Haar verlangen geeft haar de kracht om verder te gaan uit twee passieloze, misbruikende huwelijken. En zodra Janie echte liefde vindt met Tea Cake, betekent haar gelijktijdige val van sociale status en rijkdom niets voor haar. Ze breekt sociale normen, werkt in Amerikaanse overalls in de modder met haar man, omdat ze een echte emotionele band deelt met Tea Cake. Deze wederzijdse liefde versterkt haar stem en biedt haar de voedende omgeving om zichzelf te zijn. Tegen het einde van het verhaal is Tea Cake dood en is Janie alleen. Maar ze zegt dat haar overleden man 'nooit dood kon zijn voordat ze zelf klaar was met denken en voelen'. Hun liefde zit in haar en ze heeft ook het vermogen om van zichzelf te houden. Hurston geeft de krachtige boodschap af dat iedereen - ongeacht zijn status, ongeacht de sociale constructies die liefde als overbodig beschouwen voor zijn omstandigheden - deze kracht verdient.

Symbolen

Perenboom

Het perenboommotief geeft aan dat Janie vroeg in de roman volwassen wordt en blijft het type gepassioneerde, spirituele, ideale liefde vertegenwoordigen waarnaar ze op zoek is. Als zestienjarige ziet ze een bij een bloem bestuiven vlak voor haar eerste kus. Ze beschrijft de ervaring in zowel religieuze als unitaire termen. Janie voelt zich alsof "opgeroepen om een ​​openbaring te aanschouwen", en de openbaring die zij bepaalt, is er een van gelukzaligheid: "dus dit was het huwelijk!", Roept ze uit. In de roman wordt de perenboom steeds opnieuw aangeroepen als een symbool van Janie's rijke innerlijke leven, haar seksualiteit en haar vitale verlangens. Wanneer Janie versleten is door Jody's jaloezie en vrouwenhaat, trekt ze zich terug in die innerlijke plaats in haar gedachten waar de perenboom groeit. Op deze manier wordt ze ondersteund door de spirituele verbinding die het biedt, en wordt ze ondersteund door haar dromen.

De spirituele en seksuele aard van de perenboom manifesteert zich in het leven van Janie wanneer ze haar ware liefde ontmoet, Tea Cake. Nadat ze hem ontmoet heeft, denkt ze aan hem als een 'bij tot een bloesem' en noemt hem een ​​'blik van God'. Dit werpt een ander belangrijk aspect van de symboliek van de perenboom op - het verbindt de natuur met spiritualiteit. In de roman is God niet altijd aanwezig als een enkele godheid. Integendeel, God is verspreid door de natuur en de natuurlijke wereld is een bron van goddelijke kracht voor Janie. De perenboom is dan representatief voor Janie's zelfgevoel - haar ziel - evenals de ideale liefde die ze met een ander wil delen; een transcendente, mystieke kracht. 

Haar

De verteller, evenals veel van de personages, zijn zich herhaaldelijk bewust van en geboeid door het haar van Janie. Haar haar is een integraal onderdeel van haar aantrekkelijkheid en vrouwelijkheid. Daarom is het ook een object van verlangen en een plaats van machtsstrijd. Schoonheid wordt toegewezen als een vrouwelijke vorm van valuta in de roman, waarin Janie voor weinig meer wordt gewaardeerd. Dit is vooral relevant bij het huwelijk van Janie en Jody. Jody behandelt Janie als een object, iets dat zijn hoge sociale beelden weerspiegelt. Hij beveelt Janie om haar haar in een hoofddoek te verbergen, omdat hij haar schoonheid voor zichzelf wil houden en anderen de kans wil ontnemen om haar te begeren. Met dit edict beperkt Jody effectief haar vrouwelijkheid en vervolgens haar kracht.

Janie's haar is ook symbolisch voor de manier waarop race macht in de roman informeert. Het lange haar van Janie is ongewoon omdat het het resultaat is van haar gemengde afkomst. Het wordt daarom gezien als een weerspiegeling van een hogere sociale status. Hun ogen keken naar God houdt zich niet primair bezig met ras, maar het haar van Janie is een voorbeeld van de manier waarop raciale dynamiek haar gemeenschap doordringt, evenals de roman. Jody wil het gedrag en de levensstijl van een rijke blanke man nabootsen. Hij voelt zich aangetrokken tot Janie vanwege haar unieke schoonheid, die haar witte afkomst weerspiegelt. Nadat Jody sterft, trekt Janie haar hoofddoek af. Het "gewicht, lengte en glorie" van haar haar is hersteld, evenals haar zelfgevoel.