'The Scarlet Letter' Thema's en symbolen

The Scarlet Letter, Nathanial Hawthorne's 1850-roman van een 17^th eeuw overspelige affaire in de Massachusetts Bay Colony, draait om verschillende thema's die zeer betekenisvol zouden zijn geweest voor de zeer religieuze, pre-industriële gemeenschap waarin het zich afspeelt: de aard van schaamte en oordeel; de verschillen tussen ons openbare en privéleven; en het conflict tussen wetenschappelijke en religieuze overtuigingen.

Bovendien verschijnen in de roman verschillende belangrijke symbolen om deze thema's te benadrukken, waaronder de scharlaken brief, de steiger en Pearl. Door het gebruik van deze thema's en symbolen construeert Hawthorne een wereld van puriteinse schuld en verlossing in de vroegste dagen van de Amerikaanse geschiedenis.

Schaamte en oordeel

Het meest centrale thema van de roman is dat van schaamte en oordeel - het is het brandpunt van de eerste scène van het verhaal, wanneer Hester Prynne publiekelijk wordt bespot op het schavot op het stadsplein, en het doordringt bijna elk deel van het boek vanaf daar.

Prynne wordt gedwongen om de rest van haar dagen in de kolonie het gelijknamige teken over haar kleding te dragen, wat op zichzelf een oordeel is dat ze moet doorstaan, evenals een altijd aanwezig symbool van haar schaamte en lage positie in de gemeenschap. Als zodanig wordt ze snel geïdentificeerd als de persoon die overspel heeft gepleegd, een daad waarvoor de inwoners haar veroordelen, waardoor ze op haar beurt een zekere mate van schaamte voelt. Dit komt tot een hoogtepunt wanneer de stedelingen Pearl proberen weg te nemen van Prynne, een daad die meestal voortkomt uit hun verkeerde veronderstellingen en opvattingen over de moeder en dochter. Na verloop van tijd beginnen zowel de inschatting van de stad van Prynne als haar eigen schuldgevoelens te verdwijnen, maar gedurende vele jaren zijn deze gevoelens vrij sterk voor elke partij en dienen ze als een centrale, motiverende kracht in het verhaal.

Openbaar versus privé

De keerzijde van deze vorm van oordeel en schaamte wordt ervaren door Dimmesdale die, hoewel hij dezelfde misdaad heeft begaan als Prynne, dit feit heel anders aanpakt. Dimmesdale moet zijn schuldgevoel voor zichzelf houden, een stand van zaken die hem gek maakt en uiteindelijk dood gaat.

De positie van Dimmesdale biedt een interessant inzicht in de aard van oordeel en schaamte wanneer deze privé, niet publiekelijk wordt gevoeld. Ten eerste ontvangt hij geen negatief oordeel van de anderen in de kolonie, omdat ze niet eens weten dat hij bij de affaire betrokken is, dus blijft hij alleen maar hun bewondering ontvangen. Bovendien heeft hij geen uitlaatklep voor zijn schaamte, want hij moet het verborgen houden, dus het eet hem in de loop van enkele jaren op. Dit wil niet zeggen dat dit slechter is dan het lot van Prynne, maar de verschillende situatie creëert een alternatief resultaat; terwijl Prynne uiteindelijk enigszins terugwerkt in de goede gratie van de stad, moet Dimmesdale zijn eigen schaamte verbergen en er letterlijk niet mee leven, want hij onthult het en sterft dan meteen. Door de verschillende manieren waarop deze twee zijn gemaakt om oordeel te doorstaan ​​en zich te schamen, presenteert Hawthorne een dwingende kijk op de aard van menselijke schuld, als zowel een publiek als een privé-fenomeen.

Wetenschappelijke versus religieuze overtuigingen

Door de relatie tussen Dimmesdale en Chillingworth onderzoekt Hawthorne de verschillen tussen wetenschappelijke en religieuze manieren van denken en begrijpen. Aangezien deze roman zich afspeelt in een 17^th eeuwse puriteinse kolonie, de personages zijn diep religieus en hebben weinig begrip van wetenschappelijke processen. Het grootste deel van hun begrip van de wereld komt in feite uit een religieuze overtuiging. Wanneer Dimmesdale bijvoorbeeld, die weliswaar priester is, naar de nachtelijke hemel kijkt, neemt hij wat hij als een teken van God ziet. Dimmesdale filtert zijn percepties door de lens van zijn beroep, maar is grotendeels het punt, aangezien hij en Chillingworth worden gebruikt om deze tegengestelde standpunten te vertegenwoordigen.

Chillingworth is een nieuwe toevoeging aan de stad en vertegenwoordigt, aangezien hij een arts is, het binnendringen van wetenschap in de religieuze Nieuwe Wereldkolonies. Bovendien wordt hij vaak beschreven als het weergeven van duisternis of kwaad, of gewoon de duivel ronduit, wat aangeeft dat zijn manier van denken op gespannen voet staat met de anderen in de gemeenschap, en ook in strijd is met Gods orde.

Interessant is dat de twee mannen eerst met elkaar overweg kunnen, maar uiteindelijk uit elkaar groeien wanneer Chillingworth de psychologische toestand van Dimmesdale begint te onderzoeken, wat suggereert dat wetenschap en religie onverenigbaar zijn bij het analyseren van iemands mentale angst. Eén gebied waarin ze zich wel afstemmen, ligt echter bij Prynne, omdat elke man op een bepaald moment probeert haar liefde te winnen. Uiteindelijk wijst ze ze echter allebei af en laat ze zien dat een onafhankelijk ingestelde vrouw dat ook niet nodig heeft.

Symbolen

The Scarlet Letter

Gezien de titel van het boek is dit object niet verwonderlijk een zeer belangrijk symbool in het hele verhaal. Zelfs voordat het hoofdverhaal begint, ziet de lezer een glimp van de brief, zoals de anonieme verteller van "The Custom House" het kort beschrijft in de openingssectie van het boek. Van daaruit lijkt het vrijwel meteen en wordt het het meest prominente symbool van het verhaal.

Interessant is dat, hoewel de brief de schuld van Prynne aan de andere personages in het boek vertegenwoordigt, het een enigszins andere betekenis heeft voor de lezer. Het symboliseert niet alleen de acties van Prynne, wat het natuurlijk wel symboliseert, maar het belichaamt ook dat de stad haar acties als verkeerd beschouwt, en als een straf die haar door haar gemeenschap wordt opgedrongen. Als zodanig zegt het meer over de omgeving van de drager dan over de drager zelf. Het laat zien dat deze groep bereid is een zeer openbaar voorbeeld te maken van mensen die volgens haar hebben overtreden.

Met name ook, Dimmesdale brandt een soort symbool - waarvan sommigen beweren dat het een 'A' is - op zijn borst als een soort verzoening voor zijn rol in de zaak. Dit benadrukt het publieke versus private thema in de roman, aangezien de twee de schuldlast heel anders dragen.

De steiger

De steiger, die in de eerste scène verschijnt, dient om het verhaal te verdelen in begin, midden en einde. Het verschijnt voor het eerst in de openingsscène, wanneer Prynne gedwongen wordt er enkele uren op te staan ​​en pesterijen van de gemeenschap te verduren. Op dit moment symboliseert het een zeer openbare vorm van straf en, aangezien dit het begin van het boek is, vestigt die toon in de toekomst.

Later verschijnt het schavot weer wanneer Dimmesdale op een avond gaat wandelen en daar eindigt, waarna hij Prynne en Pearl tegenkomt. Dit is een moment van reflectie voor Dimmesdale, terwijl hij over zijn wandaden nadenkt en de focus van het boek verandert van publiek naar privé..

De laatste verschijning van de steiger komt in de klimatologische scène van het boek, wanneer Dimmesdale zijn rol in de affaire onthult, en dan onmiddellijk sterft in Prynne's armen bovenop het apparaat. Op dit moment omarmt Prynne letterlijk Dimmesdale, en de stad omarmt hen beiden samen, erkent de bekentenis van de minister en vergeeft hen allebei hun misdaden. Het schavot vertegenwoordigt daarom verzoening en acceptatie en voltooit zijn reis, net als de personages zelf, van straf door reflectie en uiteindelijk naar vergeving.

Parel

Hoewel Pearl op zichzelf een heel eigen karakter is, fungeert ze ook symbolisch als de levende belichaming van de ontrouw van haar ouders. Als gevolg daarvan moet Prynne telkens wanneer ze naar haar kijkt, confronteren met wat ze heeft gedaan, bijna zelfs meer dan wanneer ze naar de scharlaken brief kijkt. Belangrijk is echter dat ze niet alleen de ontrouw van haar ouders vertegenwoordigt, maar ook de onafhankelijkheid van haar moeder. Dit wordt belichaamd door enkele stedelingen die Pearl proberen weg te nemen van Prynne, wat de moeder dwingt om voor de gouverneur te pleiten voor het recht om haar kind te houden. In wezen moet ze vechten om de geldigheid van haar verlangens en genegenheden te bewijzen in het licht van deze uiterst rigide en patriarchale samenleving. Pearl vertegenwoordigt daarom de zondigheid en de gratie die in balans is in haar moeder - dat wil zeggen, ze is wild, maar is toch de moeite waard om lief te hebben.