De Romeinse koning L. Tarquinius Priscus volgens Livy

Zoals het bewind van de koningen van Rome die voorafgingen aan L. Tarquinius Priscus (Romulus, Numa Pompilius, Tullius Ostilius en Ancus Marcius), en degenen die hem volgden (Servius Tullius en L. Tarquinius Superbus), het bewind van de Romeinse koning L. Tarquinius Priscus is gehuld in een legende.

Het verhaal van Tarquinius Priscus volgens Livy

Een ambitieus stel
Trotse Tanaquil, geboren in een van de belangrijkste Etruskische families in Tarquinii (een Etrurische stad ten noordwesten van Rome) was ongelukkig met haar rijke echtgenoot, Lucumo - niet met haar echtgenoot als man, maar met zijn sociale status. Van moederszijde was Lucumo Etruskisch, maar hij was ook de zoon van een buitenlander, een Corinthische edelman en vluchteling genaamd Demaratus. Lucumo was het met Tanaquil eens dat hun sociale status zou worden verbeterd als ze naar een nieuwe stad zouden verhuizen, zoals Rome, waar de sociale status nog niet door genealogie werd gemeten.

Hun plannen voor de toekomst leken goddelijke zegen te hebben - of dat dacht Tanaquil, een vrouw getraind in tenminste rudimentaire kunsten van Etruskische waarzeggerij, * want ze interpreteerde het voorteken van een adelaar die naar beneden dook om een ​​pet op Lucumo's hoofd te plaatsen als de goden 'selectie van haar man als koning.

Bij het betreden van de stad Rome, nam Lucumo de naam Lucius Tarquinius Priscus aan. Zijn rijkdom en gedrag wonnen Tarquin belangrijke vrienden, waaronder de koning, Ancus, die, in zijn testament, Tarquin tot voogd van zijn kinderen benoemde.

Ancus regeerde vierentwintig jaar, gedurende welke tijd zijn zonen bijna opgroeiden. Nadat Ancus stierf, stuurde Tarquin, als voogd, de jongens op een jachttocht, waardoor hij vrij was om te stemmen voor stemmen. Succesvol, overtuigde Tarquin het volk van Rome dat hij de beste keuze voor koning was.

* Volgens Iain McDougall is dit de enige echte Etruskische eigenschap die Livy in verband met Tanaquil noemt. Waarzeggerij was een mannenberoep, maar vrouwen hadden bepaalde gemeenschappelijke basistekens kunnen leren. Tanaquil kan anders worden gezien als een vrouw van het Augustaanse tijdperk.

The Legacy of L. Tarquinius Priscus - Deel I
Om politieke steun te vergaren, creëerde Tarquin 100 nieuwe senatoren. Toen voerde hij oorlog tegen de Latijnen. Hij nam hun stad Apiolae in en begon ter ere van de overwinning Ludi Romani (Roman Games), die bestond uit boksen en paardenraces. Tarquin markeerde voor de Spelen de plek die het Circus Maximus werd. Hij vestigde ook kijkplekken, of fori (forum), voor de patriciërs en ridders.

Uitbreiding
De Sabijnen vielen al snel Rome aan. Het eerste gevecht eindigde in een gelijkspel, maar nadat Tarquin de Romeinse cavalerie had uitgebreid, versloeg hij de Sabijnen en dwong hij een ondubbelzinnige overgave van Collatia.

De koning vroeg: "Bent u door het volk van Collatia als gezanten en commissarissen gestuurd om zich over te geven aan uzelf en het volk van Collatia?" "Wij hebben." "En is het volk van Collatia een onafhankelijk volk?" "Het is." "Geef je je over aan mijn macht en die van het volk van Rome zelf, en het volk van Collatia, je stad, landen, water, grenzen, tempels, heilige vaten alle goddelijke en menselijke dingen?" "We geven ze over." "Dan accepteer ik ze."
Livy Book I Hoofdstuk: 38

Al snel richtte hij zijn zinnen op Latium. Eén voor één capituleerden de steden.

De erfenis van L. Tarquinius Priscus - Deel II
Zelfs vóór de Sabijnse oorlog was hij begonnen met het versterken van Rome met een stenen muur, nu hij in vrede was ging hij verder. In gebieden waar water niet kon weglopen, bouwde hij afvoersystemen om in de Tiber te legen.

Schoonzoon
Tanaquil interpreteerde nog een voorteken voor haar man. Een jongen die misschien een slaaf was geweest sliep toen vlammen zijn hoofd omringden. In plaats van hem met water te drenken, stond ze erop dat hij onaangeroerd bleef totdat hij uit eigen beweging wakker werd. Toen hij dat deed, verdwenen de vlammen. Tanaquil vertelde haar man dat de jongen, Servius Tullius "een licht voor ons zou zijn in problemen en verwardheid, en een bescherming voor ons wankelende huis." Vanaf dat moment werd Servius als zijn eigen grootgebracht en kreeg Tarquin's dochter als vrouw een zeker teken dat hij de geprefereerde opvolger was.

Dit maakte de zonen van Ancus boos. Ze dachten dat de kans dat ze de troon zouden winnen groter was als Tarquin dood was dan Servius, dus bedachten en voerden ze de moord op Tarquin uit.

Met Tarquin dood door een bijl door het hoofd, bedacht Tanaquil een plan. Ze zou aan het publiek ontkennen dat haar man dodelijk gewond was, terwijl Servius de pro-temp koning zou blijven en deed alsof hij Tarquin over verschillende kwesties had geraadpleegd. Dit plan werkte een tijdje. Na verloop van tijd verspreidde het nieuws zich over de dood van Tarquin. Tegen die tijd had Servius echter al de controle. Servius was de eerste koning van Rome die niet werd gekozen.

Koningen van Rome

• 753-715 Romulus
• 715-673 Numa Pompilius
• 673-642 Tullus Hostilius
• 642-617 Ancus Marcius
• 616-579 L. Tarquinius Priscus
• 578-535 Servius Tullius (hervormingen)
• 534-510 L. Tarquinius Superbus