Het Romeinse feest van Lupercalia

Lupercalia is een van de oudste van de Romeinse feestdagen (een van de Feriae vermeld op oude kalenders van vóór de tijd dat Julius Caesar de kalender hervormde). Het is ons bekend om twee belangrijke redenen:

1. Het wordt geassocieerd met Valentijnsdag.
2. Het is de setting voor Caesars weigering van de kroon die onsterfelijk werd gemaakt door Shakespeare, in zijn Julius Caesar. Dit is op twee manieren belangrijk: de associatie van Julius Caesar en de Lupercalia geeft ons enig inzicht in de laatste maanden van Caesars leven en een blik op de Romeinse feestdag.

Over de naam van de Lupercalia werd veel gesproken in de nasleep van de ontdekking van de legendarische Lupercal-grot in 2007 - waar de tweeling Romulus en Remus zogenaamd werden gezogen door een wolvin.

De Lupercalia is misschien wel de langste van de Romeinse heidense festivals. Sommige moderne christelijke feesten, zoals Kerstmis en Pasen, namen elementen van eerdere heidense religies over, maar ze zijn niet in wezen Romeinse, heidense feestdagen. Lupercalia is mogelijk begonnen ten tijde van de oprichting van Rome (traditioneel 753 v.Chr.) Of zelfs daarvoor. Het eindigde ongeveer 1200 jaar later, aan het einde van de 5e eeuw na Christus, tenminste in het Westen, hoewel het nog enkele eeuwen in het Oosten bleef bestaan. Er kunnen veel redenen zijn waarom Lupercalia zo lang heeft geduurd, maar het belangrijkste moet zijn brede aantrekkingskracht zijn geweest.

Waarom wordt Lupercalia geassocieerd met Valentijnsdag?

Als alles wat je weet over Lupercalia is dat het de achtergrond was voor Mark Antony om Caesar 3 keer de kroon te bieden in Act I van Shakespeare's Julius Caesar, je zou waarschijnlijk niet raden dat Lupercalia geassocieerd werd met Valentijnsdag. Afgezien van Lupercalia, is het grote kalenderevenement in de tragedie van Shakespeare de Ides van 15 maart. Hoewel wetenschappers hebben beweerd dat Shakespeare niet van plan was Lupercalia te portretteren als de dag vóór de moord, klinkt het zeker zo. Cicero wijst op het gevaar voor de Republiek dat Caesar op deze Lupercalia presenteerde, volgens J.A. Noord - een gevaar dat de moordenaars op die Ides hebben aangepakt.

" Het was ook, om Cicero (Filippijnse I3) te citeren: die dag waarop, doordrenkt van wijn, gesmoord met parfums en naakt (Antony) het aandringende volk van Rome in slavernij waagde door Caesar de diadeem aan te bieden die het koningschap symboliseerde."
"Caesar at the Lupercalia," door J. A. North; Het Journal of Roman Studies, Vol. 98 (2008), pp. 144-160

Chronologisch was Lupercalia een volledige maand vóór de Ides van maart. Lupercalia was 15 februari of 13-15 februari, een periode die in de buurt komt van of betrekking heeft op moderne Valentijnsdag.

Geschiedenis van Lupercalia

Lupercalia begint conventioneel met de oprichting van Rome (traditioneel 753 v.Chr.), Maar kan een meer oude betekenis zijn, afkomstig uit het Griekse Arcadia en ter ere van Lycaean Pan, de Romeinse Inuus of Faunus. [Lycaean is een woord verbonden met het Grieks voor 'wolf' zoals te zien in de term lycantropie voor 'weerwolf'.]

Agnes Kirsopp Michaels zegt dat Lupercalia pas teruggaat tot de 5e eeuw voor Christus. De traditie heeft de legendarische tweelingbroers Romulus en Remus die de Lupercalia vestigen met 2 gentes, één voor elke broer. Elke gens droeg leden bij aan het priesterlijke college dat de ceremonies uitvoerde, met Jupiter's priester, de flamen Dialis, de baas, vanaf tenminste de tijd van Augustus. Het priesterlijke college heette het Sodales Luperci en de priesters stonden bekend als Luperci. De originele 2 gentes waren de Fabii, namens Remus, en de Quinctilii, voor Romulus. Anekdotisch werden de Fabii bijna vernietigd, in 479. in Cremera (Veientine Wars) en het beroemdste lid van de Quinctilii onderscheidt zich als de Romeinse leider in de rampzalige strijd in het Teutoberg-bos (Varus en de ramp in Teutoberg Wald). Later voegde Julius Caesar een kortstondige toevoeging aan de gentes die zou kunnen dienen als Luperci, de Julii. Toen Mark Antony in 44 v.Chr. Als Luperci liep, was het de eerste keer dat de Luperci Juliani in de Lupercalia verscheen en Antony hun leider was. In september van hetzelfde jaar klaagde Antony dat de nieuwe groep was ontbonden [J. A. North en Neil McLynn]. Hoewel oorspronkelijk de Luperci aristocraten moesten zijn, de Sodales Luperci kwamen ruiters, en toen de lagere klassen.

Etymologisch hebben Luperci, Lupercalia en Lupercal allemaal betrekking op het Latijn voor 'wolf' lupus, net als verschillende Latijnse woorden die verband houden met bordelen. Het Latijn voor wolvin was jargon voor prostituee. De legenden zeggen dat Romulus en Remus werden verzorgd door een wolvin in de Lupercal. Servius, een 4e-eeuwse heidense commentator over Vergil, zegt dat Mars in de Lupercal de moeder van de tweeling lyrisch heeft gemaakt en heeft geïmpregneerd. (Servius advertentie. Aen. 1.273)

Het optreden

Het cavorten Sodales Luperci voerde een jaarlijkse zuivering van de stad uit in de maand voor zuivering - februari. Omdat maart vroeg in de Romeinse geschiedenis het begin van het nieuwe jaar was, was de periode van februari een tijd om van het oude af te komen en zich voor te bereiden op het nieuwe.

Er waren twee fasen in de evenementen van de Lupercalia:

1. De eerste was op de plek waar de tweeling Romulus en Remus naar verluidt werden gezogen door de wolvin. Dit is de Lupercal. Daar offerden de priesters een geit en een hond wiens bloed ze op het voorhoofd smeerden van de jonge mannen die binnenkort naakt rond de Palatine (of heilige weg) zouden gaan steigeren - ook wel de Luperci genoemd. De huid van de offerdieren werd in reepjes gesneden voor gebruik als wimpers door de Luperci na de nodige feesten en drinken.
2. Na het feest begon de tweede fase, waarbij de Luperci naakt rondliepen, een grapje maakten en vrouwen sloegen met hun geitenleentanga.

Naakte of schaars geklede festivalvierders, de Luperci liepen waarschijnlijk rond het gebied van de Palatijnse nederzetting.

Cicero [Phil. 2.34, 43; 3,5; 13.15] is verontwaardigd over a nudus, unctus, ebrius 'naakt, geolied, dronken' Antony als Lupercus. We weten niet waarom de Luperci naakt waren. Plutarch zegt dat het om snelheid ging.