De 3 regeringstakken van de Romeinse Republiek

Vanaf de oprichting van Rome in ongeveer 753 v.Chr. Tot 509 v.Chr. Was Rome een monarchie, geregeerd door koningen. In 509 (of zo), verdreven de Romeinen hun Etruskische koningen en vestigden de Romeinse Republiek. De Romeinen waren getuige van de problemen van de monarchie op hun eigen land en van oligarchie en democratie onder de Grieken, en kozen voor een gemengde grondwet, die elementen van alle drie de soorten regeringen behield.

Consuls: de Monarchical Branch

Twee magistraten belden consuls vervulde de functies van de voormalige koningen, met het hoogste civiele en militaire gezag in het Republikeinse Rome. In tegenstelling tot de koningen duurde het ambt van consul slechts één jaar. Aan het einde van hun ambtsjaar werden de ex-consuls senatoren voor het leven, tenzij ze werden afgezet door de censoren.

Bevoegdheden van de consuls:

• Consuls gehouden imperium en had recht op 12 lictores (lijfwachten) elk.
• Elke consul kan tegen de andere een veto uitspreken.
• Ze leidden het leger,
• Diende als rechters, en
• Vertegenwoordigde Rome in buitenlandse zaken.
• Consuls voorzag de vergadering die bekend staat als comitia centuriata.

Consulship Safeguards

De termijn van 1 jaar, veto en co-consulship waren waarborgen om te voorkomen dat een van de consuls teveel macht uitoefende. In noodsituaties zoals tijden van oorlog kan een enkele dictator worden benoemd voor een termijn van zes maanden.

Senaat: de aristocratische tak

Senaat (senatus = raad van oudsten, gerelateerd aan het woord 'senior') was de adviesafdeling van de Romeinse regering, die in het begin bestond uit ongeveer 300 burgers die voor het leven dienden. Ze werden gekozen door de koningen, eerst door de consuls en tegen het einde van de 4e eeuw door de censoren. De rangen van de Senaat, afkomstig van ex-consuls en andere officieren. Eigenschapsvereisten veranderden met het tijdperk. In het begin waren senatoren alleen patriciërs, maar na verloop van tijd voegden plebeians zich bij hen.

Vergadering: de Democratische Afdeling

The Assembly of Centuries (comitia centuriata), die bestond uit alle leden van het leger, koos jaarlijks voor consuls. The Assembly of Tribes (comitia tributa), samengesteld uit alle burgers, goedgekeurde of afgewezen wetten en besliste kwesties van oorlog en vrede.

dictators

Soms stonden dictators aan het hoofd van de Romeinse Republiek. Tussen 501-202 v.Chr. Waren er 85 dergelijke benoemingen. Normaal dienden dictators zes maanden en handelden met toestemming van de Senaat. Ze werden benoemd door de consul of een militaire tribune met consulaire bevoegdheden. De gelegenheden van hun benoeming omvatten oorlog, opruiing, pest en soms om religieuze redenen.

Dictator for Life

In 82 BCE, na verschillende veldslagen en opstanden die neerkwamen op een burgeroorlog, noemde Lucius Cornelius Sulla Felix (Sulla, 138-79 v.Chr.) Zichzelf zo lang als noodzakelijk dictator - de eerste in 120 jaar. Hij trad af in 79. In 45 v.Chr. Werd de politicus Julius Caesar (100-44 v.Chr.) Officieel benoemd tot dictator in perpetuo wat betekent dat er geen vast eindpunt was aan zijn dominantie; maar hij werd vermoord op de Ides van maart 44 v.Chr.

Hoewel de dood van Caesar niet het einde van de Romeinse Republiek betekende, brachten de gebroeders Gracci verschillende hervormingen door in het land, in het proces van een revolutie. De Republiek viel in 30 v.Chr.

Bronnen en verdere informatie

• Kaplan, Arthur. "Religieuze dictators van de Romeinse Republiek." De klassieke wereld 67.3 (1973-1974): 172-175.
• Lintott, Andrew. "De grondwet van de Romeinse Republiek." Oxford UK: Clarendon Press, 1999.
• Mouritsen, Henrik. "Plebs en politiek in de Laat-Romeinse Republiek." Cambridge UK: Cambridge University Press, 2004. 
• Pennell, Robert Franklin. "Het oude Rome: van de vroegste tijden tot 476 na Christus" Eds. Bonnett, Lynn, Teresa Thomason en David Widger. Project Guttenburg, 2013.