De geschiedenis van Venetië

Venetië is een stad in Italië, vandaag vooral bekend om de vele waterwegen die er doorheen kruisen. Het heeft een romantische reputatie ontwikkeld die is gebaseerd op talloze films en dankzij één verrassende horrorfilm is ook een donkere sfeer ontstaan. De stad heeft een geschiedenis uit de zesde eeuw, en ooit was niet alleen een stad in een grotere staat: Venetië was ooit een van de grootste handelsmachten in de Europese geschiedenis. Venetië was het Europese einde van de Silk Road-handelsroute die goederen helemaal uit China verplaatste, en was bijgevolg een kosmopolitische stad, een echte smeltkroes.

De oorsprong van Venetië

Venetië ontwikkelde een scheppingsmythe dat het werd gesticht door mensen die naar Troje vluchten, maar het werd waarschijnlijk gevormd in de zesde eeuw G.T., toen Italiaanse vluchtelingen die Lombardische indringers ontvlucht kampeerden op de eilanden in de lagune van Venetië. Er zijn aanwijzingen voor een nederzetting in 600 G.T. en deze groeide, met een eigen bisdom tegen het einde van de 7e eeuw. De nederzetting had al snel een externe heerser, een door het Byzantijnse rijk aangestelde ambtenaar, die zich vanaf een basis in Ravenna aan een deel van Italië vastklampte. In 751, toen de Lombarden Ravenna veroverden, werd de Byzantijnse dux een Venetiaanse doge, aangesteld door de koopmansfamilies die in de stad waren opgekomen.

Groei tot een handelsmacht

In de loop van de volgende eeuwen ontwikkelde Venetië zich als een handelscentrum, gelukkig om zaken te doen met zowel de islamitische wereld als het Byzantijnse rijk, met wie zij dicht bleven. Inderdaad, in 992 verdiende Venetië speciale handelsrechten met het rijk in ruil voor het opnieuw accepteren van Byzantijnse soevereiniteit. De stad werd rijker en onafhankelijkheid werd verkregen in 1082. Ze behielden echter handelsvoordelen met Byzantium door het aanbieden van hun, nu aanzienlijke, marine. De regering ontwikkelde ook de ooit dictatoriale doge, aangevuld met ambtenaren en vervolgens raden, en in 1144 werd Venetië eerst een gemeente genoemd.

Venetië als handelsrijk

In de twaalfde eeuw voerden Venetië en de rest van het Byzantijnse rijk een reeks handelsoorlogen uit, voordat de gebeurtenissen in de vroege dertiende eeuw Venetië de kans gaven om een ​​fysiek handelsimperium op te richten: Venetië had afgesproken een kruistocht naar de 'Heilige' te vervoeren Land ', maar dit liep vast toen de kruisvaarders niet konden betalen. Toen beloofde de erfgenaam van een afgezette Byzantijnse keizer Venetië te betalen en zich te bekeren tot het Latijnse christendom als ze hem op de troon zetten. Venetië steunde dit, maar toen hij terugkeerde en niet kon betalen / niet wilde bekeren, werd de relatie verzuurd en werd de nieuwe keizer vermoord. De kruisvaarders belegerden vervolgens Constantinopel, belegerden en plunderden. Vele schatten werden verwijderd door Venetië, die een deel van de stad, Kreta, en grote gebieden, waaronder delen van Griekenland, opeisten, die allemaal Venetiaanse handelsposten in een groot rijk werden.

Venetië voerde toen oorlog met Genua, een krachtige Italiaanse handelsconcurrent, en de strijd bereikte een keerpunt met de Slag om Chioggia in 1380, waardoor de Genuaanse handel werd beperkt. Anderen vielen ook Venetië aan en het rijk moest worden verdedigd. Ondertussen werd de macht van de Doges uitgehold door de adel. Na veel discussie, in de vijftiende eeuw, richtte de uitbreiding van Venetië zich op het Italiaanse vasteland met de verovering van Vicenza, Verona, Padua en Udine. Dit tijdperk, 1420-50, was misschien wel het hoogtepunt van de Venetiaanse rijkdom en macht. De bevolking sprong zelfs terug na de Zwarte Dood, die vaak langs handelsroutes reisde.

De achteruitgang van Venetië

De achteruitgang van Venetië begon in 1453, toen Constantinopel viel voor de Ottomaanse Turken, wiens expansie veel van de oostelijke landen van Venetië zou bedreigen en met succes zou grijpen. Bovendien hadden Portugese zeelieden Afrika rondgereden en een nieuwe handelsroute naar het oosten geopend. Uitbreiding in Italië mislukte ook toen de paus de Liga van Cambrai organiseerde om Venetië uit te dagen en de stad te verslaan. Hoewel het grondgebied werd herwonnen, was het reputatieverlies enorm. Overwinningen zoals de Slag om Lepanto om de Turken in 1571 stopten de achteruitgang niet.

Een tijdlang heeft Venetië met succes de focus verlegd, meer geproduceerd en zichzelf gepromoot als de ideale, harmonieuze republiek - een echte mix van naties. Toen de paus Venetië in 1606 onder een pauselijk verbod plaatste voor onder andere het berechten van priesters in een seculier hof, behaalde Venetië een overwinning voor seculiere macht door hem te dwingen terug te trekken. Maar in de zeventiende en achttiende eeuw daalde Venetië, terwijl andere machten Atlantische en Afrikaanse handelsroutes veiligstelden, maritieme machten zoals Groot-Brittannië en Nederlanders. Het zee rijk van Venetië was verloren.

Einde van de Republiek

De Venetiaanse Republiek eindigde in 1797, toen het Franse leger van Napoleon de stad dwong in te stemmen met een nieuwe, pro-Franse, 'democratische' regering; de stad was geplunderd met geweldige kunstwerken. Venetië was kort Oostenrijks na een vredesverdrag met Napoleon, maar werd na de Slag om Austerlitz in 1805 weer Frans en maakte deel uit van het kortstondige koninkrijk Italië. De val van Napoleon uit de macht zag Venetië terug geplaatst worden onder Oostenrijkse heerschappij.

Verdere achteruitgang begon, hoewel in 1846 Venetië voor het eerst via een spoorweg met het vasteland verbonden werd en het aantal toeristen de plaatselijke bevolking begon te overschrijden. Er was korte onafhankelijkheid in 1848-9 toen de revolutie Oostenrijk verdreef, maar dit laatste rijk verpletterde de rebellen. Britse bezoekers begonnen te spreken van een stad in verval. In de jaren 1860 werd Venetië een deel van het nieuwe koninkrijk van Italië, waar het tot op de dag van vandaag in de nieuwe Italiaanse staat blijft, en argumenten over hoe de architectuur en gebouwen van Venetië het beste kunnen worden behandeld voor natuurbehoud die een groot gevoel voor sfeer behouden. Toch is de bevolking in de helft van de jaren 1950 gedaald en blijft overstroming een probleem.