De geschiedenis van het terrorisme

Terrorisme is het onwettige gebruik van geweld om politieke winst te behalen, en de geschiedenis is zo oud als de bereidheid van mensen om geweld te gebruiken om politieke macht te bereiken. De geschiedenis van het terrorisme is lang en het definiëren ervan is geen eenvoudige zaak.

De eerste terroristen

Vroege ijveraars en moordenaars zoals de Sicarii en de Hashhashin maakten hun tijdgenoten bang, maar waren in de moderne zin niet echt terroristen. De Sicarii, een Joodse groep uit de eerste eeuw en een van de eerste, georganiseerde groepen moordenaars, vermoorde vijanden en medewerkers in een campagne om hun Romeinse heersers uit Judea te verdrijven. Ze werden gebruikt kleine dolken (sicae) verstopt in hun mantels om mensen in menigten te steken en smelten daarna rustig weg in de menigte.

De Hashhashin, wiens naam ons het Engelse woord "moordenaars" gaf, was een geheime islamitische sekte actief in Iran en Syrië van de 11e tot de 13e eeuw. Een kleine ascetische groep die hun manier van leven tegen de Seljuks wilde behouden, ze doodden prefecten, kaliefen en kruisvaarders, waardoor moord een sacramentele daad werd.

Terrorisme kan het beste als een modern fenomeen worden beschouwd. De kenmerken vloeien voort uit het internationale systeem van natiestaten en het succes ervan hangt af van het bestaan ​​van massamedia om een ​​aura van terreur te creëren bij grote groepen mensen.

1793 and the Origins of Modern Terrorism

Het woord terrorisme is afkomstig van het bewind van terreur op initiatief van Maxmilien Robespierre (1758-1794) in 1793, na de Franse revolutie. Robespierre, een van de twaalf hoofden van de nieuwe staat, liet vijanden van de revolutie doden en installeerde een dictatuur om het land te stabiliseren. Hij rechtvaardigde zijn methoden als noodzakelijk bij de transformatie van de monarchie naar een liberale democratie:

Onderwerpt door terreur de vijanden van vrijheid, en je hebt gelijk, als grondleggers van de Republiek.

Het sentiment van Robespierre legde de basis voor moderne terroristen, die geloven dat geweld een beter systeem inluidt. De 19e-eeuwse Narodnaya Volya hoopte bijvoorbeeld de tsaristische heerschappij in Rusland te beëindigen.

Maar de karakterisering van terrorisme als een staatsactie vervaagde, terwijl het idee van terrorisme als een aanval op een bestaande politieke orde prominenter werd.

Jaren 1950: The Rise of Non-State Terrorism

De opkomst van guerrilla-tactieken door niet-statelijke actoren in de laatste helft van de twintigste eeuw was te wijten aan verschillende factoren, waaronder de bloei van etnisch nationalisme (bijv. Iers, Baskisch, Zionistisch), antikoloniale sentimenten in de uitgestrekte Britse, Franse en andere rijken, en nieuwe ideologieën zoals het communisme.

Terroristische groepen met een nationalistische agenda hebben zich in elk deel van de wereld gevormd. Het Ierse republikeinse leger is bijvoorbeeld gegroeid uit de zoektocht van Ierse katholieken om een ​​onafhankelijke republiek te vormen in plaats van deel uit te maken van Groot-Brittannië.

Evenzo hebben de Koerden, een afzonderlijke etnische en taalkundige groep in Turkije, Syrië, Iran en Irak, sinds het begin van de 20e eeuw naar nationale autonomie gestreefd. De Koerdische Arbeiderspartij (PKK), opgericht in de jaren 1970, gebruikt terroristische tactieken om haar doel van een Koerdische staat aan te kondigen. De Sri Lankaanse Bevrijdingstijgers van Tamil Eelam zijn leden van de etnische Tamil-minderheid. Ze gebruiken zelfmoordaanslagen en andere dodelijke tactieken om een ​​strijd voor onafhankelijkheid te voeren tegen de Sinhalese meerderheidsregering.

Jaren 70-90: Terrorisme wordt internationaal

Internationaal terrorisme werd een prominente kwestie in de late jaren 1960, toen kaping een favoriete tactiek werd. In 1968 kaapte het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina een El Al-vlucht. Twintig jaar later schokte de bomaanslag op een Pan Am-vlucht boven Lockerbie, Schotland.

Het tijdperk gaf ons ook ons ​​hedendaagse gevoel van terrorisme als zeer theatrale, symbolische gewelddaden door georganiseerde groepen met specifieke politieke grieven.

De bloedige gebeurtenissen op de Olympische Spelen in München in 1972 waren politiek gemotiveerd. Black September, een Palestijnse groep, ontvoerde en vermoorde Israëlische atleten die zich voorbereidden om te concurreren. Het politieke doel van Black September was het onderhandelen over de vrijlating van Palestijnse gevangenen. Ze gebruikten spectaculaire tactieken om internationale aandacht te vestigen op hun nationale zaak.

München heeft de manier waarop terrorisme door de Verenigde Staten wordt aangepakt radicaal veranderd: "De voorwaarden terrorismebestrijding en internationaal terrorisme formeel het politieke lexicon van Washington ingevoerd, "volgens expert in terrorismebestrijding Timothy Naftali.

Terroristen hebben ook geprofiteerd van de zwarte markt in door de Sovjet-Unie geproduceerde lichte wapens, zoals AK-47-aanvalsgeweren gemaakt na de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1989. De meeste terroristische groeperingen rechtvaardigden geweld met een diep geloof in de noodzaak en gerechtigheid van hun zaak.

Terrorisme in de Verenigde Staten is ook naar voren gekomen. Groepen zoals de Weathermen zijn gegroeid uit de geweldloze groep Students for a Democratic Society. Ze wendden zich tot gewelddadige tactieken, van rellen tot het ontploffen van bommen, om te protesteren tegen de oorlog in Vietnam.

De eenentwintigste eeuw: religieus terrorisme en verder

Religieus gemotiveerd terrorisme wordt tegenwoordig beschouwd als de meest alarmerende terroristische dreiging. Groepen die hun geweld op islamitische gronden rechtvaardigen - Al Qaida, Hamas, Hezbollah - komen eerst te binnen. Maar het christendom, het jodendom, het hindoeïsme en andere religies hebben aanleiding gegeven tot hun eigen vormen van militant extremisme.

Volgens godsdienstgeleerde Karen Armstrong vertegenwoordigt deze wending het vertrek van terroristen uit echte religieuze voorschriften. Muhammad Atta, de architect van de aanslagen van 9/11, en "de Egyptische kaper die het eerste vliegtuig bestuurde, was bijna alcoholist en dronk wodka voordat hij aan boord van het vliegtuig ging." Alcohol zou strikt verboden zijn voor een zeer opmerkzame moslim.

Atta, en misschien vele anderen, zijn niet alleen orthodoxe gelovigen die gewelddadig zijn geworden, maar eerder gewelddadige extremisten die religieuze concepten manipuleren voor hun eigen doeleinden.

De jaren 2010

Volgens het onafhankelijke, niet-partijgebonden, non-profit denktankinstituut voor Economie en Vrede wordt sinds 2012 het grootste percentage van de terroristische activiteiten ter wereld uitgevoerd door vier jihadistische groepen: Taliban, ISIL, het Khorasan-hoofdstuk van de islamitische staat en Boko Haram. In 2018 waren deze vier groepen verantwoordelijk voor meer dan 9.000 doden, of ongeveer 57,8% van de totale sterfgevallen voor dat jaar. 

Tien landen waren goed voor 87% van de totale sterfgevallen door terroristen: Afghanistan, Irak, Nigeria, Syrië, Pakistan, Somalië, India, Jemen, de Filippijnen en de Democratische Republiek Congo. Het totale aantal sterfgevallen door terrorisme daalt echter tot 15.952, een vermindering van 53% sinds de piek in 2014. 

Bronnen en verdere informatie

• Nationaal consortium voor de studie van terrorisme en reacties op terrorisme (START). "Global Terrorism Index: meten en begrijpen van de impact van terrorisme." Sydney, Australië: Institute for Economics & Peace, 2019. Afdrukken.
• Armstrong, Karen. "Fields of Blood: Religion and the History of Violence." New York NY: Knopf Doubleday Publishing Group, 2014. Afdrukken.
• Chaliand, Gérard en Arnaud Blin, eds. "De geschiedenis van het terrorisme: van de oudheid tot Isis." Oakland: University of California Press, 2016. Afdrukken.
• Laqueur, Walter. "Een geschiedenis van terrorisme." Londen: Routledge, 2001. Afdrukken.
• Mahan, Sue en Pamala L. Griset. "Terrorisme in perspectief." 3e ed. Los Angeles CA: Sage, 2013. Afdrukken.