De geschiedenis van Root Beer

Volgens zijn biografie ontdekte Philadelphia-apotheker Charles Elmer Hires een recept voor een heerlijke tisane - een vorm van kruidenthee - tijdens zijn huwelijksreis in New Jersey. Niet lang daarna begon hij een droge versie van de theemix te verkopen, maar deze moest worden gemengd met water, suiker en gist en achtergelaten om te gisten om het carbonatatieproces te laten plaatsvinden.

Op aanraden van zijn vriend Russell Conwell (oprichter van Temple University) begon Hires te werken aan een vloeibare formulering voor een koolzuurhoudende wortelbierdrank die aantrekkelijker zou zijn voor de massa. Het resultaat was een combinatie van meer dan 25 kruiden, bessen en wortels die Hires gebruikte om koolzuurhoudend sodawater op smaak te brengen. Op aandringen van Conwell introduceerde Hires zijn versie van root beer aan het publiek op de Philadelphia Centennial tentoonstelling in 1876. Hires 'Root Beer was een hit. In 1893 verkocht en distribueerde de familie Hires voor het eerst flessenwortelbier.

De geschiedenis van Root Beer

Hoewel Charles Hires en zijn familie enorm hebben bijgedragen aan de populariteit van modern rootbier, kan de oorsprong ervan worden herleid tot pre-koloniale tijden waarin inheemse stammen vaak dranken en medicinale remedies creëerden uit sassafraswortels. Root bier zoals we het vandaag kennen stamt af van 'kleine biertjes', een verzameling dranken (sommige alcoholisch, sommige niet) die door Amerikaanse kolonisten zijn gemaakt met behulp van wat ze bij de hand hadden. De bieren varieerden per regio en werden op smaak gebracht door lokaal geteelde kruiden, blaft en wortels. Traditionele kleine bieren omvatten berkbier, sarsaparilla, gemberbier en wortelbier.

Wortelrecepten uit die tijd bevatten verschillende combinaties van ingrediënten zoals piment, berkenschors, koriander, jeneverbes, gember, wintergroen, hop, kliswortel, paardenbloemwortel, spikenard, pipsissewa, guaiacumchips, sarsaparilla, spicewood, wilde kersenbast, geel dock, stekelige schors, sassafras wortel, vanillebonen, hop, hondengras, melasse en zoethout. Veel van deze ingrediënten worden nog steeds gebruikt in rootbier, samen met toegevoegde carbonatatie. Er is geen enkel recept voor wortelbier.

Snelle feiten: topwortelbiermerken

Als imitatie de oprechtste vorm van vleierij is, dan zou Charles Hires veel gevleid moeten voelen. Het succes van zijn commerciële verkoop van rootbieren inspireerde al snel tot concurrentie. Hier zijn enkele van de meest opvallende root beer-merken.

• A & W: In 1919 kocht Roy Allen een recept voor wortelbier en begon hij zijn drank op de markt te brengen in Lodi, Californië. Een jaar later werkte Allen samen met Frank Wright om A&W Root Beer te vormen. In 1924 kocht Allen zijn partner uit en verkreeg een handelsmerk voor het merk dat nu het best verkopende rootbier ter wereld is.
• Barq's: Barq's Root Beer debuteerde in 1898. Het was de oprichting van Edward Barq, die samen met zijn broer Gaston de directeurs waren van de Barq's Brothers Bottling Company opgericht in 1890 in de Franse wijk New Orleans. Het merk is nog steeds in handen van de familie Barqs, maar wordt momenteel vervaardigd en gedistribueerd door Coca-Cola Company.
• Dad's: Het recept voor Dad's Root Beer is gemaakt door Ely Klapman en Barney Berns in de kelder van Klapman's Chicago-gebied thuis in de late jaren 1930. Het was het eerste product dat gebruik maakte van het sixpack-verpakkingsformaat dat in de jaren veertig door Atlanta Paper Company was uitgevonden.
• Mok Root Beer: Mug Root Beer werd oorspronkelijk in de jaren 1940 door de Belfast Beverage Company op de markt gebracht als "Belfast Root Beer". De productnaam werd later gewijzigd in Mug Old Fashioned Root Beer, die vervolgens werd afgekort tot Mug Root Beer. Mug's merkmascotte, momenteel geproduceerd en gedistribueerd door PepsiCo, is een buldog met de naam 'Hond'.

Root bier en gezondheidsproblemen

In 1960 verbood de Amerikaanse Food and Drug Administration het gebruik van sassafras als potentieel carcinogeen. Sassafras is een van de belangrijkste smaakstoffen in wortelbier. Er werd echter vastgesteld dat het potentieel gevaarlijke element van de plant alleen in de olie werd aangetroffen. Nadat een methode was gevonden om de schadelijke olie uit de sassafras te extraheren, konden sassafras worden gebruikt zonder schadelijke gevolgen.

Net als bij andere frisdranken, wordt klassiek wortelbier door de wetenschappelijke gemeenschap geclassificeerd als een met suiker gezoete drank of SSB. Studies hebben SSB's gekoppeld aan een aantal gezondheidsproblemen, waaronder obesitas, hypertensie, diabetes type 2 en tandbederf. Zelfs niet-gezoete dranken, indien geconsumeerd in een te grote hoeveelheid, kunnen de gezondheid negatief beïnvloeden.