De Gullah of Geechee gemeenschap van South Carolina en Georgia

De mensen van Gullah in South Carolina en Georgia hebben een fascinerende geschiedenis en cultuur. Ook bekend als de Geechee, zijn de Gullah afstammelingen van Afrikaanse slaven die werden gewaardeerd om hun vermogen om cruciale gewassen zoals rijst te verbouwen. Vanwege geografie was hun cultuur grotendeels geïsoleerd van de blanke samenleving en van andere slavenverenigingen. Ze staan ​​erom bekend dat ze een enorme hoeveelheid van hun Afrikaanse tradities en taalelementen hebben bewaard.

Tegenwoordig spreken ongeveer 250.000 mensen de Gullah-taal, een rijke mix van Afrikaanse woorden en het Engels dat honderden jaren geleden werd gesproken. De Gullah werkt momenteel om ervoor te zorgen dat toekomstige generaties en het grote publiek het verleden, heden en toekomst van Gullah kennen en respecteren.

Geografie van de zee-eilanden

Het Gullah-volk bewoont veel van de honderd zee-eilanden, die zich uitstrekken langs de Atlantische oceaankusten van Noord-Carolina, Zuid-Carolina, Georgia en Noord-Florida. Deze moerassige getijden- en barrière-eilanden hebben een vochtig subtropisch klimaat. Sea Island, St. Helena Island, St. Simons Island, Sapelo Island en Hilton Head Island zijn enkele van de belangrijkste eilanden in de keten.

Slavernij en Atlantische reis

Achttiende-eeuwse plantage-eigenaren in South Carolina en Georgia wilden dat slaven aan hun plantages werkten. Omdat het verbouwen van rijst een zeer moeilijke, arbeidsintensieve taak is, waren plantage-eigenaren bereid hoge prijzen te betalen voor slaven uit de Afrikaanse "rijstkust". Duizenden mensen werden tot slaaf gemaakt in Liberia, Sierra Leone, Angola en andere landen. Voor hun reis over de Atlantische Oceaan wachtten de slaven in cellen in West-Afrika. Daar begonnen ze een pidgin-taal te creëren om te communiceren met mensen van andere stammen. Na hun aankomst op de zee-eilanden, mengde de Gullah hun pidgin taal met het Engels dat door hun meesters werd gesproken.

Immuniteit en isolatie van de Gullah

De Gullah verbouwde rijst, okra, yams, katoen en andere gewassen. Ze vingen ook vis, garnalen, krabben en oesters. Gullah had enige immuniteit voor tropische ziekten zoals malaria en gele koorts. Omdat plantage-eigenaren geen immuniteit hadden voor deze ziekten, trokken ze het binnenland in en lieten de Gullah-slaven een groot deel van het jaar alleen op de zee-eilanden achter. Toen de slaven na de burgeroorlog werden bevrijd, kochten veel Gullah het land waar ze aan werkten en zetten hun agrarische manier van leven voort. Ze bleven nog honderd jaar relatief geïsoleerd.

Ontwikkeling en vertrek

Tegen het midden van de 20e eeuw verbonden veerboten, wegen en bruggen de zee-eilanden met het vasteland van de Verenigde Staten. Rijst werd ook in andere staten verbouwd, waardoor de rijstproductie van de zee-eilanden afnam. Veel Gullah moest hun manier veranderen om de kost te verdienen. Veel resorts zijn gebouwd op de zee-eilanden, waardoor aanhoudende controverses ontstaan ​​over het eigendom van het land. Sommige Gullah werken nu echter in de toeristische sector. Velen hebben de eilanden verlaten voor hoger onderwijs en werkgelegenheid. Supreme Court Justice Clarence Thomas sprak Gullah als kind.

De Gullah-taal

De taal Gullah heeft zich meer dan vierhonderd jaar ontwikkeld. De naam "Gullah" is waarschijnlijk afkomstig van de etnische groep Gola in Liberia. Geleerden hebben tientallen jaren gedebatteerd over het classificeren van Gullah als een aparte taal of slechts een dialect van het Engels. De meeste taalkundigen beschouwen Gullah nu als een in het Engels gebaseerde Creoolse taal. Het wordt soms "Sea Island Creole" genoemd. Het vocabulaire bestaat uit Engelse woorden en woorden uit tientallen Afrikaanse talen, zoals Mende, Vai, Hausa, Igbo en Yoruba. De Afrikaanse talen hadden ook grote invloed op de grammatica en uitspraak van Gullah. De taal was voor een groot deel van zijn geschiedenis ongeschreven. De Bijbel is onlangs vertaald in de Gullah-taal. De meeste sprekers van Gullah spreken ook vloeiend Amerikaans Engels.

Gullah-cultuur

De Gullahs van vroeger en nu hebben een intrigerende cultuur waar ze dol op zijn en die ze willen behouden. De gebruiken, waaronder verhalen vertellen, folklore en liedjes, zijn generaties lang doorgegeven. Veel vrouwen maken ambachten zoals manden en dekbedden. Drums zijn een populair instrument. De Gullahs zijn christenen en gaan regelmatig naar de kerkdiensten. Gullah-families en -gemeenschappen vieren samen feestdagen en andere evenementen. De Gullah geniet van heerlijke gerechten op basis van de gewassen die ze traditioneel verbouwden. Er zijn grote inspanningen gedaan om de Gullah-cultuur te behouden. De National Park Service houdt toezicht op de Gullah / Geechee Cultural Heritage Corridor. Er is een Gullah-museum op Hilton Head Island.

Bedrijfsidentiteit

Het verhaal van de Gullahs is erg belangrijk voor de Afro-Amerikaanse geografie en geschiedenis. Het is interessant dat er een aparte taal wordt gesproken voor de kust van South Carolina en Georgia. De cultuur van Gullah zal ongetwijfeld overleven. Zelfs in de moderne wereld zijn de Gullah een authentieke, verenigde groep mensen die de waarden van hun voorouders van onafhankelijkheid en toewijding diep respecteren.