De Granger-wetten en de Granger-beweging

De Granger-wetten waren een groep wetten die eind jaren 1860 en begin 1870 door staten uit Minnesota, Iowa, Wisconsin en Illinois werden vastgesteld en die bedoeld waren om snel stijgende teelt- en opslagtarieven voor spoorwegen te reguleren en graanheffers in rekening gebrachte boeren. Passage of the Granger-wetten werd gepromoot door de Granger Movement, een groep boeren behorende tot de National Grange of the Order of Patrons of Husbandry. Als de bron van extreme verergering van de machtige spoorwegmonopolies, leidden de Granger-wetten tot verschillende belangrijke zaken van het Amerikaanse Hooggerechtshof, benadrukt door Munn v. Illinois en Wabash v. Illinois. De erfenis van de Granger Movement blijft vandaag levend in de vorm van de National Grange-organisatie. 

Belangrijkste afhaalrestaurants: Granger-wetten

• De Granger-wetten waren staatswetten die eind 1860 en begin 1870 werden aangenomen en die de tarieven regelden voor graanliftbedrijven en spoorwegmaatschappijen die boeren moesten betalen om hun gewassen op te slaan en te vervoeren.
• Granger-wetten werden vastgesteld in de staten Minnesota, Iowa, Wisconsin en Illinois.
• Ondersteuning voor de Granger-wetten kwam van boeren die behoren tot de National Grange of the Order of Patrons of Husbandry.
• Supreme Court-uitdagingen tegen de Granger-wetgeving hebben geleid tot de inwerkingtreding van de Interstate Commerce Act van 1887.
• Tegenwoordig blijft de National Grange een essentieel onderdeel van het leven in Amerikaanse landbouwgemeenschappen.

De Granger-beweging, de Granger-wetten en de moderne Grange zijn een bewijs van het grote belang dat Amerika's leiders historisch hebben gehecht aan landbouw.

“Ik denk dat onze regeringen vele eeuwen deugdzaam zullen blijven; zolang ze voornamelijk agrarisch zijn. ' - Thomas Jefferson

Koloniale Amerikanen gebruikten het woord 'grange' zoals ze in Engeland hadden om te verwijzen naar een boerderij en de bijbehorende bijgebouwen. De term zelf komt van het Latijnse woord voor graan, Granum. Op de Britse eilanden werden boeren vaak 'grangers' genoemd.

The Granger Movement: The Grange is Born

De Granger-beweging was een coalitie van Amerikaanse boeren, voornamelijk in de Midwestern en Zuidelijke staten die in de jaren na de Amerikaanse burgeroorlog werkten om de landbouwwinsten te vergroten.

De burgeroorlog was niet goed geweest voor boeren. De weinigen die erin geslaagd waren om grond en machines te kopen, waren daarvoor diep in de schulden geraakt. Spoorwegen, die regionale monopolies waren geworden, waren particulier eigendom en volledig ongereguleerd. Als gevolg hiervan konden de spoorwegen boeren buitensporige tarieven vragen om hun gewassen naar de markt te transporteren. Verdwijnende inkomsten samen met de menselijke tragedies van de oorlog tussen boerenfamilies hadden veel van de Amerikaanse landbouw in een sombere staat van wanorde gebracht.

In 1866 stuurde president Andrew Johnson functionaris Oliver Hudson Kelley van het Amerikaanse ministerie van Landbouw om de naoorlogse toestand van de landbouw in het Zuiden te beoordelen. Geschokt door wat hij vond, richtte Kelley in 1867 de National Grange of the Order of Patrons of Husbandry op; een organisatie waarvan hij hoopte dat deze zuidelijke en noordelijke boeren zou verenigen in een samenwerkingsverband om de landbouwpraktijken te moderniseren. In 1868 werd het eerste Grange van het land, Grange No. 1, opgericht in Fredonia, New York.

Hoewel eerst voornamelijk opgericht voor educatieve en sociale doeleinden, dienden de lokale groepen ook als politieke fora waardoor boeren protesteerden tegen de voortdurend stijgende prijzen voor het transport en de opslag van hun producten.

De granges slaagden erin een deel van hun kosten te verlagen door de bouw van coöperatieve regionale opslagfaciliteiten voor gewassen, evenals graanliften, silo's en molens. Het verlagen van de transportkosten zou echter wetgeving vereisen die de massale conglomeraten van de spoorwegindustrie reguleert; wetgeving die bekend werd als de "Granger-wetten".

De Granger-wetten

Aangezien het Amerikaanse congres pas in 1890 federale antitrustwetten zou vaststellen, moest de Granger-beweging naar hun nationale wetgevers kijken voor verlichting van de prijsbepalingen van de spoorweg- en graanopslagbedrijven.

In 1871 voerde de staat Illinois, grotendeels als gevolg van een intensieve lobby-inspanning georganiseerd door lokale handelaren, een wet in die spoorwegmaatschappijen en graanopslagbedrijven reguleert door maximumtarieven vast te stellen die zij boeren voor hun diensten kunnen vragen. De staten Minnesota, Wisconsin en Iowa hebben spoedig vergelijkbare wetten aangenomen.

De spoorwegen en graanopslagbedrijven vreesden een verlies in winst en macht en daagden voor de rechtbank de Granger-wetgeving aan. De zogenaamde "Granger-zaken" bereikten uiteindelijk het Amerikaanse Hooggerechtshof in 1877. De uitspraken van de rechtbank in deze zaken legden juridische precedenten vast die de zakelijke en industriële praktijken van de VS voor altijd zouden veranderen..

Munn v. Illinois

In 1877 werden Munn en Scott, een in Chicago gevestigd graanopslagbedrijf, schuldig bevonden aan het overtreden van de Illinois Granger-wet. Munn en Scott gingen in beroep tegen de veroordeling en beweerden dat de Granger-wet van de staat een ongrondwettelijke inbeslagname van zijn eigendom was zonder een behoorlijke rechtsgang in strijd met het veertiende amendement. Nadat het Hooggerechtshof van Illinois de wet van Granger had bevestigd, de zaak van Munn v. Illinois is in hoger beroep gegaan bij het Amerikaanse Hooggerechtshof.

In een 7-2 beslissing geschreven door Chief Justice Morrison Remick Waite, oordeelde het Hooggerechtshof dat bedrijven die het algemeen belang dienen, zoals bedrijven die voedselgewassen opslaan of vervoeren, door de overheid kunnen worden gereguleerd. Naar zijn mening schreef Justice Waite dat overheidsregulering van particuliere ondernemingen juist en gepast is "wanneer dergelijke regulering noodzakelijk wordt voor het algemeen belang." Munn v. Illinois een belangrijk precedent schiep dat in wezen de basis legde voor het moderne federale regelgevingsproces.

Wabash v. Illinois en de Interstate Commerce Act

Bijna tien jaar later Munn v. Illinois het Hooggerechtshof zou de rechten van de staten om de handel tussen staten te controleren ernstig beperken door zijn uitspraak in de zaak 1886 van Wabash, St. Louis & Pacific Railway Company tegen Illinois.

In de zogenaamde "Wabash-zaak" vond het Hooggerechtshof de Granger-wet in Illinois, omdat deze van toepassing was op de spoorwegen ongrondwettelijk, omdat deze de handel tussen staten trachtte te beheersen, een macht die door het tiende amendement is voorbehouden aan de federale overheid..

In reactie op de Wabash-zaak voerde het Congres de Interstate Commerce Act van 1887 uit. Op grond van deze wet werden de spoorwegen de eerste Amerikaanse industrie die onderworpen was aan federale voorschriften en moest de federale overheid hun tarieven meedelen. Bovendien verbood de wet de spoorwegen om verschillende vervoertarieven in rekening te brengen op basis van afstand.

Om de nieuwe regels te handhaven, creëerde de wet ook de inmiddels ter ziele gegane Interstate Commerce Commission, de eerste onafhankelijke overheidsinstantie.

Wisconsin's Ill-Fated Potter Law

Van alle vastgestelde Granger-wetten was Wisconsins 'Potterwet' verreweg de meest radicale. Terwijl de Granger-wetten van Illinois, Iowa en Minnesota de regulering van spoorwegtarieven en graanopslagprijzen toewijzen aan onafhankelijke administratieve commissies, machtigde Wisconsin's Potter Law de staatswetgever zelf om die prijzen vast te stellen. De wet resulteerde in een door de staat gesanctioneerd systeem van prijsafspraken dat weinig of geen winst opleverde voor de spoorwegen. Daar zij geen winst zagen, stopten de spoorwegen met het bouwen van nieuwe routes of het uitbreiden van bestaande sporen. Het gebrek aan spoorwegconstructie bracht de economie van Wisconsin in een depressie waardoor de staatswetgever de Potter-wet in 1867 moest intrekken.

The Modern Grange

Vandaag blijft de National Grange een invloedrijke kracht in de Amerikaanse landbouw en een vitaal element in het gemeenschapsleven. Nu, net als in 1867, pleit de Grange voor de oorzaken van boeren in gebieden zoals mondiale vrijhandel en binnenlands landbouwbeleid. '

Volgens zijn missie werkt de Grange via fellowship, service en wetgeving om individuen en gezinnen kansen te bieden om zich naar hun hoogste potentieel te ontwikkelen om sterkere gemeenschappen en staten te bouwen, evenals een sterkere natie. 

Het hoofdkantoor is gevestigd in Washington, D.C., de Grange is een niet-partijgebonden organisatie die alleen beleid en wetgeving ondersteunt, nooit politieke partijen of individuele kandidaten. Hoewel oorspronkelijk opgericht om boeren en agrarische belangen te dienen, pleit de moderne Grange voor een breed scala aan kwesties, en zijn lidmaatschap staat open voor iedereen. "Leden komen uit alle windstreken - kleine steden, grote steden, boerderijen en penthouses," verklaart de Grange.

Met organisaties in meer dan 2100 gemeenschappen in 36 staten, blijven lokale Grange Halls als vitale centra van het plattelandsleven dienen voor veel landbouwgemeenschappen.

Bronnen en verdere referentie

• "De Granger-wetten." Amerikaanse geschiedenis. Van revolutie tot wederopbouw en verder.
• Boden, Robert F.. “”Spoorwegen en de Granger-wetten Marquette Law Review 54, nr. 2 (1971).
• "Munn v. Illinois (1877): een belangrijke zaak voor Granger." Geschiedenis Verenigde Staten.
• "De Supreme Court Strikes Down Railroad Regulation." George Mason University. Geschiedenis is belangrijk.
• Detrick, Charles R. “”De effecten van de Granger Acts Journal of Political Economy 11, nr. 2 (1903).