Het Getty Center van architect Richard Meier
Share
Het Getty Center is meer dan een museum. Het is een campus die onderzoeksbibliotheken, museumbehoudprogramma's, administratiekantoren en beursinstellingen omvat, evenals een kunstmuseum dat open is voor het publiek. "Als architectuur," schreef criticus Nicolai Ouroussoff, "lijkt de schaal en ambitie overweldigend, maar Richard Meier, de architect van Getty, heeft bewonderenswaardig een ontmoedigende taak uitgevoerd." Dit is het verhaal van een architectenproject.
De cliënt
Tegen de tijd dat hij 23 was, had Jean Paul Getty (1892-1976) zijn eerste miljoen dollar in de olie-industrie verdiend. Gedurende zijn hele leven heeft hij opnieuw geïnvesteerd in olievelden over de hele wereld en besteedde hij ook veel van zijn rijkdom aan Getty Oil aan beeldende kunst.
J. Paul Getty noemde Californië altijd zijn huis, ook al bracht hij zijn latere jaren in het VK door. In 1954 transformeerde hij zijn Malibu-boerderij in een kunstmuseum voor het publiek. En toen, in 1974, breidde hij het Getty-museum uit met een nieuw gebouwde Romeinse villa op hetzelfde terrein. Tijdens zijn leven was Getty fiscaal zuinig. Maar na zijn dood werden honderden miljoenen dollars toevertrouwd om een Getty Center goed te runnen.
Nadat het landgoed in 1982 was gevestigd, kocht de J. Paul Getty Trust een heuveltop in Zuid-Californië. In 1983 werden 33 uitgenodigde architecten teruggebracht naar 7 en vervolgens naar 3. In de herfst van 1984 was architect Richard Meier gekozen voor het enorme project op de heuvel.
Het project
Plaats: Vlak bij de snelweg San Diego in de bergen van Santa Monica, met uitzicht op Los Angeles, Californië en de Stille Oceaan.
Grootte: 110 hectare
Tijdlijn: 1984-1997 (ingehuldigd op 16 december 1997)
architecten:
- Richard Meier, hoofdarchitect
- Thierry Despont, museuminterieurs
- Laurie Olin, landschapsarchitect
Hoogtepunten van het ontwerp
Vanwege hoogtebeperkingen bevindt de helft van het Getty Center zich onder de grond - drie verdiepingen omhoog en drie verdiepingen omlaag. Het Getty Center is georganiseerd rond een centraal aankomstplein. Architect Richard Meier gebruikte kromlijnige ontwerpelementen. De hal van het museum en de luifel boven het auditorium Harold M. Williams zijn rond.
Gebruikte materialen:
- 1,2 miljoen vierkante voet, 16.000 ton, beige-gekleurde travertijn steen uit Italië. De steen werd gesplitst langs de natuurlijke korrel, waardoor de textuur van versteende bladeren, veren en takken zichtbaar werd. "Vanaf het begin dacht ik aan steen als een manier om de gebouwen te aarden en ze een gevoel van duurzaamheid te geven", schrijft Meier.
- 40.000 gebroken witte, geëmailleerde aluminium panelen. De kleur werd gekozen om "de kleuren en de textuur van de steen aan te vullen", maar, nog belangrijker, werd gekozen "uit vijftig minutieus gevarieerde tinten" terwijl de architect onderhandelde over zijn kleurenschema met lokale verenigingen van huiseigenaren.
- Uitgestrekte glasplaten.
Inspirations:
"Bij het kiezen van de organisatie van de gebouwen, het landschap en de open ruimtes," schrijft Meier, "heb ik de topografie van de site uitgesteld." Het lage, horizontale profiel van het Getty Center is mogelijk geïnspireerd door het werk van andere architecten die gebouwen in Zuid-Californië hebben ontworpen:
- Rudolf Schindler
- Richard Neutra
- Frank Lloyd Wright
Getty Center Transport:
Parkeren is ondergronds. Twee computergestuurde trams met 3 wagens rijden op een kussen van lucht naar het Getty Center op de heuveltop, 881 voet boven zeeniveau.
Waarom is het Getty Center belangrijk??
The New York Times noemde het "een huwelijk van sobere en weelderige," wijzend op Meier's kenmerkende "scherpe lijnen en een strakke geometrie." De Los Angeles Times noemde het "een uniek pakket van kunst, architectuur, onroerend goed en wetenschappelijke onderneming - gehuisvest in de duurste kunstinstelling ooit gebouwd op Amerikaanse bodem." Architectuurcriticus Nicolai Ouroussoff schreef dat het "hoogtepunt van een levenslange inspanning is om zijn versie van het modernisme tot in de perfectie aan te scherpen. Het is zijn grootste maatschappelijke werk en een belangrijk moment in de geschiedenis van de stad."
"Toch", schrijft criticus Paul Goldberger, "voel je je gefrustreerd omdat het algemene effect van de Getty zo zakelijk is en de toon zo egaal." Maar geeft dat J. Paul Getty niet precies uit? De gewaardeerde architectuurcriticus Ada Louise Huxtable zou kunnen zeggen dat is precies het punt. In haar essay in "Making Architecture" wijst Huxtable erop hoe architectuur zowel de klant als de architect weerspiegelt:
" Het vertelt ons alles wat we moeten weten, en meer, over degenen die de structuren bedenken en bouwen die onze steden en onze tijd bepalen ... Bestemmingsbeperkingen, seismische codes, bodemgesteldheid, buurtproblemen en vele onzichtbare factoren vereisen constante conceptuele en ontwerpherzieningen ... Wat eruit zou kunnen zien als formalisme vanwege de geordende oplossingen was een organisch proces, elegant opgelost ... Moet er iets te bespreken zijn over deze architectuur als de boodschappen van schoonheid, bruikbaarheid en geschiktheid zo duidelijk zijn? ... Opgedragen aan uitmuntendheid, het Getty Center geeft een duidelijk beeld van uitmuntendheid."-Ada Louise Huxtable
Meer over de Getty Villa
In Malibu was de 64 hectare grote Getty Villa-locatie jarenlang de locatie van het J. Paul Getty Museum. De oorspronkelijke villa was gebaseerd op de Villa dei Papiri, een Romeins landhuis uit de eerste eeuw. De Getty Villa is in 1996 gesloten wegens renovatiewerkzaamheden, maar is nu heropend en dient als een educatief centrum en museum gewijd aan de studie van de kunst en culturen van het oude Griekenland, Rome en Etruria.
bronnen:
"Making Architecture: The Getty Center", Essays van Richard Meier, Stephen D. Rountree en Ada Louise Huxtable, J. Paul Getty Trust, 1997, pp. 10-11, 19-21, 33, 35; De oprichter en zijn visie, The J. Paul Getty Trust; Online archief van Californië; Het Getty Center, Projectenpagina, Richard Meier & Partners Architects LLP op www.richardmeier.com/?projects=the-getty-center; Getty Center ingehuldigd in Los Angeles door James Sterngold, The New York Times, 14 december 1997; Getty Center is meer dan de som der delen door Suzanne Muchnic, The Los Angeles Times, 30 november 1997; Het wordt niet veel beter dan dit door Nicolai Ouroussoff, The Los Angeles Times, 21 december 1997; "The People's Getty" door Paul Goldberger, The New Yorker, 23 februari 1998 [bezocht op 13 oktober 2015]
