De Gestapo-definitie en geschiedenis van de nazi-geheime politie

De Gestapo was de geheime politie van nazi-Duitsland, een beruchte organisatie die tot taak had politieke tegenstanders van de nazi-beweging te vernietigen, elke oppositie tegen het nazi-beleid te onderdrukken en joden te vervolgen. Van oorsprong als een Pruisische inlichtingenorganisatie groeide het uit tot een uitgestrekt en zeer gevreesd apparaat van onderdrukking.

De Gestapo onderzocht elke persoon of organisatie die ervan verdacht werd zich tegen de nazi-beweging te verzetten. De aanwezigheid ervan werd alomtegenwoordig in Duitsland en later in de landen die het Duitse leger bezette.

Belangrijkste afhaalrestaurants: de Gestapo

• De zeer gevreesde nazi-geheime politie had zijn oorsprong als een Pruisische politie.
• De Gestapo bediend door intimidatie. Met behulp van surveillance en ondervraging onder marteling terroriseerde de Gestapo hele bevolkingsgroepen.
• De Gestapo verzamelde informatie over iedereen die ervan verdacht werd zich tegen de naziregering te verzetten, en specialiseerde zich in het opsporen van degenen die het doelwit waren van de dood.
• Als een geheime politie, opereerde de Gestapo geen vernietigingskampen, maar het was over het algemeen behulpzaam bij het identificeren en aanhouden van degenen die naar de kampen zouden worden gestuurd.

Oorsprong van de Gestapo

De naam Gestapo was een verkorte vorm van de woorden Geheime Staatspolizei, wat betekent "Geheime Staatspolitie." De wortels van de organisatie zijn terug te voeren op de civiele politie in Pruisen, die na een rechtse revolutie eind 1932 werd getransformeerd. De Pruisische politie werd gezuiverd van iedereen die verdacht werd van sympathie voor linkse politiek en joden.

Toen Hitler de macht overnam in Duitsland, stelde hij een van deze nauwste assistenten, Hermann Goering, aan als minister van Binnenlandse Zaken in Pruisen. Goering versterkte de zuivering van het Pruisische politiebureau, waardoor de organisatie de bevoegdheid kreeg om vijanden van de nazi-partij te onderzoeken en te vervolgen.

In de vroege jaren 1930, toen verschillende nazi-facties manoeuvreerden voor macht, moest de Gestapo concurreren met de SA, de Stormtroepen en de SS, de elitewacht van de nazi's. Na gecompliceerde machtsstrijd onder nazi-facties, werd de Gestapo onderdeel van de veiligheidspolitie onder Reinhard Heydrich, een fanatieke nazi die oorspronkelijk was ingehuurd door SS-leider Heinrich Himmler om een ​​inlichtingenoperatie op te zetten.

Duitsland: Heinrich Himmler beoordeelt Duitse Gestapo Troopers. Bettmann / Getty Images

Gestapo versus de SS

De Gestapo en de SS waren afzonderlijke organisaties, maar deelden de gemeenschappelijke missie om elke oppositie tegen de nazi-macht te vernietigen. Omdat beide organisaties uiteindelijk werden geleid door Himmler, kunnen de lijnen tussen hen wazig lijken. Over het algemeen opereerde de SS als een geüniformeerde militaire macht, waarbij de eliteschoktroepen de nazi-doctrine afdwingen en militaire operaties uitvoerden. De Gestapo opereerde als een geheime politieorganisatie, gebruikmakend van surveillance, dwangmatige ondervraging tot het punt van marteling en moord.

Overlap tussen SS- en Gestapo-officieren zou optreden. Klaus Barbie bijvoorbeeld, het beruchte hoofd van de Gestapo in bezet Lyon, Frankrijk, was SS-officier geweest. En informatie verkregen door de Gestapo werd routinematig gebruikt door de SS bij operaties gericht op partizanen, verzetsstrijders en waargenomen vijanden van de nazi's. Bij veel operaties, met name bij de Jodenvervolging en de massamoord op "The Final Solution", werkten de Gestapo en de SS effectief samen. De Gestapo bediende de vernietigingskampen niet, maar de Gestapo was over het algemeen behulpzaam bij het identificeren en aanhouden van degenen die naar de kampen zouden worden gestuurd.

Gestapo-tactiek

De Gestapo raakte geobsedeerd door het verzamelen van informatie. Toen de nazi-partij aan de macht kwam in Duitsland, werd een inlichtingenoperatie gericht op potentiële vijanden een essentieel onderdeel van het partijapparaat. Toen Reinhard Heydrich zijn werk voor de nazi's begon in de vroege jaren 1930, begon hij dossiers bij te houden over degenen waarvan hij vermoedde dat ze tegen de nazi-doctrine waren. Zijn bestanden zijn gegroeid van een eenvoudige operatie in één kantoor tot een uitgebreid netwerk van bestanden, bestaande uit informatie verzameld van informanten, telefoontaps, onderschepte e-mail en bekentenissen van degenen die in hechtenis zijn genomen.

Omdat alle Duitse politiediensten uiteindelijk onder auspiciën van de Gestapo werden gebracht, leken de nieuwsgierige blikken van de Gestapo overal te zijn. Alle niveaus van de Duitse samenleving werden in wezen permanent onderzocht. Toen de Tweede Wereldoorlog begon en Duitse troepen binnenvielen en andere landen bezetten, werden die gevangen populaties ook onderzocht door de Gestapo.

De fanatieke accumulatie van informatie werd het grootste wapen van de Gestapo. Elke afwijking van het nazi-beleid werd snel weggewerkt en onderdrukt, meestal met brutale methoden. De Gestapo bediend door intimidatie. Angst om opgenomen te worden voor ondervraging was vaak voldoende om eventuele meningsverschillen te onderdrukken.

De Gestapo arresteert een groep Joodse mannen die zich in een kelder in Polen verbergen, rond 1939. Mogelijk een geënsceneerde Duitse propagandafoto. Keystone / Getty Images

In 1939 veranderde de rol van de Gestapo enigszins toen deze effectief werd samengevoegd met de SD, de nazi-veiligheidsdienst. In de beginjaren van de Tweede Wereldoorlog werkte de Gestapo in wezen zonder enige betekenisvolle beperking. Gestapo-officieren konden iedereen die ze vermoedden arresteren, ondervragen, martelen en naar gevangenschap of concentratiekampen sturen.

In de bezette landen voerde de Gestapo oorlog tegen verzetsgroepen en onderzocht hij iedereen die ervan verdacht werd weerstand te bieden aan de nazi-heerschappij. De Gestapo speelde een rol bij het plegen van oorlogsmisdaden, zoals het nemen van gijzelaars die werden uitgevoerd als vergelding voor verzetsoperaties gericht op Duitse troepen.

Nasleep

Het afschrikwekkende bewind van de Gestapo eindigde natuurlijk met de ineenstorting van nazi-Duitsland aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Veel Gestapo-officieren werden opgejaagd door de geallieerde machten en werden als oorlogsmisdadigers berecht.