De vijfde wijzigingstekst, oorsprong en betekenis

Het vijfde amendement op de Amerikaanse grondwet, als een bepaling van de Bill of Rights, somt een aantal van de belangrijkste bescherming op van personen die worden beschuldigd van misdaden onder het Amerikaanse strafrechtsysteem. Deze beschermingen omvatten:

• Bescherming tegen vervolging voor misdaden, tenzij eerst wettelijk aangeklaagd door een Grand Jury.
• Bescherming tegen "dubbel gevaar" - meer dan eens worden vervolgd voor dezelfde misdaad.
• Bescherming tegen "zelfbeschuldiging" - gedwongen worden om te getuigen of tegen zichzelf te getuigen.
• Bescherming tegen het leven beroofd van vrijheid, vrijheid of eigendom zonder "gepast proces" of alleen compensatie.

Het vijfde amendement, als onderdeel van de oorspronkelijke 12 bepalingen van de Bill of Rights, werd op 25 september 1789 door het Congres aan de staten voorgelegd en werd op 15 december 1791 geratificeerd.

De volledige tekst van het vijfde amendement luidt:

Niemand mag aansprakelijk worden gesteld voor een hoofdstad, of anderszins beruchte misdaad, tenzij op voorlegging of aanklacht van een Grand Jury, behalve in gevallen die zich voordoen in de land- of zeestrijdkrachten, of in de Militie, wanneer in werkelijke dienst in tijd van Oorlog of publiek gevaar; noch zal een persoon worden onderworpen aan dezelfde overtreding tweemaal in gevaar te brengen van leven of ledemaat; noch zal in enige strafzaak worden gedwongen om een ​​getuige tegen zichzelf te zijn, noch te worden beroofd van leven, vrijheid of eigendom, zonder de juiste rechtsgang; noch zal privé-eigendom worden genomen voor openbaar gebruik, zonder enige compensatie.

Aanklacht door een Grand Jury

Niemand kan worden gedwongen om terecht te staan ​​voor een ernstige ("kapitaal- of anderszins beruchte") misdaad, behalve in een militaire rechtbank of tijdens verklaarde oorlogen, zonder eerst door een grote jury te zijn aangeklaagd of formeel aangeklaagd.

De aanklachtclausule van de grote jury van het Vijfde Amendement is door de rechtbanken nooit geïnterpreteerd als van toepassing onder de doctrine van de 'due process of law' van het Veertiende Amendement, wat betekent dat het alleen van toepassing is op strafrechtelijke aanklachten ingediend bij de federale rechtbanken. Hoewel verschillende staten grote jury's hebben, hebben verdachten in strafrechtbanken van de staat geen vijfde wijzigingsrecht op aanklacht door een grote jury. 

Dubbel gevaar

De Double Jeopardy-clausule van het vijfde amendement schrijft voor dat gedaagden, eenmaal vrijgesproken van een bepaalde aanklacht, niet opnieuw kunnen worden berecht voor hetzelfde delict op hetzelfde rechtsgebied. Gedaagden kunnen opnieuw worden berecht als het vorige proces eindigde in een mistrial of een opgehangen jury, als er bewijs is van fraude in het vorige proces, of als de aanklachten niet precies hetzelfde zijn - bijvoorbeeld de politieagenten in Los Angeles die werden beschuldigd van het verslaan van Rodney King, nadat hij was vrijgesproken op aanklachten van de staat, werd veroordeeld voor federale aanklachten voor dezelfde overtreding.

In het bijzonder is de Double Jeopardy-clausule van toepassing op vervolging na vrijspraak, na veroordelingen, na bepaalde ministrials en in gevallen van meerdere aanklachten die in dezelfde Grand Jury-aanklacht zijn opgenomen.

Zelfverhoging

De bekendste clausule in het vijfde amendement ("Niemand ... zal in een strafzaak worden gedwongen om getuige tegen zichzelf te zijn") beschermt verdachten tegen gedwongen zelfbeschuldiging.

Wanneer verdachten een beroep doen op hun vijfde wijzigingsrecht om te zwijgen, wordt dit in de volksmond aangeduid als 'pleiten voor het vijfde'. Terwijl rechters juryleden altijd instrueren dat pleiten voor het vijfde nooit mag worden opgevat als een teken of stilzwijgende erkenning van schuld, drama's in de rechtszaal van de televisie over het algemeen als zodanig afbeelden.

Het feit dat verdachten het vijfde wijzigingsrecht hebben tegen zelfbeschuldiging, betekent niet dat zij dat ook hebben weten over die rechten. De politie heeft vaak de onwetendheid van een verdachte met betrekking tot zijn of haar eigen burgerrechten gebruikt om een ​​zaak op te bouwen, en soms nog steeds. Dit is allemaal veranderd met Miranda v. Arizona (1966), de zaak van het Hooggerechtshof die de officieren van de verklaring heeft gecreëerd, moet nu bij arrestatie beginnen met de woorden "Je hebt het recht om te zwijgen ..."

Eigendomsrechten en de clausule betreffende het nemen van rechten

De laatste clausule van het Vijfde Amendement, bekend als de Takings-clausule, beschermt de fundamentele eigendomsrechten van de bevolking door federale, provinciale en lokale overheden te verbieden privébezit te nemen voor openbaar gebruik onder hun rechten van eminent domein zonder de eigenaars een "compensatie" aan te bieden .”

Het Amerikaanse Hooggerechtshof heeft echter door zijn controversiële beslissing van 2005 in het geval van Kelo v. New London verzwakte de Takings-clausule door te oordelen dat steden privébezit onder eminent domein konden claimen voor puur economische, in plaats van openbare doeleinden, zoals scholen, snelwegen of bruggen.

Bijgewerkt door Robert Longley