Het tijdperk van de Super PAC in de Amerikaanse politiek

Een super PAC is een modern ras van een politiek actiecomité dat onbeperkte hoeveelheden geld van bedrijven, vakbonden, individuen en verenigingen mag inzamelen en uitgeven om de uitkomst van staats- en federale verkiezingen te beïnvloeden. De opkomst van de super PAC werd aangekondigd als het begin van een nieuw tijdperk in de politiek waarin verkiezingen zouden worden bepaald door de enorme sommen geld die erin stromen, waardoor gemiddelde kiezers weinig tot geen invloed hebben.

De term "super PAC" wordt gebruikt om te beschrijven wat technisch bekend is in de federale verkiezingscode als een "onafhankelijke commissie voor alleen uitgaven". Ze zijn relatief eenvoudig te maken onder federale verkiezingswetten. Er zijn ongeveer 2.400 super PAC's geregistreerd bij de Federal Election Commission. Ze hebben ongeveer $ 1,8 miljard opgehaald en $ 1,1 miljard uitgegeven in de verkiezingscyclus van 2016, volgens het Centre for Responsive Politics.

Functie van een Super PAC

De rol van een super PAC is vergelijkbaar met die van een traditioneel politiek actiecomité. Een super PAC pleit voor de verkiezing of nederlaag van kandidaten voor federaal kantoor door televisie, radio en gedrukte advertenties en andere media te kopen. Er zijn conservatieve super-PAC's en liberale super-PAC's.

Verschil tussen een Super PAC en een politiek actiecomité

Het belangrijkste verschil tussen een super-PAC en een traditionele kandidaat-PAC is in wie kan bijdragen, en in hoeveel ze kunnen geven.

Kandidaten en traditionele kandidaat-commissies kunnen $ 2.700 van individuen per verkiezingscyclus accepteren. Er zijn twee verkiezingscycli per jaar: een voor de primaire, de andere voor de algemene verkiezingen in november. Dat betekent dat ze maximaal $ 5.400 per jaar kunnen opnemen - de helft in de primaire en de helft in de algemene verkiezingen.

Kandidaten en traditionele kandidaat-comités mogen geen geld aannemen van bedrijven, vakbonden en verenigingen. Federale verkiezingscode verbiedt die entiteiten om rechtstreeks bij te dragen aan kandidaten of kandidaat-comités.

Super PAC's hebben echter geen beperkingen op wie eraan bijdraagt ​​of hoeveel ze kunnen uitgeven aan het beïnvloeden van een verkiezing. Ze kunnen zoveel geld ophalen van bedrijven, vakbonden en verenigingen als ze willen en onbeperkte bedragen besteden aan het pleiten voor de verkiezing of nederlaag van de kandidaten van hun keuze.

Een deel van het geld dat naar super-PAC's stroomt, kan niet worden achterhaald. Dat geld wordt vaak 'donker geld' genoemd. Individuen kunnen hun identiteit en het geld dat ze geven door hun bijdrage eerst te maskeren aan externe groepen, waaronder non-profit 501 [c] groepen of maatschappelijke organisaties die tientallen miljoenen dollars uitgeven aan politieke advertenties.

Beperkingen op Super PAC's

De belangrijkste beperking verbiedt dat een super-PAC samenwerkt met een kandidaat die het ondersteunt. Volgens de Federal Election Commission kunnen super PAC's geen geld uitgeven "in overleg of samenwerking met, of op verzoek of suggestie van een kandidaat, de campagne van de kandidaat of een politieke partij."

Geschiedenis van Super PAC's

Super PAC's zijn ontstaan ​​in juli 2010 na twee belangrijke beslissingen van de federale rechtbank waarin beperkingen op zowel zakelijke als individuele bijdragen werden geconstateerd als ongrondwettelijke schendingen van het eerste amendement op het recht op vrije meningsuiting.

In SpeechNow.org v. Federal Election Commission, een federale rechtbank vond beperkingen op individuele bijdragen aan onafhankelijke organisaties die de verkiezingen willen beïnvloeden, ongrondwettelijk. En in Citizens United tegen de Federal Election Commission, het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten besloot dat limieten op bedrijfs- en vakbondsuitgaven om verkiezingen te beïnvloeden ook ongrondwettelijk waren.

"We concluderen nu dat onafhankelijke uitgaven, inclusief die van bedrijven, geen aanleiding geven tot corruptie of de schijn van corruptie," schreef hooggerechtshof Anthony Anthony Kennedy.

Gecombineerd lieten de uitspraken individuen, vakbonden en andere organisaties toe om vrijelijk bij te dragen aan politieke actiecomités die onafhankelijk zijn van politieke kandidaten.

Super PAC-controverses

Critici die geloven dat geld het politieke proces corrumpeert, zeggen dat de rechterlijke uitspraken en het creëren van super PAC's de sluizen openden voor wijdverbreide corruptie. In 2012 waarschuwde de Amerikaanse senator John McCain: "Ik garandeer dat er een schandaal zal zijn, dat er teveel geld rondspoelt in de politiek, en het maakt de campagnes irrelevant."