Strickland v. Washington Hooggerechtshof, Argumenten, Impact

In Strickland v. Washington (1986) heeft het Amerikaanse Hooggerechtshof normen opgesteld om te bepalen wanneer de bijstand van een advocaat zo ineffectief is geweest dat deze een overtreding van het zesde amendement veroorzaakt.

Snelle feiten: Strickland v. Washington

• Betoogde zaak: 10 januari 1984
• Besluit afgegeven: 14 mei 1984
• indiener: Charles E. Strickland, Superintendent, gevangenis van Florida
• respondent: David Leroy Washington
• Sleutelvragen: Is er een norm voor rechtbanken om te gebruiken bij het beoordelen van claims van ineffectieve raadsman?
• Meerderheidsbeslissing: Justices Burger, Brennan, White, Blackmun, Powell, Rehnquist Stevens, O'Connor
• afwijkende: Justitie Thurgood Marshall
• Regel: De advocaat van David Washington bood effectieve assistentie, in overeenstemming met de zesde wijzigingsvereisten. Om ineffectieve bijstand te bewijzen, moet een verweerder aantonen dat de prestaties van zijn of haar advocaat ontoereikend waren en dat de tekortkoming de verdediging zo sterk schaadde dat het de uitkomst van de gerechtelijke procedure veranderde.

Feiten van de zaak

David Washington nam deel aan een 10-daagse misdaadpartij die drie steekpartijen, inbraak, mishandeling, ontvoering, marteling, poging tot afpersing en diefstal omvatte. Hij werd aangeklaagd voor drie tellingen van moord op de eerste graad en meerdere tellingen van ontvoering en diefstal in de staat Florida. Washington bekende twee moorden tegen het advies van zijn raadsman in. Hij zag af van zijn recht op een juryrechtspraak en pleitte schuldig aan alle beschuldigingen tegen hem, waaronder drie tellingen van moord waarin hij de doodstraf kon krijgen.

Tijdens zijn pleidooi hoorde Washington de rechter dat hij de inbraken had gepleegd, die escaleerden tot meer ernstige misdaden, terwijl ze onder extreme financiële stress stonden. Hij zei dat hij geen voorafgaand record had. De rechter vertelde Washington dat hij veel respect had voor mensen die bereid zijn verantwoordelijkheid te erkennen.

Tijdens de zitting van de veroordeling koos de advocaat van Washington ervoor geen getuige-getuigen te presenteren. Hij heeft geen psychiatrische evaluatie van zijn cliënt besteld. De rechter veroordeelde Washington ter dood en vond geen verzachtende omstandigheden om anders te beslissen. Washington diende uiteindelijk een akte van habeas corpus in bij een federale rechtbank in Florida. Het Amerikaanse Hof van Beroep voor het Vijfde Circuit keerde terug en bracht de zaak terug naar de rechtbank om te bepalen of een "geheel van de omstandigheden" suggereerde dat de raadsman van Washington niet effectief was geweest. Het Hooggerechtshof heeft certiorari verleend.

argumenten

Washington betoogde dat zijn raadsman geen behoorlijk onderzoek had uitgevoerd voorafgaand aan de terechtzitting. Hierdoor kon zijn advocaat tijdens de zitting geen bewijs leveren, waardoor de algemene verdediging van Washington werd geschaad. In mondelinge argumenten voerde de advocaat voor het Hooggerechtshof aan dat elke norm om te beslissen of de raadsman "redelijk bekwaam is" rekening moet houden met het feit of de verzuim van de raadsman om voldoende bijstand te bieden de verdediging heeft geschaad.

De staat Florida betoogde dat het Hof de algehele billijkheid van het proces zou moeten overwegen en of de advocaat al dan niet uit vooroordelen handelde. Hoewel de advocaat van Washington misschien niet alles perfect heeft gedaan, deed hij wat hij dacht dat in het beste belang van zijn cliënt was, betoogde de staat. Bovendien veranderde het optreden van de advocaat van Washington de fundamentele billijkheid van de strafprocedure niet; zelfs als de advocaat anders had gehandeld, zou de uitkomst hetzelfde zijn geweest.

Constitutionele kwesties

Hoe kan een rechtbank bepalen wanneer een advocaat zo ineffectief is geweest in het verstrekken van advies dat het zesde wijzigingsrecht van een verweerder is geschonden?

Meerderheidsadvies

Justitie Sandra Day O'Connor heeft de 8-1 beslissing genomen. Het zesde wijzigingsrecht bestaat om een ​​eerlijk proces te garanderen, schreef Justice O'Connor. Het fysiek aanwezig zijn van een advocaat is niet voldoende om aan het zesde amendement te voldoen; de advocaat moet "effectieve hulp" bieden aan zijn cliënt. Als de raadsman van de gedaagde geen passende rechtsbijstand biedt, brengt dit het zesde wijzigingsrecht van de gedaagde op raad en een eerlijk proces in gevaar.

Justice O'Connor heeft namens de meerderheid een norm ontwikkeld om te bepalen of het gedrag van een advocaat 'onder een objectieve norm van redelijkheid viel'. De verweerder moet bewijzen:

1. De prestaties van de raadsman waren ontoereikend. De fouten van de advocaat waren zo ernstig dat ze verhinderden dat de advocaat zijn plicht krachtens het Zesde Amendement kon vervullen.
2. Het gebrekkige optreden van de raadslid was nadelig voor de verdediging. Het optreden van de advocaat heeft de verdediging zo ernstig geschaad dat het de uitkomst van het proces heeft gewijzigd, waardoor de verweerder zijn recht op een eerlijk proces is ontnomen.

Justice O'Connor schreef:

"De verweerder moet aantonen dat er een redelijke waarschijnlijkheid is dat, maar voor de onprofessionele fouten van de raadsman, het resultaat van de procedure anders zou zijn geweest. Een redelijke waarschijnlijkheid is een waarschijnlijkheid voldoende om het vertrouwen in de uitkomst te ondermijnen."

Na de standaard zelf te hebben gedetailleerd, richtte Justice O'Connor zich op de zaak van Washington. De advocaat van Washington koos er strategisch voor om zich te concentreren op het spijtgevoel van zijn cliënt, omdat hij wist dat de rechter hier sympathiek voor zou zijn. In het licht van de ernst van de misdaden concludeerde Justice O'Connor dat er geen bewijs was dat aanvullend bewijsmateriaal de uitkomst van de hoorzitting zou hebben veranderd. "Hier is een dubbele mislukking," schreef ze, en merkte op dat Washington niet kon slagen onder beide componenten van de standaard van het Hof.

Uiteenlopende mening

Justitie Thurgood Marshall was het niet eens. Hij betoogde dat de standaard van de meerderheid te "kneedbaar" was en "geen enkele greep" of "buitensporige variatie" kon hebben. Justice Marshall wees op het feit dat termen als 'redelijk' niet in de opinie werden gedefinieerd, waardoor onzekerheid ontstond. Hij betoogde ook dat de rechtbank het belang van verzachtende bewijzen zoals karaktergetuigen bij veroordelingen had veroordeeld. De advocaat van Washington had zijn cliënt niet effectief geholpen en hij verdiende een tweede veroordeling, schreef justitie Marshall.

Justitie William J. Brennan was het gedeeltelijk oneens omdat hij geloofde dat de doodstraf van Washington de bescherming van het Achtste Amendement tegen wrede en ongebruikelijke bestraffing schond..

Gevolg

Washington werd geëxecuteerd in juli 1984, twee maanden nadat het Hooggerechtshof zijn beslissing had uitgesproken. Hij had alle beroepsmogelijkheden uitgeput. De Strickland-norm was een compromis dat probeerde een middenweg te creëren tussen extremere en meer ontspannen staats- en federale normen voor ineffectiviteitsclaims. Twee decennia na de beslissing riep Justice O'Connor op om de Strickland-standaard opnieuw te bekijken. Ze merkte op dat de normen geen rekening houden met externe factoren, zoals partijdige rechters en het gebrek aan rechtsbijstand die zou kunnen bijdragen aan ineffectieve raadgeving op grond van het zesde amendement. De Strickland-standaard werd pas in 2010 toegepast in Padilla v. Kentucky.

bronnen

• Strickland v. Washington, 466 U.S. 668 (1984).
• Kastenberg, Joshua. "Bijna dertig jaar: The Burger Court, Strickland v. Washington, and the Parameters of the Right to Counsel." The Journal of Appellate Practice and Process, vol. 14, nee. 2, 2013, pp. 215-265., Https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=3100510.
• Wit, Lisa. "Strickland v. Washington: Justice O'Connor herziet Landmark wetgeving." Strickland v. Washington (januari-februari 2008) - Informatieblad van de Library of Congress, https://www.loc.gov/loc/lcib/08012/oconnor.html.