Op 7 mei 1915, de Britse oceaanstomer RMS Lusitania, die voornamelijk mensen en goederen over de Atlantische Oceaan tussen de Verenigde Staten en Groot-Brittannië vervoerde, werd getorpedeerd door een Duitse U-boot en tot zinken gebracht. Van de 1.959 mensen aan boord stierven 1.198, waaronder 128 Amerikanen. Het zinken van de Lusitania woedende Amerikanen en versnelde de ingang van de Verenigde Staten tot de Eerste Wereldoorlog.
data: Gezonken 7 mei 1915
Ook gekend als: Zinken van de RMS Lusitania
Sinds het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog was oceaanreis gevaarlijk geworden. Elke partij hoopte de andere te blokkeren, waardoor er geen oorlogsmateriaal door zou kunnen dringen. Duitse U-boten (onderzeeërs) achtervolgde Britse wateren, voortdurend op zoek naar vijandelijke schepen om te zinken.
Zo kregen alle schepen die naar Groot-Brittannië gingen de opdracht om op U-boten te letten en voorzorgsmaatregelen te nemen, zoals op volle snelheid varen en zigzagbewegingen maken. Helaas vertraagde kapitein William Thomas Turner op 7 mei 1915 de Lusitania naar beneden vanwege mist en reisde in een voorspelbare lijn.
Turner was de kapitein van de RMS Lusitania, een Britse oceaanstomer beroemd om zijn luxe accommodaties en snelheid. De Lusitania werd voornamelijk gebruikt om mensen en goederen over de Atlantische Oceaan tussen de Verenigde Staten en Groot-Brittannië te vervoeren. Op 1 mei 1915 werd de Lusitania had de haven in New York verlaten voor Liverpool om haar 202e reis over de Atlantische Oceaan te maken. Aan boord waren 1.959 mensen, van wie 159 Amerikanen.
Ongeveer 14 mijl uit de kust van Zuid-Ierland bij Old Head of Kinsale, noch de kapitein noch zijn bemanning realiseerde zich dat de Duitse U-boot, U-20, had hen al gezien en gericht. Om 13:40 uur lanceerde de U-boot een torpedo. De torpedo raakte de stuurboord (rechterkant) van de Lusitania. Bijna onmiddellijk schudde een nieuwe explosie het schip.
Destijds dachten de geallieerden dat de Duitsers twee of drie torpedo's hadden gelanceerd om de te laten zinken Lusitania. De Duitsers zeggen echter dat hun U-boot slechts één torpedo heeft afgevuurd. Velen geloven dat de tweede explosie werd veroorzaakt door de ontsteking van munitie die verborgen was in het vrachtruim. Anderen zeggen dat kolenstof, opgestart toen de torpedo toesloeg, explodeerde. Wat de exacte oorzaak ook was, het was de schade van de tweede explosie die het schip liet zinken.
De Lusitania binnen 18 minuten gezonken. Hoewel er voldoende reddingsboten waren geweest voor alle passagiers, verhinderde de strenge lijst van het schip terwijl het zonk, dat het meeste goed kon worden gelanceerd. Van de 1.959 mensen aan boord stierven 1.198. De tol van burgers gedood in deze ramp schokte de wereld.
Amerikanen waren woedend om te horen dat 128 Amerikaanse burgers werden gedood in een oorlog waarin ze officieel neutraal waren. Het vernietigen van schepen waarvan niet bekend is dat ze oorlogsmateriaal vervoeren, ging in tegen de aanvaarde internationale oorlogsprotocollen.
Het zinken van de Lusitania verhoogde spanningen tussen de VS en Duitsland en, in combinatie met het Zimmermann Telegram, hielpen de Amerikaanse opinie in de hand te werken voor deelname aan de oorlog.
In 2008 verkenden duikers het wrak van de Lusitania, gelegen acht mijl uit de kust van Ierland. Aan boord vonden de duikers ongeveer vier miljoen door de VS gemaakte Remington .303 kogels. De ontdekking ondersteunt het lang gevestigde geloof van de Duitser dat de Lusitania werd gebruikt om oorlogsmateriaal te vervoeren. De vondst ondersteunt ook de theorie dat het de explosie van munitie aan boord was die de tweede explosie op de oorzaak was Lusitania.