Shakespeare's Sonnet 116 Studiegids

Wat zegt Shakespeare in Sonnet 116? Bestudeer dit gedicht en je zult ontdekken dat 116 een van de meest geliefde sonnetten in het folio is, omdat het kan worden gelezen als een prachtig feestelijke knipoog naar liefde en huwelijk. Het wordt trouwens nog steeds wereldwijd in huwelijksceremonies getoond.

Liefde uitdrukken

Het gedicht drukt liefde uit in het ideaal; nooit eindigend, vervagend of wankelend. Het laatste couplet van het gedicht laat de dichter deze perceptie van liefde waar zijn en beweert dat als het niet is en als hij zich vergist, al zijn geschriften voor niets zijn geweest en geen man, inclusief hijzelf, ooit echt geliefde.

Het is misschien dit gevoel dat de voortdurende populariteit van Sonnet 116 verzekert in het lezen op bruiloften. Het idee dat liefde puur en eeuwig is, is vandaag net zo hartverwarmend als in de tijd van Shakespeare. Het is een voorbeeld van die speciale vaardigheid die Shakespeare had, namelijk het vermogen om tijdloze thema's aan te boren die op iedereen betrekking hebben, ongeacht in welke eeuw ze zijn geboren.

De feiten

• Volgorde: Sonnet 116 maakt deel uit van de Fair Youth Sonnets in het folio.
• Kernthema's: Constante liefde, ideale liefde, duurzame liefde, huwelijk, vaste punten en ronddwalen.
• Stijl: Net als de andere sonnetten van Shakespeare, is Sonnet 116 geschreven in jambische pentameter met behulp van de traditionele sonnetvorm.

Een vertaling

Het huwelijk heeft geen belemmering. Liefde is niet echt als het verandert als de omstandigheden veranderen of als een van het echtpaar moet vertrekken of ergens anders moet zijn. Liefde is constant. Zelfs als de geliefden moeilijke of moeilijke tijden tegemoet gaan, wordt hun liefde niet geschud als het ware liefde is.

In het gedicht wordt liefde beschreven als een ster die een verloren boot leidt: "Het is de ster van elke rondzwervende schors."

De waarde van de ster kan niet worden berekend, hoewel we de hoogte kunnen meten. Liefde verandert niet in de loop van de tijd, maar fysieke schoonheid zal vervagen. (Vergelijking met de zeis van de grim reaper moet hier worden opgemerkt - zelfs de dood mag de liefde niet veranderen.)

Liefde is uren en weken onveranderlijk maar duurt tot het einde van de ondergang. Als ik het mis heb en het is bewezen, dan is al mijn schrijven en liefhebben voor niets en heeft niemand ooit echt liefgehad: "Als dit fout is en mij is bewezen, heb ik nooit geschreven, noch heeft iemand ooit liefgehad."

Analyse

Het gedicht verwijst wel naar het huwelijk, maar naar het verstandshuwelijk in plaats van de feitelijke ceremonie. Laten we ook niet vergeten dat het gedicht liefde voor een jonge man beschrijft en deze liefde in de tijd van Shakespeare niet zou worden bestraft door een daadwerkelijke trouwdienst.

Het gedicht maakt echter gebruik van woorden en uitdrukkingen die de huwelijksceremonie oproepen, inclusief "belemmeringen" en "verandert" - hoewel beide in een andere context worden gebruikt.

De beloften die een paar in het huwelijk doet, komen ook terug in het gedicht:

Liefde verandert niet met zijn korte uren en weken,
Maar draagt ​​het uit tot aan de rand van de ondergang.

Dit doet denken aan de "tot de dood ons scheidt" -belofte in een bruiloft.

Het gedicht verwijst naar ideale liefde die niet wankelt en tot het einde duurt, die de lezer ook herinnert aan de huwelijksgelofte, "in ziekte en in gezondheid".

Daarom is het niet verwonderlijk dat dit sonnet vandaag de dag een vaste favoriet blijft in huwelijksceremonies. De tekst laat zien hoe krachtig liefde is. Het kan niet sterven en is eeuwig.

De dichter stelt zichzelf vervolgens vragen in het laatste couplet en bidt dat zijn perceptie van liefde echt en waar is, want als dat niet zo is, kan hij net zo goed geen schrijver of minnaar zijn en dat zou zeker een tragedie zijn.