Sappho en Alcaeus

Sappho en Alcaeus waren allebei tijdgenoten, inwoners van Mytilini op Lesbos, en aristocraten getroffen door lokale machtsstrijd, maar verder hadden ze weinig gemeen, behalve het belangrijkste: een geschenk voor het schrijven van lyrische poëzie. Ter verklaring van hun opmerkelijke talent werd gezegd dat toen Orpheus (de vader van liederen) aan stukken werd gescheurd door de Thracische vrouwen, zijn hoofd en lier naar Lesbos werden gedragen en begraven.

Sappho en vrouwen

Lyrische poëzie was persoonlijk en suggestief, waardoor de lezer zich kon identificeren met de wanhoop en hoop van de dichter. Het is om deze reden dat Sappho, zelfs 2600 jaar later, onze emoties kan opwekken.

We weten dat Sappho over zichzelf een groep vrouwen heeft verzameld, maar het debat over de aard ervan blijft bestaan. Volgens H.J. Rose: 'Het is geen onaantrekkelijke theorie dat ze formeel een cult-organisatie waren of thiasos."Anderzijds zegt Lesky dat het geen cultus hoeft te zijn geweest, hoewel ze Aphrodite hebben aanbeden. Sappho hoeft ook niet te worden gezien als een schoolmeester, hoewel de vrouwen van haar leerden. Lesky zegt dat het doel van hun leven samen was dien de muzen.

Sappho's Poëzie

De onderwerpen van Sappho's poëzie waren zichzelf, haar vrienden en familie, en hun gevoelens voor elkaar. Ze schreef over haar broer (die een dissoluut leven lijkt te hebben geleid), mogelijk haar man *, en Alcaeus, maar de meeste van haar poëzie gaat over de vrouwen in haar leven (mogelijk inclusief haar dochter), van wie ze veel houdt. In één gedicht benijdt zij de echtgenoot van haar vriend. Volgens Lesky, wanneer Sappho naar deze vriend kijkt, "zal haar tong niet bewegen, brandt een subtiel vuur onder haar huid, haar ogen zien niet langer, haar oren klinken, ze breekt in het zweet, ze beeft, ze is zo bleek als dood die zo dichtbij lijkt. "

Sappho schreef over haar vrienden die vertrokken, trouwden, haar behaagden en teleurstellen en zich voorstellen dat ze zich de oude dagen herinnerden. Ze schreef ook epithalamia (huwelijkshymnes) en een gedicht over het huwelijk van Hector en Andromache. Sappho schreef niet over de politieke strijd, behalve om te vermelden hoe moeilijk het is om een ​​hoed te krijgen gezien de huidige politieke situatie. Ovidius zegt dat ze haar heeft laten troosten door gebrek aan fysieke schoonheid.

Volgens de legende was de dood van Sappho consistent met haar gepassioneerde persoonlijkheid. Toen een hooghartige man Phaon haar verachtte, sprong Sappho van de kliffen van Kaap Leucas in de zee.

Alcaeus de krijger

Van het werk van Alcaeus zijn alleen fragmenten over, maar Horace dacht er voldoende over na om zichzelf op Alcaeus te vormen en een samenvatting van de thema's van de eerdere dichter te presenteren. Alcaeus schrijft over vechten, drinken (in zijn denken is wijn de remedie voor bijna alles) en liefde. Als krijger werd zijn carrière ontsierd door het verlies van zijn schild. Hij zegt weinig genoeg over politiek behalve om zijn minachting voor Democraten aan te duiden als mogelijke tirannen. Hij geeft ook commentaar op zijn fysieke uiterlijk, in zijn geval, het grijze haar op zijn borst.