Richard Nixons rol in de Watergate Cover-Up

Hoewel het niet bekend is of president Nixon op de hoogte was van of betrokken was geweest bij het bestellen van de inbraak in het Watergate Hotel, is het bekend dat hij en de stafchef van het Witte Huis HR "Bob" Haldeman zijn opgenomen op 23 juni 1972 en hebben gesproken over het gebruik van de CIA om het onderzoek van de FBI naar de inbraken van Watergate te belemmeren. Hij vroeg de CIA zelfs om het onderzoek van de FBI te vertragen en beweerde nationale veiligheidsrisico's. Deze onthullingen leidden tot het aftreden van Nixon toen bleek dat hij waarschijnlijk zou worden afgezet.

Ontkenning

Toen inbrekers werden betrapt op 17 juni 1972, en doorbraken in het hoofdkwartier van de Democratische Nationale Commissie in het Watergate Hotel - proberen om aftakkingen te plaatsen en geheime DNC-papieren te stelen - het hielp hun zaak niet dat een van hen het telefoonnummer van de Witte Huis kantoor van de commissie om de president te herverkiezen.

Niettemin ontkende het Witte Huis elke betrokkenheid of kennis van de inbraak. Nixon deed dat ook persoonlijk. Twee maanden later richtte hij zich tot de natie en zei niet alleen dat hij er niet bij betrokken was, maar dat zijn staf dat ook niet was.

Drie maanden daarna werd Nixon herkozen in een aardverschuiving.

Belemmering van het onderzoek

Wat Nixon de natie tijdens zijn toespraak niet vertelde, was dat hij al twee maanden eerder, minder dan een week nadat de inbrekers waren gepakt, in het geheim aan het discussiëren was hoe hij de FBI kon terugtrekken van hun onderzoek. Haldeman, is te horen op de banden van het Witte Huis, waarin Nixon specifiek wordt verteld dat het FBI-onderzoek ging "in sommige richtingen willen we niet dat het gaat".

Als gevolg hiervan besloot Nixon de CIA de FBI te laten benaderen om het onderzoek uit handen te nemen. Het gevoel dat Haldeman met Nixon deelde, was dat het onderzoek van de CIA kon worden gecontroleerd op een manier die de FBI's niet konden.

Hush Money

Terwijl het onderzoek voortging, nam de angst van Nixon toe dat de inbrekers zouden gaan samenwerken - en alles zouden vertellen wat ze wisten.

Op 21 maart 1973, werd later onthuld, nam het geheime opnamesysteem van het Witte Huis Nixon op en besprak het met de Witte Huisraad John Dean hoe hij $ 120.000 kon inzamelen om een ​​van de inbrekers af te betalen, die contant geld eiste voor zijn voortdurende stilte..

Nixon ging verder om te onderzoeken hoe ze in het geheim maar liefst een miljoen dollar konden inzamelen om aan de inbrekers te distribueren - zonder dat het geld teruggevoerd kon worden naar het Witte Huis. Enig geld werd in feite al 12 uur na die vergadering aan de samenzweerders verdeeld.

De Nixon-banden

Nadat onderzoekers het bestaan ​​van de banden hoorden, weigerde Nixon ze vrij te geven. Toen de onafhankelijke raadsman van Watergate weigerde af te zien van zijn eisen voor de banden, liet Nixon het ministerie van Justitie hem vervangen.

Pas nadat het Hooggerechtshof tussenbeide kwam om de vrijgegeven banden te bestellen, voldeed Nixon hieraan. En zelfs toen was er wat nu beroemd is geworden als het gat van 18-1 / 2 minuten. De banden bewezen definitief Nixons kennis van en betrokkenheid bij de cover-up en, terwijl de Senaat zich voorbereidde om hem te beschuldigen, nam hij ontslag slechts drie dagen nadat de banden waren vrijgegeven.

De nieuwe president, Gerald Ford, draaide zich snel om en vergaf Nixon.

Luister

Dankzij Watergate.info kun je eigenlijk horen wat er naar het rookgeweer wordt verwezen.