Reed v. Town of Gilbert Kan een stad bepaalde soorten tekens verbieden?

In Reed v. Town of Gilbert overwoog het Hooggerechtshof of lokale voorschriften betreffende de inhoud van tekens in Gilbert, Arizona, het Eerste Amendement schonden. De rechtbank oordeelde dat de tekenverordeningen op inhoud gebaseerde beperkingen van de vrijheid van meningsuiting waren en strikte controle niet konden overleven.

Snelle feiten: Reed v. Town of Gilbert Supreme Court Case

• Betoogde zaak: 12 januari 2015
• Besluit afgegeven: 18 juni 2015
• indiener: Clyde Reed
• respondent: Stad Gilbert, Arizona
• Sleutelvragen: Heeft de tekencode van de gemeente Gilbert inhoudelijke voorschriften opgelegd die de eerste en de veertiende amendementen schonden? Zijn de voorschriften geslaagd voor de strikte toetsing??
• Meerderheidsbeslissing: Justices Roberts, Scalia, Kennedy, Thomas, Ginsburg, Breyer, Alito, Sotomayor en Kagan
• afwijkende: Unanieme beslissing
• Regel: Het Hooggerechtshof heeft geconstateerd dat de tekenregels van de gemeente Gilbert inhoudelijke beperkingen op de vrijheid van meningsuiting bevatten. De beperkingen die werden opgelegd aan Clyde Reed en de organisatie die hij vertegenwoordigde, waren ongrondwettelijk, omdat ze de strikte toetsing niet konden doorstaan. Het Hof waarschuwde echter dat strikte controle alleen mag worden gebruikt als het risico bestaat dat ambtenaren ideeën en politieke debatten onderdrukken.

Feiten van de zaak

In 2005 hebben stadsambtenaren in Gilbert, Arizona een wet aangenomen om de bewegwijzering in openbare ruimtes te reguleren. Over het algemeen verbood de tekencode openbare tekens, maar identificeerde 23 uitzonderingen op de verboden.

Nadat de tekencode van kracht was geworden, begon Gilbert's tekencode compliance manager een lokale kerk te citeren voor het overtreden van de code. Goed nieuws Community Church was een kleine gemeente zonder officiële gebedsplaats die vaak bijeenkwam op basisscholen of andere openbare locaties in de stad.

Om op de hoogte te blijven van diensten, zouden leden 15-20 borden op drukke kruispunten en andere locaties in de stad op zaterdag plaatsen en de volgende dag verwijderen. De tekencodemanager haalde tweemaal Good News Community Church aan voor hun tekens. De eerste overtreding was het overschrijden van de tijd dat een bord publiekelijk kon worden getoond. De tweede overtreding citeerde de kerk voor dezelfde kwestie en merkte op dat er geen datum op het bord was vermeld. Ambtenaren namen een van de tekens in beslag die de pastoor, Clyde Reed, persoonlijk moest oppikken.

Nadat er geen overeenstemming was bereikt met de stadsambtenaren, dienden de heer Reed en de kerk een klacht in bij de rechtbank van het district van de Verenigde Staten voor het district Arizona. Zij beweerden dat de strikte tekencode hun vrijheid van meningsuiting had verkort en de eerste en veertiende amendementen had geschonden.

Eerste amendement Achtergrond

Volgens het eerste amendement van de Amerikaanse grondwet kunnen staten geen wetten maken die de vrijheid van meningsuiting van een individu aantasten. In Politieafdeling van Chicago v. Mosley, het Hooggerechtshof heeft deze clausule geïnterpreteerd en geconstateerd dat staten en gemeentelijke overheden spraak niet konden beperken op basis van "zijn boodschap, zijn ideeën, zijn onderwerp of zijn inhoud".

Dit betekent dat als een staat of gemeentelijke overheid spraak op basis van de inhoud ervan wil verbieden, dat verbod een test moet overleven die 'streng toezicht' wordt genoemd. De entiteit moet aantonen dat de wet nauw is afgestemd en een dwingend staatsbelang dient.

Constitutionele kwestie

Kwamen de beperkingen voor tekencodes in aanmerking als op inhoud gebaseerde uitsluitingen van vrije meningsuiting? Heeft de code streng gecontroleerd? Hebben functionarissen in Gilbert Arizona de vrijheid van meningsuiting verkort toen zij de tekencodebeperkingen voor kerkleden afdwingen?

argumenten

De kerk betoogde dat de tekens ervan anders werden behandeld dan andere tekens op basis van hun inhoud. Meer specifiek, zo betoogde de advocaat, regelde de stad het teken op basis van het feit dat het mensen naar een evenement leidde in plaats van een politieke boodschap of een abstract idee te communiceren. De tekencode was een op inhoud gebaseerde beperking en moet daarom strikt worden onderzocht, betoogde hij.

Anderzijds argumenteerde de stad dat de tekencode inhoudneutraal was. De stad kon een onderscheid maken tussen de tekens door ze in groepen te categoriseren 'zonder verwijzing naar de inhoud van de gereguleerde toespraak.' Volgens de advocaat kon de code die tijdelijke richtingborden regelde niet als op inhoud gebaseerd worden beschouwd omdat de verordening geen voorstander was van of onderdrukte standpunten of ideeën De advocaat voerde aan dat de code een strikte controle zou kunnen overleven omdat de stad een dwingend belang heeft bij verkeersveiligheid en het behoud van esthetische aantrekkingskracht.

Meerderheidsadvies

Het Hooggerechtshof heeft unaniem de voorkeur gegeven aan Reed. Justitie Thomas heeft het oordeel van de rechtbank uitgesproken over drie uitzonderingen op de tekencode:

1. Ideologische tekens
2. Politieke tekens
3. Tijdelijke richtingborden met betrekking tot een kwalificerend evenement

De tekencode-uitzonderingen classificeerden tekens op basis van het soort taal dat ze vertoonden, vond de meerderheid. Een gemeenteambtenaar zou een bord moeten lezen en beoordelen op basis van de inhoud om te beslissen of het moet worden toegestaan ​​of niet. Daarom, betoogden de rechters, waren delen van de tekencode op inhoud gebaseerde beperkingen op hun gezicht.

Justice Thomas schreef:

"Een wet die inhoud inhoudt op basis van haar gezicht, wordt streng gecontroleerd, ongeacht het goedaardige motief van de overheid, inhoudneutrale rechtvaardiging of het ontbreken van" animus naar de ideeën vervat in de gereguleerde toespraak. "

Esthetische aantrekkingskracht en verkeersveiligheid waren niet voldoende interessant om de code te ondersteunen. Het hof vond geen esthetisch verschil tussen een politiek teken en een tijdelijk richtingsteken. Beide kunnen even schadelijk zijn voor het imago van de stad, maar de stad koos ervoor om hardere beperkingen op te leggen aan de tijdelijke richtingborden. Evenzo zijn politieke tekens net zo bedreigend voor de verkeersveiligheid als ideologische tekens. Daarom meenden de rechters dat de wet strikte controle niet kon overleven.

De rechtbank merkte op dat sommige beperkingen van de stad met betrekking tot grootte, materiaal, draagbaarheid en verlichting niets met inhoud te maken hebben, zolang ze uniform worden toegepast en de strikte toetsingstest zouden kunnen overleven..

Concurrerende meningen

Justice Samuel Alito was het daarmee eens, samen met Justices Sonia Sotomayor en Anthony Kennedy. Justitie Alito was het met de rechtbank eens; hij waarschuwde echter tegen het interpreteren van alle tekencodes als op inhoud gebaseerde beperkingen, en bood een lijst met voorschriften die inhoudneutraal zouden kunnen zijn.

Justice Elena Kagan schreef ook een samenloop, vergezeld door Justice Ruth Bader Ginsburg en Stephen Breyer. Justitie Kagan betoogde dat het Hooggerechtshof op zijn hoede moet zijn om strikte controle uit te oefenen op alle tekenregels. Strenge controle mag alleen worden gebruikt als het risico bestaat dat ambtenaren ideeën en politieke debatten onderdrukken.

Gevolg

In de nasleep van Reed v. Town of Gilbert hebben steden in de VS hun tekenregels opnieuw geëvalueerd om ervoor te zorgen dat ze inhoudneutraal waren. Onder Reed zijn op inhoud gebaseerde beperkingen niet onwettig, maar moeten ze streng worden gecontroleerd, wat betekent dat een stad moet kunnen aantonen dat de beperkingen nauw zijn afgestemd en een boeiend belang dienen.

bronnen

• Reed v. Town of Gilbert, 576 U.S. (2015).
• Reed et al. v. Stad Gilbert, Arizona et al. Oyez.org