Profiel van de seriemoordenaar Velma Margie Barfield

Velma Barfield was een 52-jarige grootmoeder en seriegif die arseen gebruikte als haar wapen. Ze was ook de eerste vrouw die werd geëxecuteerd nadat de doodstraf werd hersteld in 1976 in North Carolina en de eerste vrouw die stierf door een dodelijke injectie.

Velma Margie Barfield - Haar jeugd

Velma Margie (Bullard) Barfield werd geboren op 23 oktober 1932 op het platteland van South Carolina. Ze was het tweede oudste kind van negen en oudste dochter van Murphy en Lillie Bullard. Murphy was een kleine tabaks- en katoenboer. Kort na Velma's geboorte moest het gezin de boerderij opgeven en bij de ouders van Murphy in Fayetteville gaan wonen. Murphy's vader en moeder stierven niet lang daarna en het gezin bleef in het huis van Murphy's ouders.

Murphy en Lillie Bullard

Murphy Bullard was een strenge disciplinaire. Huisvrouw Lillie was onderdanig en bemoeide zich niet met de manier waarop hij hun negen kinderen behandelde. Velma erfde niet dezelfde onderdanige manieren van haar moeder, wat resulteerde in een aantal ernstige geslagen slagen door haar vader. Toen ze in 1939 naar school ging, vond ze uitstel in haar krappe, vluchtige huis. Velma bleek ook een slimme, attente student te zijn, maar sociaal verworpen door haar collega's vanwege haar verarmde stijl.

Velma begon te stelen nadat ze zich arm en ontoereikend voelde rond de andere kinderen op school. Ze begon met het stelen van munten van haar vader en werd later betrapt op het stelen van geld van een oudere buurman. Velma's straf was zwaar en genas haar tijdelijk van het stelen. Haar tijd was ook meer onder toezicht en haar werd verteld dat ze moest helpen met het zorgen voor haar zussen en broers.

Een bekwame manipulator

Op tienjarige leeftijd leerde Velma hoe ze het praten met haar strenge vader kon beheersen. Ze werd ook een fatsoenlijke honkbalspeler en speelde in een team dat haar vader organiseerde. Genietend van haar "favoriete dochter" status, leerde Velma hoe ze haar vader moest manipuleren om te krijgen wat ze wilde. Later in het leven beschuldigde ze haar vader ervan haar als kind te hebben misbruikt, hoewel haar familie haar aanklacht ten zeerste ontkende.

Velma en Thomas Burke

Rond de tijd dat Velma naar de middelbare school ging, nam haar vader een baan in een textielfabriek en verhuisde het gezin naar Red Springs, SC. Haar cijfers waren slecht, maar ze bleek een goede basketbalspeler te zijn. Ze had ook een vriend, Thomas Burke, die haar een jaar voor was op school. Velma en Thomas gingen uit onder de strikte avondklokken van Velma's vader. Op 17-jarige leeftijd besloten Velma en Burke te stoppen met school en te trouwen, vanwege de sterke bezwaren van Murphy Bullard.

In december 1951 beviel Velma van een zoon, Ronald Thomas. In september 1953 beviel ze van hun tweede kind, een meisje dat ze Kim noemden. Velma, een moeder die thuis bleef, hield van de tijd die ze met haar kinderen doorbracht. Thomas Burke werkte op verschillende banen en hoewel ze arm waren, hadden ze het basiscomfort. Velma was ook toegewijd om haar kinderen solide christelijke waarden bij te brengen. Het jonge, arme Burke-gezin werd bewonderd door vrienden en familie vanwege hun goede opvoedvaardigheden.

Een modelmoeder

Velma Burke's enthousiasme om een ​​betrokken moeder te zijn, ging door toen de kinderen naar school gingen. Ze nam deel aan door school gesponsorde evenementen, bood vrijwilligerswerk aan om schoolreizen te begeleiden en genoot ervan kinderen naar verschillende schoolfuncties te rijden. Zelfs met haar deelname voelde ze echter leegte terwijl haar kinderen op school zaten. Om de leegte te vullen besloot ze terug te keren naar haar werk. Met het extra inkomen kon het gezin verhuizen naar een beter huis in Parkton, South Carolina.

In 1963 had Velma een hysterectomie. De operatie was fysiek succesvol, maar mentaal en emotioneel veranderde Velma. Ze leed aan ernstige stemmingswisselingen en driftbuien. Ze maakte zich zorgen dat ze minder wenselijk en vrouwelijk was omdat ze geen kinderen meer kon krijgen. Toen Thomas zich bij de Jaycees voegde, steeg Velma's wrok vanwege zijn externe activiteiten. Hun problemen namen toe toen ze ontdekte dat hij na de vergaderingen met zijn vrienden dronk, iets waarvan hij wist dat ze ertegen was.

Drank en drugs:

In 1965 heeft Thomas een auto-ongeluk gehad en heeft een hersenschudding. Vanaf dat moment kreeg hij ernstige hoofdpijn en zijn drinken nam toe als een manier om met zijn pijn om te gaan. Het gezin Burke werd explosief met eindeloze argumenten. Velma, geconsumeerd met stress, werd in het ziekenhuis opgenomen en behandeld met sedativa en vitamines. Eenmaal thuis, verhoogde ze geleidelijk haar medicijngebruik en ging naar verschillende artsen om meerdere recepten van Valium te krijgen om haar groeiende verslaving te voeden.

Thomas Burke - Death Number One

Thomas, die alcoholgedrag vertoonde, duwde het gezin dieper in disfunctionele waanzin. Op een dag, terwijl de kinderen op school waren, ging Velma naar de wasserette en keerde terug om haar huis in brand te vinden en Thomas dood door het inademen van rook. Velma's lijden leek van korte duur, hoewel haar ongeluk bleef voortduren. Een paar maanden nadat Thomas stierf, brak er weer een brand uit, dit keer werd het huis verwoest. Velma en haar kinderen vluchtten naar Velma's ouders en wachtten op de verzekeringscheque.

Jenning Barfield - Death Number Two

Jenning Barfield was een weduwnaar die leed aan diabetes, emfyseem en hartaandoeningen. Velma en Jennings ontmoetten elkaar kort nadat Thomas stierf. In augustus 1970 trouwden de twee, maar het huwelijk ontbrak net zo snel als het begon vanwege het drugsgebruik van Velma. Barfield stierf aan hartfalen voordat de twee konden scheiden. Velma leek ontroostbaar. Tweemaal weduwe, haar zoon in het leger, haar vader gediagnosticeerd met longkanker en ongelooflijk, haar huis, voor de derde keer, in brand gestoken.

Velma keerde terug naar het huis van haar ouders. Haar vader stierf kort daarna aan longkanker. Velma en haar moeder maakten voortdurend ruzie. Velma vond Lillie te veeleisend en Lillie hield niet van Velma's drugsgebruik. In de zomer van 1974 werd Lillie in het ziekenhuis opgenomen vanwege een ernstig maagvirus. De artsen konden haar probleem niet diagnosticeren, maar ze herstelde binnen een paar dagen en keerde terug naar huis.

Bron:

^{Death Zin: The True Story of Velma Barfield's Life, Crimes, and Punishment by Jerry Bledsoe
The Encyclopedia of Serial Killers door Michael Newton
Women Who Kill van Ann Jones}