Fonologie - Definitie en observaties

klankleer is de tak van de taalkunde die zich bezighoudt met de studie van spraakgeluiden met betrekking tot hun verspreiding en patronen. Bijvoeglijk naamwoord: fonologische. Een taalkundige die gespecialiseerd is in fonologie staat bekend als een phonologist.

In Fundamentele concepten in fonologie (2009) merkt Ken Lodge op dat fonologie 'gaat over verschillen in betekenis die door geluid worden gesignaleerd'.

Zoals hieronder besproken, de grenzen tussen de velden van fonologie en fonetiek zijn niet altijd scherp gedefinieerd.

Etymologie: Van het Grieks, "geluid, stem"

Observaties over fonologie

• "Een manier om het onderwerp van te begrijpen klankleer is het te contrasteren met andere velden binnen de taalkunde. Een zeer korte verklaring is dat fonologie de studie is van geluidsstructuren in taal, die anders is dan de studie van zinsstructuren (syntaxis), woordstructuren (morfologie), of hoe talen in de loop van de tijd veranderen (historische taalkunde). Maar dit is onvoldoende. Een belangrijk kenmerk van de structuur van een zin is hoe deze wordt uitgesproken - de geluidsstructuur. De uitspraak van een bepaald woord is ook een fundamenteel onderdeel van de structuur van een woord. En zeker de principes van uitspraak in een taal kunnen in de loop van de tijd veranderen. Fonologie heeft dus een relatie met tal van domeinen van de taalkunde. "
  (David Odden, Introductie van fonologie, 2e ed. Cambridge University Press, 2013)
• Het doel van de fonologie
  "Het doel van klankleer is het ontdekken van de principes die de manier bepalen waarop geluiden in talen zijn georganiseerd en de variaties verklaren die zich voordoen. We beginnen met het analyseren van een individuele taal om te bepalen welke geluidseenheden worden gebruikt en welke patronen ze vormen - de taal geluidssysteem. We vergelijken vervolgens de eigenschappen van verschillende geluidssystemen en werken hypothesen uit over de regels die ten grondslag liggen aan het gebruik van geluiden in bepaalde groepen talen. Uiteindelijk willen fonologen verklaringen afleggen die op alle talen van toepassing zijn ...
  "Terwijl fonetiek de studie is van allemaal mogelijke spraakgeluiden, fonologie bestudeert de manier waarop de sprekers van een taal systematisch een gebruiken selectie van deze geluiden om betekenis uit te drukken.
• "Er is nog een manier om het onderscheid te maken. Geen twee sprekers hebben anatomisch identieke stembanden, en dus produceert niemand geluiden op precies dezelfde manier als iemand anders ... Toch kunnen we bij het gebruik van onze taal veel van deze variatie negeren, en richten we ons alleen op die geluiden, of eigenschappen van geluid, die belangrijk zijn voor de communicatie van betekenis. We denken dat onze collega-sprekers dezelfde 'geluiden' gebruiken, ook al zijn ze dat akoestisch niet. Fonologie is de studie van hoe we vinden orde binnen de schijnbare chaos van spraakgeluiden. "
  (David Crystal, Hoe taal werkt. Overlook Press, 2005)
  - "Als we het hebben over het 'geluidssysteem' van het Engels, bedoelen we het aantal fonemen dat in een taal wordt gebruikt en hoe ze zijn georganiseerd."
  (David Crystal, De Cambridge Encylopedia van de Engelse taal, 2e editie. Cambridge University Press, 2003)
• Phoneme Systems
  "[P] honology gaat niet alleen over fonemen en allofoons. Fonologie houdt zich ook bezig met de principes van het foneem systemen--dat wil zeggen, met welke geluiden talen 'willen' hebben, welke sets geluiden het meest voorkomen (en waarom) en welke zeldzaam zijn (en ook waarom). Het blijkt dat er prototype-gebaseerde verklaringen zijn voor waarom het foneemsysteem van de talen van de wereld de geluiden heeft die ze doen, met fysiologische / akoestische / perceptuele verklaringen voor de voorkeur voor sommige geluiden boven andere. "
  (Geoffrey S. Nathan, Fonologie: een cognitieve grammatica Inleiding. John Benjamins, 2008)
• De fonetiek-fonologie-interface
  "Fonetiek werkt samen met klankleer op drie manieren. Ten eerste definieert fonetiek onderscheidende kenmerken. Ten tweede verklaart fonetiek vele fonologische patronen. Deze twee interfaces vormen wat de 'substantiële aarding' van de fonologie wordt genoemd (Archangeli & Pulleyblank, 1994). Ten slotte implementeert fonetiek fonologische representaties.
  "Het aantal en de diepte van deze interfaces is zo groot dat men van nature wordt bewogen om te vragen hoe autonome fonetiek en fonologie van elkaar zijn en of de ene grotendeels tot de andere kan worden gereduceerd. De antwoorden op deze vragen in de huidige literatuur konden niet verschillen Aan het ene uiterste betoogt Ohala (1990b) dat er in feite geen interface is tussen fonetiek en fonologie, omdat het laatste grotendeels of zelfs helemaal kan worden herleid tot het eerste, en aan het andere uiterste pleiten Hale & Reiss (2000b) voor uitsluiting fonetiek volledig uit fonologie omdat de laatste over berekening gaat, terwijl de eerste over iets anders gaat. Tussen deze uitersten is een grote verscheidenheid aan andere antwoorden op deze vragen ... "
  (John Kingston, "The Phonetics-Phonology Interface." Het Cambridge Handbook of Phonology, ed. van Paul de Lacy. Cambridge University Press, 2007)
• Fonemiek en fonologie
  "Phonemics is de studie van fonemen in hun verschillende aspecten, d.w.z. hun oprichting, beschrijving, voorkomen, rangschikking, enz. Fonemen vallen in twee categorieën, gesegmenteerde of lineaire fonemen en suprasegmentele of niet-lineaire fonemen ... De term 'fonemie', met de bovengenoemde betekenis eraan, werd veel gebruikt in de hoogtijdagen van de post-Bloomfieldiaanse taalkunde in Amerika, met name van de jaren 1930 tot de jaren 1950, en wordt nog steeds gebruikt door de huidige post -Bloomfieldians. Merk in dit verband op dat Leonard Bloomsfield (1887-1949) de term 'klankleer,'geen' fonemen, 'en hebben erover gesproken primaire fonemen en secundaire fonemen tijdens het gebruik van het adjectivale formulier 'fonemisch' elders. De term 'fonologie', niet 'fonemie', wordt over het algemeen gebruikt door hedendaagse taalkundigen van andere scholen. "
  (Tsutomu Akamatsu, "Fonologie." The Linguistics Encyclopedia, 2e editie, bewerkt door Kirsten Malmkjaer. Routledge, 2004)

Uitspraak: FAH-NOL-ah-gee