Philosophy of Mind Grappen Funnies Over het Zelf en Cognitie

De filosofie van de geest is een rijk veld voor grappen, omdat heel veel humor gaat over de vreemdheid van het mens-zijn en het verschil tussen iets van buitenaf weten en van binnenuit kennen (d.w.z. vanuit een subjectief perspectief). Hier zijn een paar keuze-items.

De stille papegaai

Een man ziet een papegaai in een dierenwinkel en vraagt ​​hoeveel het kost.

"Nou, hij is een goede prater, zegt de eigenaar," dus ik kan hem niet laten gaan voor minder dan $ 100. "         

"Hmm," zegt de man, "dat is een beetje steil. Hoe zit het met die miniatuur kalkoen daar? "

“Oh, ik ben bang dat hij je budget nog meer zal oprekken”, antwoordt de eigenaar. "Die kalkoen verkoopt voor $ 500."

"Wat!" Roept de klant uit. "Hoe komt het dat de kalkoen vijf keer zo duur is als de papegaai als de papegaai kan praten en de kalkoen niet?"

"Ach," zegt de winkeleigenaar. “Het is waar dat de papegaai kan praten en de kalkoen niet. Maar die kalkoen is een opmerkelijk fenomeen. Hij is een filosoof. Hij praat misschien niet, maar hij denkt!

De grap hier is natuurlijk dat de bewering over het denkvermogen van de kalkoen niet verifieerbaar is, omdat het zich niet manifesteert op een manier die openbaar waarneembaar is. Empirisme in al zijn vormen neigt sceptisch te staan ​​tegenover dergelijke claims. In de filosofie van de geest is gedrag een van de robuuste vormen van empirisme. Behaviorists zijn van mening dat al het gepraat over 'privé', 'innerlijke' mentale gebeurtenissen, moet worden vertaald in uitspraken over waarneembaar gedrag (waaronder taalkundig gedrag). Als dit niet mogelijk is, zijn de beweringen over innerlijke mentale toestanden niet verifieerbaar en dus zinloos, of op zijn minst onwetenschappelijk.

Behaviorisme

Vraag: Hoe begroet een behaviorist een andere behaviorist?

A: "Je voelt je goed. Hoe gaat het?"

Het punt hier is dat behavioristen alle mentale concepten reduceren tot beschrijvingen van hoe mensen zich gedragen. Ze doen dit vanwege gedrag, in tegenstelling tot iemands innerlijke gedachten en gevoelens, publiek waarneembaar. Een deel van de motivatie om dit te doen is om de psychologie wetenschappelijker te maken - of in ieder geval meer de 'harde' wetenschappen zoals natuurkunde en scheikunde die volledig bestaan ​​uit beschrijvingen van objectieve fenomenen. Het probleem is echter, tenminste wat de critici van het behaviorisme betreft, dat we allemaal heel goed weten dat we niet zomaar een brok natuur zijn die gedragspatronen vertoont. We hebben bewustzijn, subjectiviteit, wat een 'inscape' wordt genoemd. Om dit te ontkennen, of om te ontkennen dat onze privétoegang ertoe een bron van kennis kan zijn (bijvoorbeeld over hoe we ons voelen) is absurd. En het leidt tot het soort absurditeit dat in de bovenstaande uitwisseling is vastgelegd.

Kennis van andere geesten

Een vierjarig meisje komt luid naar haar vader rennen en bruist en houdt haar hoofd vast.

"Wat is er mis, schat?" Vraagt ​​de betrokken ouder.

Tussen het snikken door legt het meisje uit dat ze met haar negen maanden oude broertje had gespeeld toen de baby plotseling haar haar had gepakt en hard had getrokken.

"Ach ja", zegt haar vader, deze dingen zullen wel eens gebeuren. Weet je, de baby weet niet dat hij je pijn doet als hij aan je haar trekt.