Een strafrechtelijk proces is gepland als een verweerder blijft pleiten nadat de voorlopige hoorzitting is beëindigd en de onderhandelingen over een koopje zijn beëindigd. Als moties voorafgaand aan het proces er niet in zijn geslaagd bewijsmateriaal te krijgen of de beschuldigingen zijn afgewezen, en alle inspanningen op het gebied van pleidooi zijn mislukt, gaat de zaak naar het proces.
Tijdens het proces bepaalt een jury van juryleden of de verweerder buiten redelijke twijfel schuldig is of niet. De overgrote meerderheid van de strafzaken komt nooit in de proeffase. De meeste worden voorafgaand aan de proef opgelost in de fase voorafgaand aan de proef of in de fase van het pleidooi.
Er zijn verschillende fasen in een strafproces:
Om een jury te kiezen, meestal 12 juryleden en ten minste twee plaatsvervangers, wordt een panel van tientallen potentiële juryleden opgeroepen voor de rechtbank. Meestal vullen ze een vooraf opgestelde vragenlijst in die vragen van zowel het openbaar ministerie als de verdediging bevat.
Juryleden wordt gevraagd of het dienen van de jury een ontbering voor hen zou zijn en ze worden meestal gevraagd naar hun houding en ervaringen die ertoe kunnen leiden dat zij bevooroordeeld zijn in de zaak die voor hen ligt. Sommige juryleden zijn meestal verontschuldigd na het invullen van de schriftelijke vragenlijst.
Zowel het openbaar ministerie als de verdediging mogen vervolgens de potentiële juryleden in openbare zitting bevragen over hun mogelijke vooroordelen en hun achtergrond. Elke partij kan een jurylid excuses voor de oorzaak, en elke partij krijgt een aantal dwingende uitdagingen die kunnen worden gebruikt om een jurylid te verontschuldigen zonder een reden op te geven.
Het is duidelijk dat zowel het openbaar ministerie als de verdediging juryleden willen kiezen waarvan zij denken dat ze het eerder eens zijn met hun kant van het argument. Menig proces is gewonnen tijdens het jury selectieproces.
Nadat een jury is geselecteerd, krijgen de leden hun eerste mening over de zaak tijdens de openingsverklaringen van het Openbaar Ministerie en de advocaten. Gedaagden in de Verenigde Staten worden verondersteld onschuldig te zijn totdat ze schuldig zijn bevonden, dus de last ligt bij de vervolging om zijn zaak aan de jury te bewijzen.
Bijgevolg is de openingsverklaring van de Aanklager eerst en gaat deze gedetailleerd in op het bewijsmateriaal tegen de verdachte. Het Openbaar Ministerie geeft de jury een voorbeeld van hoe het van plan is te bewijzen wat de verdachte deed, hoe hij het deed en soms wat zijn motief was.
De verdediging hoeft helemaal geen openingsverklaring af te leggen of zelfs getuigen op te roepen om te getuigen omdat de bewijslast bij de aanklagers ligt. Soms wacht de verdediging tot nadat de hele zaak van de aanklager is gepresenteerd voordat een openingsverklaring wordt afgelegd.
Als de verdediging wel een openingsverklaring aflegt, is deze meestal bedoeld om gaten te maken in de procestheorie van de aanklager en de jury een alternatieve verklaring te bieden voor de feiten of bewijzen die door de aanklager worden gepresenteerd.
De hoofdfase van elk strafproces is de 'chef-kok' waarin beide partijen getuigenissen en bewijsmateriaal ter overweging kunnen voorleggen aan de jury. Getuigen worden gebruikt om een basis te leggen voor het toelaten van bewijs.
Het Openbaar Ministerie kan bijvoorbeeld niet alleen een pistool als bewijs aanbieden totdat het door getuigenverklaring heeft vastgesteld waarom het pistool relevant is voor de zaak en hoe het is gekoppeld aan de verdachte. Als een politieagent eerst getuigt dat het pistool op de verdachte is gevonden toen hij werd gearresteerd, dan kan het pistool als bewijs worden toegelaten.
Nadat een getuige onder direct onderzoek getuigt, heeft de tegenpartij de mogelijkheid om dezelfde getuige te verhoren in een poging hun getuigenis in diskrediet te brengen of hun geloofwaardigheid te betwisten of anderszins hun verhaal te schudden.
In de meeste rechtsgebieden kan de partij die de getuige oorspronkelijk heeft opgeroepen na het kruisverhoor een vraag stellen over heronderzoek om eventuele schade te herstellen die bij het verhoor zou zijn ontstaan..
Vele malen, nadat de vervolging zijn zaak heeft berust, zal de verdediging een motie indienen om de zaak te verwerpen omdat het gepresenteerde bewijs niet aantoonde dat de verdachte buiten redelijke twijfel schuldig was. Zelden geeft de rechter deze motie toe, maar het gebeurt wel.
Het komt vaak voor dat de verdediging geen getuigen of getuigenissen op zich presenteert, omdat ze het gevoel hebben dat ze de getuigen en het bewijsmateriaal van de aanklager tijdens kruisverhoor hebben aangevallen..
Nadat beide partijen hun zaak hebben laten rusten, mag elke partij een slotargument naar de jury brengen. De aanklager probeert het bewijsmateriaal dat ze aan de jury hebben gepresenteerd te versterken, terwijl de verdediging de jury probeert te overtuigen dat het bewijs tekort schiet en ruimte laat voor redelijke twijfel.
Een belangrijk onderdeel van elk strafproces zijn de instructies die de rechter aan de jury geeft voordat ze aan de beraadslagingen beginnen. In die instructies, waarin het Openbaar Ministerie en de verdediging hun inbreng hebben aangeboden aan de rechter, schetst de rechter de basisregels die de jury moet hanteren tijdens zijn beraadslagingen.
De rechter zal uitleggen welke juridische principes bij de zaak betrokken zijn, belangrijke juridische concepten zoals redelijke twijfel beschrijven en de jury uitleggen welke bevindingen zij moeten doen om tot hun conclusies te komen. De jury wordt verondersteld zich te houden aan de instructies van de rechter tijdens hun hele beraadslagingsproces.
Zodra de jury zich terugtrekt in de jurykamer, is de eerste orde van zaken meestal het kiezen van een voorman van zijn leden om de beraadslagingen te vergemakkelijken. Soms neemt de voorman een snelle peiling van de jury om erachter te komen hoe dicht ze bij een overeenkomst zijn en krijgt een idee van welke kwesties moeten worden besproken.
Als de eerste stem van de jury unaniem of zeer eenzijdig is voor of tegen schuld, kunnen juryoverwegingen heel kort zijn en de voorman rapporteert aan de rechter dat een oordeel is bereikt.
Als de jury in eerste instantie niet unaniem is, worden de besprekingen tussen juryleden voortgezet in een poging om een unanieme stemming te bereiken. Deze beraadslagingen kunnen dagen of zelfs weken duren om te voltooien als de jury wijd verdeeld is of als een "holdout" jurylid tegen de andere stemt 11.
Als de jury niet tot een unaniem besluit kan komen en hopeloos verdeeld is, rapporteert de juryvoorman aan de rechter dat de jury vastzit, ook bekend als een opgehangen jury. De rechter verklaart een mistrial en de officier van justitie moet beslissen of hij de verweerder op een ander moment opnieuw probeert, de gedaagde een beter pleidooi aanbiedt of de aanklacht geheel laat vallen.