Overzicht van politieke geografie

Menselijke geografie is de tak van geografie die zich bezighoudt met het begrijpen van de wereldcultuur en hoe deze zich verhoudt tot geografische ruimte. Politieke geografie is de verdere uitloper die de ruimtelijke verdeling van politieke processen bestudeert en hoe deze processen worden beïnvloed door iemands geografische locatie.

Het bestudeert vaak lokale en nationale verkiezingen, internationale relaties en de politieke structuur van verschillende gebieden op basis van geografie.

Geschiedenis

De ontwikkeling van politieke geografie begon met de groei van menselijke geografie als een afzonderlijke geografische discipline van fysieke geografie.

Vroege menselijke geografen bestudeerden vaak de politieke ontwikkeling van een land of specifieke locatie op basis van fysieke landschapsattributen. In veel gebieden werd gedacht dat het landschap het economische en politieke succes en daarmee de ontwikkeling van naties zou helpen of belemmeren.

Een van de vroegste geografen om deze relatie te bestuderen was Friedrich Ratzel. In zijn boek uit 1897 Politische Geographie, Ratzel onderzocht het idee dat landen politiek en geografisch groeiden toen hun culturen zich ook uitbreidden en dat landen moesten blijven groeien zodat hun culturen voldoende ruimte hadden om zich te ontwikkelen.

Heartland-theorie

De Heartland-theorie van Halford Mackinder was een andere vroege theorie in de politieke geografie.

In 1904 ontwikkelde Mackinder, een Britse geograaf, deze theorie in zijn artikel 'The Geographical Pivot of History'. Mackinder zei dat de wereld zou worden verdeeld in een Heartland bestaande uit Oost-Europa, een Wereldeiland bestaande uit Eurazië en Afrika, Perifere eilanden en de Nieuwe Wereld. Zijn theorie zei dat de leeftijd van Seapower eindigde en dat degene die het hart beheerde de wereld zou beheersen.

De theorieën van zowel Ratzel als Mackinder bleven belangrijk voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. De Heartland-theorie bijvoorbeeld had invloed op de oprichting van bufferstaten tussen de Sovjetunie en Duitsland aan het einde van de oorlog.

Tegen de tijd van de Koude Oorlog begonnen hun theorieën en het belang van politieke geografie af te nemen en andere gebieden binnen de menselijke geografie begonnen zich te ontwikkelen.

In de late jaren zeventig begon de politieke geografie echter weer te groeien. Tegenwoordig wordt politieke geografie beschouwd als een van de belangrijkste takken van menselijke geografie en veel geografen bestuderen een verscheidenheid aan gebieden die zich bezighouden met politieke processen en geografie.

Velden binnen politieke geografie

Sommige van de velden binnen de huidige politieke geografie omvatten, maar zijn niet beperkt tot:

• Het in kaart brengen en bestuderen van verkiezingen en hun resultaten
• De relatie tussen de overheid op federaal, staats- en lokaal niveau en haar bevolking
• Het markeren van politieke grenzen
• De relaties tussen landen die betrokken zijn bij internationale supranationale politieke groeperingen zoals de Europese Unie

Moderne politieke trends hebben ook een impact op de politieke geografie, en in de afgelopen jaren hebben zich subthema's ontwikkeld die zich op deze trends richten binnen de politieke geografie. Dit staat bekend als kritische politieke geografie en omvat politieke geografie gericht op ideeën met betrekking tot feministische groepen en homo- en lesbische kwesties, evenals jeugdgemeenschappen.

Voorbeelden van onderzoek

Enkele van de beroemdste geografen om politieke geografie te bestuderen waren John A. Agnew, Richard Hartshorne, Halford Mackinder, Friedrich Ratzel en Ellen Churchill Semple.