Marineluchtvaart USS Langley (CV-1) - Eerste Amerikaanse vliegdekschip

Bepaald op 18 oktober 1911 op de maritieme scheepswerf Mare Island in Vallejo, CA, USS Langley (CV-1) begon zijn leven als de Proteus-klasse collier USS Jupiter (AC-3). De kielleggende ceremonie werd bijgewoond door president William H. Taft. De werkzaamheden bleven de winter doorgaan en de kolenmijn werd op 14 april 1912 gelanceerd. Het eerste turbo-aangedreven schip van de Amerikaanse marine, Jupiter trad in april 1913 toe tot de vloot, onder het commando van commandant Joseph M. Reeves.

USS Jupiter

Kort na het passeren van proefvaarten, Jupiter werd naar het zuiden gestuurd naar de Mexicaanse kust voor Mazatlán. Met een detachement Amerikaanse mariniers hoopte de marine dat de aanwezigheid van het schip zou helpen de spanningen te verminderen tijdens de Veracruz-crisis in 1914. Met de situatie diffuus vertrok de kolenmijn in oktober naar Philadelphia en werd daarmee het eerste schip dat het Panamakanaal van west naar oost doorvoer. Na de dienst bij de Atlantic Fleet Auxiliary Division in de Golf van Mexico, Jupiter werd in april 1917 overgeschakeld op vrachtdienst. Toegewezen aan de Naval Overseas Transport Service, Jupiter voer ter ondersteuning van de Amerikaanse inspanningen tijdens de Eerste Wereldoorlog en maakte twee vrachtreizen naar Europa (juni 1917 en november 1918). 

Tijdens de eerste Atlantische overtocht droeg de kolenmijn een marine luchtvaart detachement onder bevel van luitenant Kenneth Whiting. Dit waren de eerste Amerikaanse militaire vliegers die Europa bereikten. Terugkerend naar kolenrechten in januari 1919, Jupiter geopereerd in Europese wateren om de terugkeer van troepen die dienen bij de Amerikaanse expeditietroepen na het einde van de oorlog te vergemakkelijken. Later dat jaar ontving het schip orders om terug te keren naar Norfolk voor conversie naar een vliegdekschip. Aangekomen op 12 december 1919 werd het schip de volgende maart buiten gebruik gesteld.

Het eerste vliegdekschip van de Amerikaanse marine

Het werk begon onmiddellijk met het ombouwen van het schip, dat op 21 april 1920 werd omgedoopt tot luchtvaartpionier Samuel Pierpont Langley. Op het erf verminderden arbeiders de bovenbouw van het schip en bouwden een cockpit over de lengte van het schip. De twee trechters van het schip werden naar buiten verplaatst en een lift gebouwd voor het verplaatsen van vliegtuigen tussen dekken. Voltooid begin 1922, Langley werd aangeduid als CV-1 en in dienst gesteld op 20 maart, waarbij Whiting, nu een commandant, het bevel voert. Service invoeren, Langley werd het primaire testplatform voor het ontluikende luchtvaartprogramma van de Amerikaanse marine.

USS Langley (CV-1) - Overzicht

• Type: Vliegdekschip
• Natie: Verenigde Staten
• Bouwer: Mare Island Naval Shipyard
• Neergelegd: 18 oktober 1911
• gelanceerd: 14 augustus 1912
• In opdracht: 20 maart 1922

bestek

• Verplaatsing: 11.500 ton
• Lengte: 542 ft.
• Straal: 65 ft.
• Droogte: 18 ft. 11 in.
• Snelheid: 15 knopen
• Aanvulling: 468 officieren en mannen

bewapening

• 55 vliegtuigen
• 4 × 5 "kanonnen

Vroege operaties

Op 17 oktober 1922 werd luitenant Virgil C. Griffin de eerste piloot die vanaf het dek vloog toen hij vertrok in zijn Vought VE-7-SF. De eerste landing van het schip kwam negen dagen later toen luitenant-commandant Godfrey de Courcelles Chevalier aan boord kwam in een Aeromarine 39B. De primeurs gingen door op 18 november, toen Whiting de eerste marinevlieger werd die vanuit een vliegdekschip werd gekatapulteerd toen hij in een PT lanceerde. Stoomend begin 1923, Langley voortgezette luchtvaarttests in de warme wateren van het Caribisch gebied alvorens in juni naar Washington DC te varen om een ​​vluchtdemonstratie te houden en zijn capaciteiten aan overheidsfunctionarissen te tonen.

Terugkerend naar actieve dienst, Langley opereerde vanuit Norfolk voor een groot deel van 1924, en onderging zijn eerste revisie laat die zomer. Zetten die vallen, Langley passeerde het Panamakanaal en werd op 29 november lid van de Pacific Battle Fleet. Gedurende de volgende twaalf jaar diende het schip met de vloot voor Hawaii en Californië om vliegers op te leiden, luchtvaartexperimenten uit te voeren en deel te nemen aan oorlogsspellen. Met de komst van de grotere vervoerders Lexington (CV-2) en Saratoga (CV-3) en de bijna voltooiing van Yorktown (CV-5) en Onderneming (CV-6), de marine besloot dat de kleine Langley was niet langer nodig als vervoerder.

Watervliegtuig inschrijving

Op 25 oktober 1936, Langley aangekomen bij Mare Island Naval Shipyard voor conversie naar een watervliegtuig-aanbesteding. Na het verwijderen van het voorste gedeelte van het vliegdek, bouwden de arbeiders een nieuwe bovenbouw en brug, terwijl het achtereind van het schip werd aangepast om de nieuwe rol van het schip te kunnen vervullen. Opnieuw aangewezen AV-3, Langley zeilde in april 1937. Na een korte opdracht in de Atlantische Oceaan begin 1939, zeilde het schip naar het Verre Oosten en bereikte Manila op 24 september. Toen de Tweede Wereldoorlog begon, lag het schip voor anker in de buurt van Cavite. Op 8 december 1941, Langley vertrok uit de Filipijnen naar Balikpapan, Nederlands-Indië voordat hij uiteindelijk naar Darwin, Australië trok.

Tweede Wereldoorlog

In de eerste helft van januari 1942, Langley hielp de Royal Australian Air Force bij het uitvoeren van anti-onderzeeërpatrouilles vanuit Darwin. Nieuwe orders ontvangen, voer het schip later die maand naar het noorden om 32 P-40 Warhawks te leveren aan de geallieerde troepen in Tjilatjap, Java en om zich bij de Amerikaans-Britse-Nederlands-Australische troepen te voegen om de Japanse opmars naar Indonesië te blokkeren. Op 27 februari, kort na de ontmoeting met zijn antisubmarine scherm, de vernietigers USS Whipple en USS Edsall, Langley werd aangevallen door een vlucht van negen Japanse G4M "Betty" bommenwerpers.

Met succes de eerste twee Japanse bombardementen ontwijkend, werd het schip vijf keer geraakt op de derde, waardoor de bovenkanten in vlammen opliepen en het schip een lijst van 10 graden naar de haven ontwikkelde. Limping richting de haven van Tjilatjap, Langley verloor macht en was niet in staat om de monding van de haven te onderhandelen. Om 13:32 uur werd het schip verlaten en trokken de begeleiders de hulk in om de vangst door de Japanners te voorkomen. Zestien van LangleyDe bemanning werd gedood in de aanval.