Napoleontische oorlogen Maarschalk Michel Ney

Michel Ney - Early Life:

Michel Ney, geboren op 10 januari 1769 in Saarlouis, Frankrijk, was de zoon van meester-vatencoöper Pierre Ney en zijn vrouw Margarethe. Vanwege de locatie van Saarlouis in Lotharingen, werd Ney tweetalig opgevoed en sprak hij vloeiend Frans en Duits. Op latere leeftijd ontving hij zijn opleiding aan het Collège des Augustins en werd notaris in zijn geboortestad. Na een korte periode als opzichter van mijnen, beëindigde hij zijn carrière als ambtenaar en nam dienst in het kolonel-generaal Huzar Regiment in 1787. Ney bewees zichzelf een begaafd soldaat te zijn en trok snel door de niet-geplaatste rangen..

Michel Ney - Wars of the French Revolution:

Met het begin van de Franse revolutie werd Ney's regiment toegewezen aan het leger van het noorden. In september 1792 was hij aanwezig bij de Franse overwinning in Valmy en de volgende maand werd hij officier. Het jaar daarop diende hij in de Slag om Neerwinden en raakte hij gewond bij het beleg van Mainz. Na zijn overstap naar de Sambre-et-Meuse in juni 1794, werden Ney's talenten snel herkend en bleef hij in rang vooruitgaan, en bereikte hij de brigade in augustus 1796. Met deze promotie kwam het bevel over de Franse cavalerie aan het Duitse front.

In april 1797 leidde Ney de cavalerie in de Slag om Neuwied. Ney's mannen werden aangevallen door Franse cavaleristen die de Franse artillerie probeerden te veroveren. In de gevechten die volgden, werd Ney niet beschuldigd en gevangen genomen. Hij bleef een maand krijgsgevangene tot hij in mei werd uitgewisseld. Ney keerde terug naar actieve dienst en nam later dat jaar deel aan de verovering van Mannheim. Twee jaar later werd hij gepromoveerd tot generaal de divisie in maart 1799.

Aan het hoofd van de cavalerie in Zwitserland en langs de Donau raakte Ney gewond in de pols en dij in Winterthur. Herstellend van zijn verwondingen trad hij toe tot generaal Jean Moreau's Rijnleger en nam deel aan de overwinning bij de Slag om Hohenlinden op 3 december 1800. In 1802 werd hij toegewezen aan Franse troepen in Zwitserland en hield toezicht op de Franse diplomatie in de regio . Op 5 augustus van dat jaar keerde Ney terug naar Frankrijk om met Aglaé Louise Auguié te trouwen. Het echtpaar zou de rest van het leven van Ney getrouwd zijn en zou vier zonen krijgen.

Michel Ney - Napoleontische oorlogen:

Met de opkomst van Napoleon versnelde Ney's carrière toen hij op 19 mei 1804 werd benoemd tot een van de eerste achttien Marshals van het Rijk. Ney nam het commando over het VI Corps van de La Grand Armée het volgende jaar over en versloeg de Oostenrijkers in de Battle van Elchingen in oktober. Toen hij Tirol binnenreed, veroverde hij een maand later Innsbruck. Tijdens de campagne van 1806 nam Ney's VI Corps deel aan de Slag om Jena op 14 oktober en verhuisde vervolgens om Erfurt te bezetten en Magdeburg te veroveren.

Toen de winter begon, ging het vechten verder en speelde Ney een belangrijke rol bij het redden van het Franse leger in de Slag bij Eylau op 8 februari 1807. Ney nam deel aan de Slag bij Güttstadt en bevelde de rechtervleugel van het leger tijdens Napoleon beslissende triomf tegen de Russen in Friedland op 14 juni. Voor zijn voorbeeldige dienst schiep Napoleon hem hertog van Elchingen op 6 juni 1808. Kort daarna werden Ney en zijn korpsen naar Spanje gestuurd. Na twee jaar op het Iberische schiereiland werd hij bevolen om te helpen bij de invasie van Portugal.

Na het veroveren van Ciudad Rodrigo en Coa werd hij verslagen in de Slag bij Buçaco. In samenwerking met maarschalk André Masséna flankeerden Ney en de Fransen de Britse positie en vervolgden ze hun opmars totdat ze werden teruggestuurd naar de linies van Torres Vedras. Masséna kon de geallieerde verdediging niet binnendringen en beval een terugtocht. Tijdens de intrekking werd Ney verwijderd van het commando voor insubordinatie. Terugkerend naar Frankrijk kreeg Ney het bevel over het III Corps van de La Grand Armée voor de invasie van Rusland in 1812. In augustus van dat jaar raakte hij gewond in de nek en leidde zijn mannen naar de Slag om Smolensk.

Terwijl de Fransen verder Rusland binnenreden, beval Ney zijn mannen in het centrale deel van de Franse linies bij de Slag om Borodino op 7 september 1812. Met de ineenstorting van de invasie later dat jaar werd Ney toegewezen om de Franse achterhoede te leiden als Napoleon trok zich terug in Frankrijk. Afgesneden van het leger, konden Ney's mannen zich een weg banen door zich bij hun kameraden te voegen. Voor deze actie werd hij door Napoleon "de dapperste van de dapperen" genoemd. Na deel te hebben genomen aan de Slag om Berezina, hielp Ney de brug bij Kovno te houden en naar verluidt was hij de laatste Franse soldaat die Russische grond verliet.

Als beloning voor zijn dienst in Rusland kreeg hij de titel Prins van de Moskowa op 25 maart 1813. Toen de Oorlog van de Zesde Coalitie woedde, nam Ney deel aan de overwinningen in Lützen en Bautzen. Die herfst was hij aanwezig toen Franse troepen werden verslagen in de veldslagen van Dennewitz en Leipzig. Met het instorten van het Franse rijk hielp Ney tot begin 1814 om Frankrijk te verdedigen, maar werd in april de woordvoerder van de opstand van de maarschalk en moedigde Napoleon aan af te treden. Met de nederlaag van Napoleon en de restauratie van Louis XVIII, werd Ney gepromoveerd en maakte hij een gelijkenis voor zijn rol in de opstand.

Michel Ney - The Hundred Days & Death:

Ney's loyaliteit aan het nieuwe regime werd snel getest in 1815, met de terugkeer van Napoleon naar Frankrijk vanuit Elba. Hij zwoer trouw aan de koning en begon krachten te verzamelen om Napoleon tegen te gaan en beloofde de voormalige keizer terug te brengen naar Parijs in een ijzeren kooi. Zich bewust van Ney's plannen, stuurde Napoleon hem een ​​brief waarin hij werd aangemoedigd zich weer bij zijn oude commandant te voegen. Deze Ney deed dat op 18 maart, toen hij bij Napoleon bij Auxerre kwam

Drie maanden later werd Ney de commandant van de linkervleugel van het nieuwe leger van het noorden. In deze rol versloeg hij de hertog van Wellington in de Slag bij Quatre Bras op 16 juni 1815. Twee dagen later speelde Ney een sleutelrol in de Slag bij Waterloo. Zijn beroemdste opdracht tijdens de beslissende strijd was om de Franse cavalerie tegen de geallieerde linies naar voren te sturen. Ze stegen naar voren en konden de door de Britse infanterie gevormde pleinen niet breken en moesten zich terugtrekken.

Na de nederlaag in Waterloo werd Ney gearresteerd gearresteerd. Op 3 augustus in hechtenis genomen, werd hij in december wegens verraad berecht door de Chamber of Peers. Schuldig bevonden, werd hij geëxecuteerd door een vuurpeloton in de buurt van de Jardin du Luxembourg op 7 december 1815. Tijdens zijn executie weigerde Ney een blinddoek te dragen en stond hij erop het bevel te geven zichzelf te vuren. Zijn laatste woorden waren naar verluidt:

"Soldaten, wanneer ik het bevel geef om te vuren, vuur recht in mijn hart. Wacht op het bevel. Het zal mijn laatste voor u zijn. Ik protesteer tegen mijn veroordeling. Ik heb honderd veldslagen gevochten voor Frankrijk, en niet één tegen haar ... Soldaten schieten! '

Geselecteerde bronnen

• Napoleontische gids: maarschalk Michel Ney
• NNDB: Maarschalk Michel Ney
• Proces van maarschalk Ney