Napoleontische oorlogen maarschalk Jean-Baptiste Bernadotte

Maarschalk Jean-Baptiste Bernadotte was een Franse commandant tijdens de Franse Revolutionaire / Napoleontische oorlogen die later Zweden regeerde als koning Charles XIV John. Bernadotte, een ervaren soldaat, verdiende een commissie tijdens de eerste jaren van de Franse revolutie en rukte snel door tot hij in 1804 tot maarschalk van Frankrijk werd benoemd. Als veteraan van de campagnes van Napoleon Bonaparte werd hij benaderd als erfgenaam van Charles XIII van Zweden in 1810. Bernadotte accepteerde en leidde later Zweedse troepen tegen zijn voormalige commandant en kameraden. Gekroond tot koning Karel XIV Johannes in 1818, hij regeerde over Zweden tot zijn dood in 1844.

Vroege leven

Jean-Baptiste Bernadotte, geboren op 26 januari 1763 in Pau, Frankrijk, was de zoon van Jean Henri en Jeanne Bernadotte. Bernadotte, lokaal opgegroeid, koos ervoor om een ​​militaire carrière na te streven in plaats van kleermaker te worden zoals zijn vader. In dienst bij het Régiment de Royal-Marine op 3 september 1780 zag hij aanvankelijk dienst in Corsica en Collioure. Acht jaar later gepromoveerd tot sergeant, bereikte Bernadotte in februari 1790 de rang van sergeant-majoor. Toen de Franse revolutie aan kracht won, begon zijn carrière ook te versnellen.

Een snelle opkomst

Bernadotte, een ervaren soldaat, ontving in november 1791 de commissie van luitenant en leidde binnen drie jaar een brigade in generaal van het Noordelijke leger van divisie Jean Baptiste Kléber. In deze rol onderscheidde hij zich in de overwinning van generaal van divisie Jean-Baptiste Jourdan bij Fleurus in juni 1794. Bernadotte bleef in oktober promoveren tot generaal van divisie en zag actie in Limburg in september 1796.

Het jaar daarop speelde hij een belangrijke rol bij het afdekken van de Franse terugtocht over de rivier na te zijn verslagen in de Slag om Theiningen. In 1797 verliet Bernadotte het Rijnfront en leidde versterkingen ten gunste van generaal Napoleon Bonaparte in Italië. Hij presteerde goed en ontving in februari 1798 een benoeming als ambassadeur in Wenen.

Zijn ambtstermijn bleek kort toen hij op 15 april vertrok na een rel die verband hield met het hijsen van de Franse vlag over de ambassade. Hoewel deze affaire aanvankelijk schadelijk voor zijn carrière bleek, herstelde hij zijn connecties door op 17 augustus te trouwen met de invloedrijke Eugénie Désirée Clary. De voormalige verloofde van Napoleon, Clary was schoonzus van Joseph Bonaparte.

Maarschalk Jean-Baptiste Bernadotte. Publiek domein

Maarschalk van Frankrijk

Op 3 juli 1799 werd Bernadotte minister van Oorlog. Hij toonde snel administratieve vaardigheden en presteerde goed tot het einde van zijn ambtstermijn in september. Twee maanden later koos hij ervoor Napoleon niet te steunen in de staatsgreep van 18 Brumaire. Hoewel door sommigen een radicale Jacobin werd gebrandmerkt, koos Bernadotte ervoor om de nieuwe regering te dienen en werd in april 1800 bevelhebber van het Leger van het Westen.

Met de oprichting van het Franse rijk in 1804 benoemde Napoleon Bernadotte op 19 mei als een van de maarschalk van Frankrijk en werd hij de volgende maand gouverneur van Hannover. Vanuit deze positie leidde Bernadotte I Corps tijdens de Ulm-campagne van 1805 die uitmondde in de verovering van het leger van maarschalk Karl Mack von Leiberich.

Bernadotte en zijn korps bleven aanvankelijk in het leger van Napoleon en werden aanvankelijk in reserve gehouden tijdens de Slag om Austerlitz op 2 december. I Corps kwam laat in de strijd en hielp bij het voltooien van de Franse overwinning. Voor zijn bijdragen creëerde Napoleon hem Prins van Ponte Corvo op 5 juni 1806. Bernadotte's inspanningen voor de rest van het jaar bleken nogal ongelijk.

Maarschalk Jean-Baptiste Bernadotte / Charles XIV John van Zweden

• Rang: Marshal (Frankrijk), King (Zweden)
• Onderhoud: Frans leger, Zweeds leger
• Geboren: 26 januari 1763 in Pau, Frankrijk
• Ging dood: 8 maart 1844 in Stockholm, Zweden
• Ouders: Jean Henri Bernadotte en Jeanne de Saint-Jean
• Echtgenoot: Bernardine Eugénie Désirée Clary
• Opvolger: Oscar I
• conflicten: Franse revolutionaire / Napoleontische oorlogen
• Bekend om: Ulm Campaign, Battle of Austerlitz, Battle of Wagram, Battle of Leipzig

Een ster op het spoor

Bernadotte nam deel aan de campagne tegen Pruisen in de herfst en slaagde er niet in om Napoleon of maarschalk Louis-Nicolas Davout te steunen tijdens de tweelinggevechten van Jena en Auerstädt op 14 oktober. Ernstig berispt door Napoleon, was hij bijna ontslagen van zijn commando en werd misschien gered door de vroegere band van zijn commandant met Clary. Herstellend van deze mislukking won Bernadotte drie dagen later een overwinning op een Pruisische reservekracht in Halle.

Toen Napoleon begin 1807 Oost-Pruisen binnendrong, miste het korps van Bernadotte de bloedige Slag om Eylau in februari. Bernadotte hervatte zijn campagne in dat voorjaar en raakte op 4 juni tijdens het vechten nabij Spanden in het hoofd gewond. De blessure dwong hem het commando van I Corps over te dragen aan generaal van divisie Claude Perrin Victor en hij miste de overwinning op de Russen in de Slag om Friedland tien dagen later.

Tijdens het herstel werd Bernadotte benoemd tot gouverneur van de Hanzesteden. In deze rol overwoog hij een expeditie tegen Zweden, maar werd gedwongen het idee los te laten wanneer onvoldoende transporten konden worden verzameld. Hij voegde zich bij het leger van Napoleon in 1809 voor de campagne tegen Oostenrijk en nam het bevel over het Frans-Saksische IX-korps.

Aangekomen om deel te nemen aan de Slag om Wagram (5-6 juli), presteerde het korps van Bernadotte slecht op de tweede vechtdag en trok zich terug zonder bevelen. Terwijl hij probeerde zijn mannen te verzamelen, werd Bernadotte van zijn bevel ontheven door een woedende Napoleon. Terugkerend naar Parijs kreeg Bernadotte het bevel over het leger van Antwerpen en werd hij opgedragen om Nederland tijdens de Walcheren-campagne tegen Britse troepen te verdedigen. Hij bleek succesvol en de Britten trokken zich later dat najaar terug.

Kroonprins van Zweden

Benoemd tot gouverneur van Rome in 1810, werd Bernadotte verhinderd deze functie aan te nemen door een aanbod om de erfgenaam van de koning van Zweden te worden. Napoleon geloofde dat het aanbod belachelijk was en steunde noch verzette Bernadotte om het te volgen. Omdat koning Charles XIII geen kinderen had, ging de Zweedse regering op zoek naar een troonopvolger. Bezorgd over de militaire kracht van Rusland en in een positieve relatie met Napoleon willen blijven, vestigden ze zich op Bernadotte die tijdens eerdere campagnes blijk had gegeven van slagvaardigheid en groot medeleven met Zweedse gevangenen.