Monologen in spraak en compositie

EEN monoloog is een spraak of compositie die de woorden of gedachten van een enkel personage presenteert. (Vergelijk met dialoog.)

Iemand die een monoloog levert, wordt a genoemd monologuist of monologist.

Leonard Peters beschrijft een monoloog als "een dialoog tussen twee mensen. De ene persoon spreekt, de andere luistert en reageert, waardoor een relatie tussen de twee ontstaat" (Demystificatie van de monoloog, 2006).

Etymologie

Van het Grieks, "alleen spreken"

Voorbeelden en observaties

• "Het was de eerste vrije dag in een lange tijd, en we probeerden allemaal wat rust en ontspanning te krijgen bij het zwembad in dit grote, moderne hotel dat op een gevangenis leek. Als ik het zo zou moeten noemen zou het een 'pleziergevangenis' noemen. Het was het soort plek waar je zou kunnen komen tijdens een pakketreis vanuit Bangkok. Je zou met een gecharterde bus naar beneden komen - en je zou waarschijnlijk niet van het terrein afdwalen vanwege de hoge prikkeldraadomheining die ze moeten houden jij en de bandieten naar buiten. En om de zoveel tijd hoorde je jachtgeweren afgaan terwijl de hotelwachten op snelle honden langs het strand aan de Golf van Siam schoten.
  "Maar als je echt op het strand wilde wandelen, hoef je alleen maar een stuk zeewier op te pakken, het in het gezicht van de hond te schudden en alles zou er heel mooi uitzien."
  (Spalding grijs, Zwemmen naar Cambodja. Theater Communications Group, 2005)
• "EEN monoloog is een overwegend verbale presentatie gegeven door een enkele persoon met een verzameling ideeën, vaak losjes samengesteld rond een of meer thema's. Merk op dat ik het niet definieer als een strikt mondelinge presentatie; veel, hoewel zeker niet alle, succesvolle monologen gebruiken ook veel non-verbale elementen, zoals hun gebruik van gezichtsuitdrukkingen en handgebaren, samen met een verscheidenheid aan rekwisieten en toneelapparatuur. "
  (Jay Sankey, Zen en de kunst van de monoloog. Routledge, 2000)

Monologen en dialogen

• "Een gesprek is een dialoog, geen monoloog. Daarom zijn er zo weinig goede gesprekken: door schaarste komen twee intelligente praters zelden samen. "(Truman Capote)
• "Er bestaat niet zoiets als een gesprek. Het is een illusie. Er zijn kruisende monologen, dat is alles. We spreken; we verspreiden ons om ons heen met geluiden, met woorden, een emanatie van onszelf. Soms overlappen ze de cirkels die anderen om zich heen verspreiden. Ze worden natuurlijk beïnvloed door die andere cirkels, maar niet vanwege een echte communicatie die heeft plaatsgevonden, alleen omdat een sjaal van blauwe chiffon die op de kaptafel van een vrouw ligt van kleur zal veranderen als ze er een sjaal van neerzet rode chiffon. "(Rebecca West," Er is geen gesprek. " The Harsh Voice, 1935)

Twee versies van Hamlet'Beroemde monoloog (gemoderniseerde spelling)

1603-versie ("Bad Quarto")

"Om te zijn, of niet te zijn, daar is het punt,

Sterven, slapen, is dat alles? Ja, alles.

Nee, slapen, dromen, ja, trouwen, daar gaat het,

Want in die droom van de dood, wanneer we wakker worden,

En geboren voor een eeuwige rechter,

Vanwaar geen enkele passagier ooit terugkeerde,

Het onontdekte land, bij wiens zicht

De gelukkige glimlach en de vervloekte verdoemden.

Maar hiervoor, de vreugdevolle hoop hiervan.

Wie zou de minachting en vleierij van de wereld dragen,

Veracht door de juiste rijken, de rijken vervloekt van de armen?

De weduwe wordt onderdrukt, de wees doet onrecht,

De smaak van honger, of het bewind van een tiran,

En nog duizend andere rampen,

Grommen en zweten onder dit vermoeide leven,

Wanneer dat hij zijn volle rust mag maken,

Met een blote lichaam, wie zou dit verdragen,

Maar voor de hoop op iets na de dood?

Wat de hersenen in verwarring brengt en de zintuigen in verwarring brengt,

Dat maakt ons liever die kwaden dragen die we hebben,

Vlieg dan naar anderen waarvan we niet weten.

Ja dat - o dit geweten maakt lafaards van ons allemaal. "

1604-1605-versie (tweede kwarto)
"Zijn, of niet zijn, dat is de vraag:
Of het nobeler is in de geest om te lijden
De slingers en pijlen van schandalig fortuin,
Of om wapens te nemen tegen een zee van problemen,
En door hen tegen te werken. Om te sterven, om te slapen -
Niet meer - en door een slaap te zeggen eindigen we
Het verdriet en de duizend natuurlijke schokken
Dat vlees is erfgenaam van! 'Het is een voleinding
Goddelijk gewenst. Om te sterven, om te slapen -
Om te slapen - misschien om te dromen: ay, daar is de wrijving,
Want in die slaap des doods, welke dromen kunnen komen
Wanneer we deze sterfelijke spoel hebben afgeschud,
Moet ons een pauze geven. Er is respect
Dat maakt ramp van zo lang leven:
Want wie zou de zwepen en minachten van de tijd dragen,
De onderdrukker heeft ongelijk, de trotse man is contumely,
De pijn van verachte liefde, de vertraging van de wet,
De brutaliteit van het ambt en de spurns
Die geduldige verdienste van het onwaardige neemt,
Wanneer hij zelf zijn rust zou maken
Met een blote lichaam? Wie zou fardels dragen,
Grommen en zweten onder een vermoeid leven,
Maar dat de angst voor iets na de dood,
Het onontdekte land van wiens bourn
Geen reiziger komt terug, puzzelt de wil,
En maakt ons liever die kwalen die we hebben verdragen
Vlieg dan naar anderen waarvan we niet weten?
Geweten maakt dus allemaal lafaards van ons,
En dus de native tint van resolutie
Is misselijk geworden met de bleke cast van gedachte,
En ondernemingen met een groot pitch en moment
In dit opzicht worden hun stromingen verkeerd
En verlies de naam van de actie. "
(William Shakespeare, Gehucht, Act Three, scene 1)

De lichtere kant van monologen

"Weet je, er zijn dingen die eigenlijk moeilijker te doen zijn met twee mensen. Zoals, monologen."
(Tina Fey als Liz Lemon erin 30 rock, 2006)

Uitspraak: MA-neh-log

Ook gekend als: dramatische soliloquy

Alternatieve spelling: monolog