Informele logica

Informele logica is een brede term voor elk van de verschillende methoden voor het analyseren en evalueren van argumenten die in het dagelijks leven worden gebruikt. Informele logica wordt algemeen beschouwd als een alternatief voor formele of wiskundige logica. Ook gekend als niet-formele logica of kritisch denken.

In zijn boek De opkomst van informele logica (1996/2014), definieert Ralph H. Johnson informele logica als 'een tak van logica wiens taak het is om niet-formele normen, criteria, procedures voor de analyse, interpretatie, evaluatie, kritiek en constructie van argumentatie in het dagelijkse discours te ontwikkelen.

Waarnemingen

Don S. Levi: Veel informele logici hebben een benadering gevolgd die wel lijkt te beantwoorden aan de noodzaak om een ​​retorische dimensie van argumentatie te erkennen. Deze dialoogbenadering, geïnitieerd door C.A. Hamblin's (1970) geschriften over drogredenen, is een hybride van logica en retoriek en heeft aanhangers op beide gebieden. De benadering erkent dat argumentatie niet voorkomt in een retorisch vacuüm, maar moet worden opgevat als een reeks dialectische antwoorden die een vraag-en-antwoordvorm aannemen.

Retorische argumentatie

Christopher W. Tindale: Een recenter argumentatiemodel dat het logische met het dialectische lijkt te huwen, is dat van [Ralph H.] Johnson (2000). Samen met zijn collega [Anthony J.] Blair is Johnson een van de grondleggers van wat men noemt 'informele logica' ontwikkeling op zowel pedagogisch als theoretisch niveau. Informele logica, zoals hier opgevat, probeert de logica-principes in overeenstemming te brengen met de praktijk van het dagelijkse redeneren. In het begin gebeurde dit door een analyse van de traditionele denkfouten, maar meer recent hebben informele logici geprobeerd het te ontwikkelen als een argumentatietheorie. Johnson's boek Kennelijke rationaliteit [2000] is een belangrijke bijdrage aan dat project. In dat werk wordt 'argument' gedefinieerd als 'een soort discours of tekst - het destillaat van de argumentatiepraktijk - waarin de argumenteerder de ander probeert te overtuigen van de waarheid van een proefschrift door de redenen te geven die ondersteunen it '(168).

Formele logica en informele logica

Douglas Walton: Formele logica heeft te maken met de vormen van argumentatie (syntaxis) en waarheidswaarden (semantiek) ... Informele logica (of breder argumentatie), als een veld, heeft te maken met het gebruik van argumentatie in een context van dialoog, een in wezen pragmatische onderneming. Daarom is het sterk tegengestelde huidige onderscheid tussen informele en formele logica in grote mate echt een illusie. Het is beter om onderscheid te maken tussen de syntactische / semantische studie van redeneren enerzijds en de pragmatische studie van redeneren anderzijds. De twee studies, als ze nuttig zijn om het primaire doel van de logica te dienen, moeten worden beschouwd als inherent onderling afhankelijk en niet tegengesteld, omdat de huidige conventionele wijsheid het lijkt te hebben.
Dale Jacquette: Formele logici met een radicale streep verwerpen vaak informele logische technieken als onvoldoende strikt, nauwkeurig of algemeen van opzet, terwijl hun even heftige tegenhangers in de informele logica camp beschouwt de algebraïsche logica typisch en stelt de theoretische semantiek als niets meer dan een leeg formalisme zonder theoretische betekenis en praktische toepassing wanneer het niet wordt geïnformeerd door de informele logische inhoud die formele logici doen alsof ze verachten.