Iconische citaten uit de roman 'A Tree Grows in Brooklyn'

Een boom groeit in Brooklyn is een coming of age-verhaal. Het is een tragisch en triomfantelijk boek over Francie Nolan, terwijl haar familie worstelt met armoede, alcoholisme en de brutale realiteit van het leven voor een Iers-Amerikaanse familie in Brooklyn, New York. Hier zijn een paar citaten van A Tree Grows in Brooklyn.

• Iedereen zei dat het jammer was dat een lichte, mooie vrouw als Katie Nolan naar buiten moest schrobben. Maar wat anders kon ze doen, gezien de man die ze had, zeiden ze. "
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 1
• 'Francie wist dat mama een goede vrouw was. Ze wist het. En papa zei het. Waarom vond ze haar vader beter dan haar moeder? Waarom vond ze? Papa was niet goed. Hij zei het zelf. Maar ze vond papa beter. "
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 1
• 'Voordat ze naar bed gingen, moesten Francie en Neeley een pagina van de Bijbel en een pagina van Shakespeare lezen. Dat was een regel. Mama las ze elke nacht de twee pagina's totdat ze oud genoeg waren om voor zichzelf te lezen. Om tijd te besparen, las Neeley de bijbelpagina en Francie las van Shakespeare. "
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 6
• "Misschien was die beslissing haar grote fout. Ze had moeten wachten tot er een man langskwam die zich zo over haar voelde. Dan zouden haar kinderen geen honger hebben gehad; ze had geen vloeren hoeven schrobben voor hun leven en haar herinnering aan hem zou een teder stralend ding zijn gebleven. Maar ze wilde Johnny Nolan en niemand anders en ze wilde hem pakken. '
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 7
• "Dat waren de Rommely-vrouwen: velen, de moeder, Evy, Sissy en Katie, haar dochters en Francie, die opgroeiden tot een Rommely-vrouw, hoewel haar naam Nolan was. Ze waren allemaal slanke, kwetsbare wezens met zich afvragend ogen en zachte fladderende stemmen. "
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 7
• "ze waren gemaakt van dun onzichtbaar staal."
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 7
• 'Een deel van haar leven was gemaakt van de boom die hoog in de tuin groeide. Ze was de bittere ruzie die ze had met haar broer van wie ze heel veel hield. Ze was Katie's geheime, wanhopige weende. Ze was de schande van haar vader die dronken thuis was. "
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 8
• "Ze was al deze dingen en nog iets."
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 8
• "Oh God, stuur me geen kinderen meer, anders kan ik niet voor Johnny zorgen en ik moet voor Johnny zorgen. Hij kan niet voor zichzelf zorgen."
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 9
• "Ik ga meer van deze jongen houden dan van het meisje, maar ik moet het haar nooit laten weten. Het is verkeerd om van het ene kind meer te houden dan het andere, maar dit is iets dat ik niet kan helpen."
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 10
• 'Francie heeft niet gemerkt dat hij mijn laatste huis heeft gezegd in plaats van ons laatste huis.'
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 14
• 'Francie zat op een stoel en was verrast dat het hetzelfde voelde als in Lorimer Street. Ze voelde zich anders. Waarom voelde de stoel niet anders?'
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 15
• 'Trouwens, zei ze tegen haar geweten, het is een harde en bittere wereld. Ze moeten erin leven. Laat ze verhard jong worden om voor zichzelf te zorgen.'
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 18
• "Ze was eraan gewend geraakt eenzaam te zijn. Ze was gewend om alleen te lopen en als 'anders' te worden beschouwd. Ze heeft niet te veel geleden. "
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 20
• "Vanaf die tijd was de wereld van haar om te lezen. Ze zou nooit meer eenzaam zijn, nooit het gebrek aan intieme vrienden missen. Boeken werden haar vrienden en er was er een voor elke stemming."
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 22
• "Op de dag dat ze voor het eerst wist dat ze kon lezen, legde ze de gelofte af om één boek per dag te lezen zolang ze leefde."
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 22
• "Als er in de toekomst iets opduikt, vertel je precies hoe het is gebeurd, maar schrijf je zelf op hoe je denkt dat het had moeten gebeuren. Vertel de waarheid en schrijf het verhaal. Dan raak je niet in de war. Het was de beste advies dat Francie kreeg. "
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 26
• "Dat is wat Mary Rommely, haar moeder haar al die jaren had verteld. Alleen haar moeder had niet het ene duidelijke woord: opleiding!"
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 27
• "Opgroeien verwende veel dingen."
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 28
• "De meeste vrouwen hadden één ding gemeen: ze hadden veel pijn toen ze hun kinderen baarden. Dit zou een band moeten vormen die hen allemaal bij elkaar hield; het zou ervoor moeten zorgen dat ze van elkaar houden en elkaar beschermen tegen de mannenwereld. Maar het was niet zo. Het leek alsof hun grote geboorteweeën hun harten en hun ziel deden slinken. Ze bleven maar voor één ding bij elkaar: een andere vrouw vertrappen. '
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 29
• "Ze zal op een dag mijn vrouw zijn, God en dat zal ze ook zijn."
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 33
• 'Frances stond verdoofd. Er was geen gevoel van verrassing of verdriet. Er was helemaal geen gevoel. Wat mama net zei, had geen betekenis.'
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 36
• "Vanaf nu ben ik je moeder en je vader."
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 37
• "Francie wenste dat volwassenen haar dat niet meer zouden vertellen. De grote dank in de toekomst drukte haar al op. Ze dacht dat ze de beste jaren van haar vrouwelijkheid zou moeten doorbrengen op mensen jagen om hen te vertellen dat ze gelijk hadden en te bedanken hen."
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 39
• '' Misschien, 'dacht Francie,' ze houdt niet zo veel van me als ze van Neeley. Maar ze heeft me meer nodig dan ze hem nodig heeft en ik denk dat nodig zijn bijna net zo goed is als bemind worden. Misschien beter. '
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 39
• "En Francie, pauzerend in haar vegen om te luisteren, probeerde alles samen te brengen en probeerde een wereld te begrijpen die in verwarring ronddraaide. En het leek haar dat de hele wereld veranderde tussen de tijd dat Laurie werd geboren en de dag van afstuderen."
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 41
• "Dit kan een heel leven zijn," dacht ze. "Je werkt acht uur per dag om draden te bedekken om geld te verdienen om eten te kopen en om te betalen voor een slaapplaats die je kunt blijven leven om terug te komen om meer draden te bedekken. Sommige mensen worden geboren en blijven leven gewoon om dit te bereiken. "
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 43
• 'Misschien heeft ze nooit meer een opleiding genoten dan op dat moment. Misschien moet ze haar hele leven draden bedekken.'
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 41
• '' We lijken teveel op elkaar om elkaar te begrijpen, omdat we onszelf niet eens begrijpen. Papa en ik waren twee verschillende personen en we begrepen elkaar. Mama begrijpt Neeley omdat hij anders is dan zij. '
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 44
• "Laat me elke minuut van elk uur van mijn leven iets zijn. Laat me homo zijn; laat me verdrietig zijn. Laat me koud zijn; laat me warm zijn. Laat me honger hebben ... te veel eten. Laat me haveloos zijn of goed gekleed, laat me oprecht zijn, bedrieg, laat me eerlijk zijn, laat me een leugenaar zijn, laat me eerbaar zijn en laat me zondigen, laat me iets zijn elke gezegende minuut, en als ik slaap, laat me dan dromen tijd zodat geen enkel stukje leven verloren gaat. "
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 48
• 'En hij vroeg haar hele leven net zo eenvoudig als hij om een ​​date zou vragen. En ze beloofde haar hele leven net zo eenvoudig als ze een hand zou bieden bij het begroeten of afscheid nemen.'
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 52
• "Dan op een zonnige dag lopen ze in alle onschuld weg en lopen ze regelrecht het verdriet binnen dat je je leven zou geven om ze te sparen."
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 53
• 'Maar toen leken zoveel dingen haar als dromen. Die man in de gang die dag: dat was toch een droom geweest! De manier waarop McShane al die jaren op moeder had gewacht - een droom. Papa dood. Lange tijd tijd was dat een droom geweest, maar nu was papa als iemand die nooit was geweest. De manier waarop Laurie uit een droom leek te komen - vijf maanden dood het levende kind van een vader geboren. Brooklyn was een droom. Alle dingen die daar gebeurden het kon gewoon niet gebeuren. Het waren allemaal droomdingen. Of was het allemaal echt en waar en was het dat zij, Francie, de dromer was? "
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 55
• "Zo als papa ... zo als papa, dacht ze. Maar hij had meer kracht in zijn gezicht dan papa had gehad."
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 56
• "Een nieuwe boom was uit de boomstronk gegroeid en zijn stam was langs de grond gegroeid totdat hij een plaats bereikte waar geen waslijnen erboven waren. Toen was hij weer naar de hemel begonnen te groeien. Annie, de dennenboom, dat de Nolans hadden gekoesterd met water en manuren, waren al lang ziek en stierven, maar deze boom in de tuin - deze boom die mannen omhakten ... deze boom waar ze een vreugdevuur rond bouwden, in een poging de stomp te verbranden - deze boom had geleefd!"
  - Betty Smith, Een boom groeit in Brooklyn, Ch. 56