Hoe Wiley Post en Will Rogers stierven

Op 15 augustus 1935 vlogen de beroemde vlieger Wiley Post en de populaire humorist Will Rogers samen in een hybride vliegtuig van Lockheed toen ze slechts 25 km buiten Point Barrow, Alaska neerstortten. De motor was net na de start afgeslagen, waardoor het vliegtuig neusduikte en in een lagune stortte. Zowel Post als Rogers stierven onmiddellijk. De dood van deze twee grote mannen, die hoop en luchthartigheid hadden gebracht tijdens de donkere dagen van de Grote Depressie, was een schokkend verlies voor de natie.

Wie was Wiley Post?

Wiley Post en Will Rogers waren twee mannen uit Oklahoma (nou ja, Post was geboren in Texas, maar verhuisde toen naar Oklahoma als een jonge jongen), die zich losmaakte van hun gewone achtergrond en geliefde figuren van hun tijd werd.

Wiley Post was een humeurige, vastberaden man die het leven op een boerderij was begonnen, maar droomde van vliegen. Na een korte periode in het leger en vervolgens in de gevangenis bracht Post zijn vrije tijd door als parachutist voor een vliegend circus. Verrassend genoeg was het niet het vliegende circus dat hem zijn linkeroog kostte; in plaats daarvan was het een ongeluk tijdens zijn werk op een olieveld. Door de financiële afwikkeling van dit ongeval kon Post zijn eerste vliegtuig kopen.

Ondanks het missen van een oog, werd Wiley Post een uitzonderlijke piloot. In 1931 vlogen Post en zijn navigator, Harold Gatty, Post's vertrouwde Winnie Mae over de hele wereld in iets minder dan negen dagen, waarbij het vorige record bijna twee weken werd verbroken. Deze prestatie maakte Wiley Post beroemd over de hele wereld. In 1933 vloog Post opnieuw de wereld rond. Dit keer deed hij het niet alleen solo, hij brak ook zijn eigen record.

Na deze geweldige reizen besloot Wiley Post het luchtruim in de lucht te nemen. Post vloog op grote hoogten en pionierde daarmee 's werelds eerste drukpak om dat te doen (het pak van Posten werd uiteindelijk de basis voor ruimtepakken).

Wie was Will Rogers?

Will Rogers was over het algemeen een meer geaarde, geniale kerel. Rogers kreeg zijn nuchtere begin op zijn familieboerderij. Hier leerde Rogers de vaardigheden die hij nodig had om een ​​trick roper te worden. Rogers verliet de boerderij om te werken aan vaudeville en later in films, en werd een populaire cowboyfiguur.

Rogers werd echter het meest beroemd om zijn schrijven. Als syndicaal columnist voor The New York Times, Rogers gebruikte volkswijsheid en aardse scherts om commentaar te geven op de wereld om hem heen. Veel van Will Rogers 'geestigheid wordt tot op de dag van vandaag herinnerd en vaak geciteerd.

Het besluit om naar Alaska te vliegen

Behalve dat ze beroemd waren, leken Wiley Post en Will Rogers heel verschillende mensen. En toch waren de twee mannen al lang vrienden. Vroeger voordat Post beroemd was, zou hij individuen hier of daar in zijn vliegtuig laten rijden. Het was tijdens een van deze ritten dat Post Rogers ontmoette.

Het was deze vriendschap die leidde tot hun noodlottige vlucht samen. Wiley Post was van plan een onderzoekstour door Alaska en Rusland te maken over het maken van een post / passagiersroute van de Verenigde Staten naar Rusland. Oorspronkelijk zou hij zijn vrouw Mae en aviatrix Faye Gillis Wells meenemen; op het laatste moment viel Wells af.

Als vervanging heeft Post Rogers gevraagd mee te doen (en te helpen) aan de reis. Rogers was het daarmee eens en was erg enthousiast over de reis. Zo opgewonden, zelfs dat de vrouw van Posts besloot om niet met de twee mannen mee te gaan op de excursie, om ervoor te kiezen om terug naar huis te gaan naar Oklahoma in plaats van de zware kampeer- en jachtreizen te doorstaan ​​die de twee mannen hadden gepland.

Het vliegtuig was te zwaar

Wiley Post had zijn oude, maar vertrouwde gebruikt Winnie Mae voor zijn beide reizen rond de wereld. Echter, Winnie Mae was nu verouderd en dus had Post een nieuw vliegtuig nodig voor zijn onderneming Alaska-Rusland. Post worstelde om geld en besloot een vliegtuig samen te stellen dat bij zijn behoeften zou passen.

Beginnend met een romp van een Lockheed Orion, voegde Post extra lange vleugels toe vanuit een Lockheed Explorer. Hij veranderde toen de reguliere motor en verving deze door een 550 pk sterke Wasp-motor die 145 pond zwaarder was dan het origineel. Een instrumentenpaneel toevoegen vanaf de Winnie Mae en een zware Hamilton-propeller, werd het vliegtuig zwaar. Toen verwisselde Post de originele brandstoftanks van 160 gallon en verving ze door de grotere en zwaardere tanks van 260 gallon.

Hoewel het vliegtuig al te zwaar werd, was Post niet klaar met zijn wijzigingen. Aangezien Alaska nog steeds een grensgebied was, waren er niet veel lange stukken waarop een regulier vliegtuig kon landen. Daarom wilde Post pontons aan het vliegtuig toevoegen zodat ze op rivieren, meren en moerassen konden landen.

Via zijn Alaskaanse vliegervriend Joe Crosson had Post gevraagd om een ​​paar Edo 5300 pontons te lenen, die aan Seattle zouden worden afgeleverd. Toen Post en Rogers in Seattle aankwamen, waren de gevraagde pontons echter nog niet aangekomen.

Omdat Rogers eropuit was om de reis te starten en Post bang om de inspecteur van het ministerie van Handel te vermijden, nam Post een paar pontons van een Fokker-tri-motorvliegtuig en, ondanks dat ze extra lang waren, hadden ze aan het vliegtuig bevestigd.

Het vliegtuig, dat officieel geen naam had, was nogal een mismatch van onderdelen. Rood met een streep zilver, werd de romp overschaduwd door de enorme pontons. Het vliegtuig was duidelijk te neuszwaar. Dit feit zou rechtstreeks tot de crash leiden.

De crash

Wiley Post en Will Rogers, vergezeld van benodigdheden die twee gevallen van chili bevatten (een van Rogers 'favoriete gerechten), vertrokken op 6 augustus 1935 om 9.20 uur vanuit Alaska naar Alaska. Ze maakten een aantal tussenstops, bezochten vrienden , keek naar kariboe en genoot van het landschap. Rogers typte ook regelmatig krantenartikelen op de typemachine die hij had meegenomen.

Na gedeeltelijk bijtanken bij Fairbanks en vervolgens volledig bijtanken bij Lake Harding op 15 augustus, gingen Post en Rogers op weg naar het zeer kleine stadje Point Barrow, 510 mijl verderop. Rogers was geïntrigeerd. Hij wilde een oudere man ontmoeten die Charlie Brower heette. Brower had 50 jaar op deze afgelegen locatie gewoond en werd vaak de "King of the Arctic" genoemd. Het zou een perfect interview voor zijn column zijn.

Rogers zou Brower echter nooit ontmoeten. Tijdens deze vlucht viel mist in en, ondanks dat hij laag over de grond vloog, raakte Post verdwaald. Nadat ze het gebied hadden omcirkeld, zagen ze enkele Eskimo's en besloten te stoppen en de weg te vragen.

Nadat ze veilig in Walakpa Bay waren geland, stapten Post en Rogers uit het vliegtuig en vroegen Clair Okpeaha, een plaatselijke sealer, de weg. Toen ze ontdekten dat ze slechts 24 km van hun bestemming verwijderd waren, aten de twee mannen het aangeboden diner en praatten ze vriendelijk met de lokale bevolking en stapten toen terug in het vliegtuig. Tegen die tijd was de motor afgekoeld.

Alles leek goed te beginnen. Post taxiede het vliegtuig en tilde toen op. Maar toen het vliegtuig ongeveer 50 voet in de lucht reikte, stopte de motor. Normaal gesproken is dit niet noodzakelijk een fataal probleem, omdat vliegtuigen een tijdje kunnen glijden en dan misschien opnieuw kunnen beginnen. Omdat dit vliegtuig echter zo ongelooflijk neuszwaar was, wees de neus van het vliegtuig recht naar beneden. Er was geen tijd voor een herstart of een andere manoeuvre.

Het vliegtuig stortte eerst terug in de neus van de lagune, maakte een grote plons en kantelde vervolgens op zijn rug. Een klein vuur was begonnen maar duurde slechts enkele seconden. Post zat vast onder het wrak, vastgemaakt aan de motor. Rogers was helder in het water gegooid. Beide waren onmiddellijk na de inslag overleden.

Okpeaha was getuige van het ongeval en rende toen naar Point Barrow voor hulp.

De nasleep

Mannen uit Point Barrow stapten op een gemotoriseerde walvisboot en gingen op weg naar de plaats van het ongeval. Ze konden beide lichamen ophalen en merkten dat het horloge van Post kapot was, stopte om 20:18 uur, terwijl het horloge van Rogers nog werkte. Het vliegtuig, met een gespleten romp en een gebroken rechter vleugel, was volledig vernietigd.

Toen het nieuws over de dood van de 36-jarige Wiley Post en de 55-jarige Will Rogers het publiek bereikte, was er een algemeen protest. Vlaggen werden verlaagd tot half-personeel, een eer gewoonlijk gereserveerd voor voorzitters en hoogwaardigheidsbekleders. Het Smithsonian Institution heeft Wiley Post's gekocht Winnie Mae, die nog steeds te zien is in het National Air and Space Museum in Washington DC.

Bij de crashplaats staan ​​nu twee concrete monumenten om het tragische ongeluk te herinneren dat het leven van twee grote mannen kostte.