Herhaling gebruiken om effectieve alinea's te ontwikkelen

Een belangrijke eigenschap van een effectieve paragraaf is eenheid. Een uniforme paragraaf blijft van begin tot eind bij één onderwerp hangen, waarbij elke zin bijdraagt ​​aan het centrale doel en hoofdidee van die paragraaf.

Maar een sterke paragraaf is meer dan alleen een verzameling losse zinnen. Die zinnen moeten duidelijk verbonden zijn, zodat lezers kunnen volgen en herkennen hoe het ene detail naar het volgende leidt. Een paragraaf met duidelijk verbonden zinnen zou zijn samenhangend.

Herhaling van sleutelwoorden

Het herhalen van trefwoorden in een paragraaf is een belangrijke techniek om cohesie te bereiken. Onzorgvuldig of overmatig herhalen is natuurlijk saai en een bron van rommel. Maar vakkundig en selectief gebruikt, zoals in de onderstaande paragraaf, kan deze techniek zinnen bij elkaar houden en de aandacht van de lezer richten op een centraal idee.

Wij Amerikanen zijn een liefdadig en humaan volk: we hebben instellingen die zich inzetten voor elk goed doel, van het redden van dakloze katten tot het voorkomen van de Tweede Wereldoorlog. Maar wat hebben we gedaan om de kunst van te promoten denken? Daar maken we zeker geen ruimte voor gedachte in ons dagelijks leven. Stel dat een man tegen zijn vrienden zou zeggen: "Ik ga vanavond niet naar PTA (of koortraining of de honkbalwedstrijd) omdat ik wat tijd voor mezelf nodig heb, enige tijd om denken"? Zo'n man zou worden geschuwd door zijn buren; zijn familie zou zich voor hem schamen. Wat als een tiener zou zeggen:" Ik ga vanavond niet naar de dans omdat ik wat tijd nodig heb om denken"? Zijn ouders zouden meteen in de Gouden Gids gaan zoeken naar een psychiater. We lijken allemaal te veel op Julius Caesar: we vrezen en wantrouwen mensen die denken te veel. Wij geloven dat bijna alles belangrijker is dan denken.
(Carolyn Kane, uit "Thinking: A Neglected Art." Newsweek, 14 december 1981)

Merk op dat de auteur verschillende vormen van hetzelfde woord gebruikt-denken, denken, denken-om de verschillende voorbeelden te koppelen en het hoofdidee van de paragraaf te versterken. (Ten behoeve van beginnende retorici wordt dit apparaat genoemd polyptoton.)

Herhaling van sleutelwoorden en zinsstructuren

Een vergelijkbare manier om samenhang in ons schrijven te bereiken, is het herhalen van een bepaalde zinsstructuur samen met een trefwoord of zin. Hoewel we meestal proberen de lengte en vorm van onze zinnen te variëren, kunnen we er af en toe voor kiezen om een ​​constructie te herhalen om het verband tussen verwante ideeën te benadrukken.

Hier is een kort voorbeeld van structurele herhaling van het stuk Gaan trouwen van George Bernard Shaw:

Er zijn paren die meerdere uren achter elkaar een hekel aan elkaar hebben; er zijn paren die elkaar permanent niet mogen; en er zijn paren die elkaar nooit haten; maar deze laatste zijn mensen die niet van iemand kunnen houden.

Merk op hoe Shaw's afhankelijkheid van puntkomma's (in plaats van punten) het gevoel van eenheid en samenhang in deze passage versterkt.

Uitgebreide herhaling

In zeldzame gevallen kunnen nadrukkelijke herhalingen verder gaan dan slechts twee of drie hoofdbepalingen. Niet lang geleden gaf de Turkse romanschrijver Orhan Pamuk een voorbeeld van uitgebreide herhaling (met name het apparaat dat anaphora wordt genoemd) in zijn Nobelprijzing, 'My Father's Suitcase':

De vraag die we schrijvers het vaakst stellen, de favoriete vraag, is: Waarom schrijf je? Ik schrijf omdat ik een aangeboren behoefte heb om te schrijven. Ik schrijf omdat ik normaal werk niet kan doen zoals andere mensen. Ik schrijf omdat ik boeken wil lezen zoals die ik schrijf. Ik schrijf omdat ik boos ben op iedereen. Ik schrijf omdat ik de hele dag in een kamer zit te schrijven. Ik schrijf omdat ik alleen aan het echte leven kan deelnemen door het te veranderen. Ik schrijf omdat ik wil dat anderen, de hele wereld, weten wat voor soort leven we hebben geleefd en blijven wonen, in Istanbul, in Turkije. Ik schrijf omdat ik van de geur van papier, pen en inkt hou. Ik schrijf omdat ik meer geloof in literatuur, in de kunst van het boek dan in iets anders. Ik schrijf omdat het een gewoonte is, een passie. Ik schrijf omdat ik bang ben vergeten te worden. Ik schrijf omdat ik van de glorie en interesse houd die schrijven met zich meebrengt. Ik schrijf om alleen te zijn. Misschien schrijf ik omdat ik hoop te begrijpen waarom ik zo heel, heel boos ben op iedereen. Ik schrijf omdat ik graag lees. Ik schrijf omdat ik, als ik eenmaal aan een roman ben begonnen, een essay, een pagina wil afmaken. Ik schrijf omdat iedereen verwacht dat ik schrijf. Ik schrijf omdat ik een kinderachtig geloof heb in de onsterfelijkheid van bibliotheken en in de manier waarop mijn boeken op de plank staan. Ik schrijf omdat het spannend is om alle schoonheden en rijkdom van het leven in woorden om te zetten. Ik schrijf niet om een ​​verhaal te vertellen maar om een ​​verhaal te componeren. Ik schrijf omdat ik wil ontsnappen aan het voorgevoel dat er een plaats is waar ik naartoe moet maar- als in een droom- kan het niet helemaal bereiken. Ik schrijf omdat ik er nooit in geslaagd ben gelukkig te zijn. Ik schrijf om gelukkig te zijn.
(The Nobel Lecture, 7 december 2006. Vertaald uit het Turks, door Maureen Freely. The Nobel Foundation 2006)

Twee bekende voorbeelden van uitgebreide herhaling verschijnen in onze Essay Sampler: Judy Brady's essay "Why I Want a Wife" (opgenomen in deel drie van de Essay Sampler) en het beroemdste deel van Dr. Martin Luther King, Jr. 'I Have A Dream'-speech.

Laatste herinnering: Onnodig herhaling die ons schrift alleen maar rommelig maakt, moet worden vermeden. Maar de zorgvuldige herhaling van zoekwoorden en woordgroepen kan een effectieve strategie zijn voor het opstellen van samenhangende alinea's.