Hoe indirecte offertes schriftelijk te gebruiken voor volledige duidelijkheid

Schriftelijk is een "indirect citaat" een parafrase van de woorden van iemand anders: het "rapporteert" over wat een persoon zei zonder de exacte woorden van de spreker te gebruiken. Het wordt ook wel "indirect discours" genoemd "indirecte rede."

Een indirect citaat (in tegenstelling tot een direct citaat) wordt niet tussen aanhalingstekens geplaatst. Bijvoorbeeld: Dr. King zei dat hij een droom had.

De combinatie van een directe offerte en een indirecte offerte wordt een 'gemengde offerte' genoemd. Bijvoorbeeld: King prees melodieus de 'veteranen van creatief lijden' en spoorde hen aan de strijd voort te zetten.

Voorbeelden en observaties

Opmerking: In de volgende geciteerde voorbeelden gebruiken we normaal gesproken aanhalingstekens omdat we u voorbeelden en observaties geven van indirecte citaten uit kranten en boeken die we rechtstreeks citeren. Om verwarring over het onderwerp van indirecte aanhalingstekens en ook situaties waarin u tussen directe en indirecte aanhalingstekens zou schakelen, te voorkomen, hebben we besloten af ​​te zien van de extra aanhalingstekens.

Ik geloof dat het Jean Shepherd was die zei dat hij na drie weken chemie zes maanden achterliep op de klas.
(Baker, Russell. "De wreedste maand." New York Times, 21 september 1980.)

Amerikaanse marine-admiraal William Fallon, commandant van het Amerikaanse Pacific Command zei dat hij Chinese tegenhangers belde om bijvoorbeeld de raketproeven in Noord-Korea te bespreken, en een schriftelijke reactie kreeg waarin in wezen werd gezegd: "Bedankt, maar geen dank."
(Scott, Alwyn. "V.S. mag China slaan met pak in geschil over intellectuele eigendom." De Seattle Times, 10 juli 2006.)

In zijn order gisteren zei rechter Sand in feite dat als de stad bereid was stimulansen te bieden aan ontwikkelaars van luxe woningen, handelscentra, winkelcentra en parken voor uitvoerende macht, het ook huisvesting voor minderheidsgroepsleden zou moeten helpen.
(Feron, James. "Citing Bias Order, U.S. Curbs Yonkers over Aid to Builders." The New York Times, 20 november 1987.)

Voordelen van indirecte offertes

Indirecte verhandeling is een uitstekende manier om te zeggen wat iemand zei en vermijd de kwestie van letterlijk citeren. Het is moeilijk om ongemakkelijk te zijn met indirect discours. Als een citaat zoiets is als "Ik zal er voor alles zijn, bij de eerste hint van de dageraad", en je denkt, om welke reden dan ook, dat het misschien niet in de letterlijke zone staat, verwijder dan de aanhalingstekens en de staat het in indirect discours (de logica verbeteren terwijl je toch bezig bent).

Ze zei dat ze er bij de eerste dageraad zou zijn, voorbereid op alles.

(McPhee, John. "Elicitation." De New Yorker, 7 april 2014.)

Overschakelen van directe naar indirecte offertes

Een indirect citaat meldt iemands woorden zonder woord voor woord te citeren: Annabelle zei dat ze een Maagd is. Een direct citaat presenteert de exacte woorden van een spreker of schrijver, afgezet met aanhalingstekens: Annabelle zei: "Ik ben een Maagd." Onaangekondigde verschuivingen van indirecte naar directe citaten zijn afleidend en verwarrend, vooral wanneer de schrijver nalaat de benodigde aanhalingstekens in te voegen.

(Hacker, Diane. Het handboek van Bedford, 6e ed., Bedford / St. Martin's, 2002.)

Gemengde offerte

Er zijn veel redenen waarom we ervoor kunnen kiezen om een ​​ander citaat te gebruiken in plaats van hem direct of indirect te citeren. We citeerden vaak een andere omdat (i) de gerapporteerde uiting te lang is om rechtstreeks te citeren, maar de verslaggever wil de nauwkeurigheid van bepaalde belangrijke passages waarborgen, (ii) bepaalde passages in de oorspronkelijke uiting waren bijzonder goed geformuleerd ..., (iii) misschien de woorden die door de oorspronkelijke spreker werden gebruikt, waren (potentieel) aanstootgevend voor een publiek en de spreker wil zich van hen distantiëren door aan te geven dat dit de woorden zijn van het individu dat wordt gemeld en niet van hemzelf ..., en (iv) de uitdrukkingen die worden gemengd geciteerd is misschien niet grammaticaal of een solecisme en de spreker probeert mogelijk aan te geven dat hij niet verantwoordelijk is ...
(Johnson, Michael en Ernie Lepore. Verkeerde voorstelling van zaken Verkeerde voorstelling van zaken, Offerte begrijpen, ed. door Elke Brendel, Jorg Meibauer en Markus Steinbach, Walter de Gruyter, 2011.)

De rol van de schrijver

In indirecte spraak is het de verslaggever vrij om informatie over de gemelde spraakgebeurtenis te introduceren vanuit zijn gezichtspunt en op basis van zijn kennis over de wereld, omdat hij niet de bedoeling heeft de feitelijke woorden te geven die door de oorspronkelijke spreker zijn uitgesproken ( s) of dat zijn rapport beperkt is tot wat daadwerkelijk werd gezegd. Indirecte spraak is de spraak van de verslaggever, de spil ervan is in de spraaksituatie van het rapport.
(Coulmas, Florian. Directe en indirecte spraak, Mouton de Gruyter, 1986.)