Hoe NASA werkt om moordenaarsteroïden te detecteren en af ​​te leiden

Terwijl NASA-astronomen zeiden dat de kansen van de 1,2-mijl brede (2 km) asteroïde genaamd "2002 NT7" die op 1 februari 2019 daadwerkelijk de aarde raakt, klein zijn, kijken ze er nog steeds naar en andere rond "doomsday rocks" van nabij.

Gevaarlijke asteroïden detecteren en volgen

Hoewel wetenschappers van NASA's Near Earth Object (NEO) programma minder dan 250.000 kansen krijgen om de aarde daadwerkelijk te raken, zijn ze niet van plan een van de tot nu toe ontdekte potentieel gevaarlijke asteroïden de rug toe te keren.

Met behulp van het Sentry-systeem ontwikkeld door NASA's Jet Propulsion Laboratory, scannen NEO-waarnemers voortdurend de meest actuele asteroïdencatalogus om die objecten te identificeren met het grootste potentieel om de aarde in de komende 100 jaar te raken. Deze meest bedreigende asteroïden zijn gecatalogiseerd in de database met actuele impactrisico's.

Aan elk bijna-aarde naderend object kent NEO een risico van impactfactor toe op basis van de Torino Impact Hazard Scale. Volgens de tien-punts Torino-schaal geeft een rating van nul aan dat het evenement 'geen waarschijnlijke gevolgen' heeft. Een Torino-schaal van 1 geeft een gebeurtenis aan die 'zorgvuldige monitoring verdient'. Zelfs hogere beoordelingen geven aan dat steeds meer bezorgdheid gerechtvaardigd is.

Om verder in de buurt van de aarde draaiende objecten, hun potentiële bedreigingen en manieren om te voorkomen dat ze de aarde beïnvloeden, te bestuderen, voert NASA momenteel deze fascinerende groep ruimtevaartuigmissies naar asteroïden uit.

Voor professionele en amateur-asteroïde-trackers biedt JPL's Solar System Dynamics Group deze handige set softwaretools.

De aarde beschermen tegen asteroïde aanvallen

Ze noemen ze 'het enige grote natuurlijke gevaar waartegen we onszelf effectief kunnen beschermen', NASA heeft twee mogelijke methoden voorgesteld om de aarde te beschermen tegen een asteroïde of komeet waarvan is vastgesteld dat deze op een ramkoers ligt.

• Het object vernietigen voordat het de aarde raakt
• Het object uit zijn baan afbuigen voordat het de aarde raakt

Om het aarde-naderende object te vernietigen, zouden astronauten een ruimteschip op het oppervlak van het object landen en boren gebruiken om nucleaire bommen diep onder het oppervlak te begraven. Zodra de astronauten op veilige afstand waren, zou de bom tot ontploffing worden gebracht en het voorwerp in stukken blazen. Nadelen van deze aanpak zijn onder meer de moeilijkheid en het gevaar van de missie zelf en het feit dat veel van de resulterende asteroïde fragmenten nog steeds de aarde kunnen raken, wat resulteert in enorme schade en verlies van leven.

In de afbuigingsbenadering zouden krachtige nucleaire bommen tot een halve mijl afstand van het object exploderen. De straling die door de explosie wordt veroorzaakt, zou ervoor zorgen dat een dunne laag van het object aan de kant die het dichtst bij de explosie ligt verdampt en de ruimte in vliegt. De kracht van dit materiaal dat de ruimte in schiet, zou het object net genoeg in de tegenovergestelde richting "stoten" of terugspringen om de baan te veranderen, waardoor het de aarde zou missen. De kernwapens die nodig zijn voor de deflectiemethode kunnen ruim voor de geprojecteerde aardse impact van het object in positie worden gebracht.

De beste verdediging is voldoende waarschuwing

Hoewel deze en andere beschermingsmethoden zijn overwogen, zijn er nog geen definitieve plannen ontwikkeld. Wetenschappers van de Asteroid and Comet Impact-divisie van Ames Research Center van NASA waarschuwen dat er minimaal tien jaar nodig zijn om een ​​ruimtevaartuig te sturen om een ​​binnenkomend object te onderscheppen en het te afbuigen of te vernietigen. Daartoe zeggen wetenschappers, is de missie van NEO om bedreigende objecten te detecteren van cruciaal belang om te overleven.

"Bij afwezigheid van actieve verdediging, zou de waarschuwing voor de tijd en plaats van een impact ons op zijn minst in staat stellen voedsel en voorraden op te slaan en regio's nabij grond nul te evacueren waar de schade het grootst is", zegt NASA.

Wat doet de overheid hieraan??

In 1993 en opnieuw in 1998 werden congreshoorzittingen gehouden om het impactrisico te bestuderen. Als gevolg hiervan ondersteunen zowel NASA als de luchtmacht nu programma's om aardbedreigende objecten te ontdekken. Het congres heeft momenteel slechts ongeveer $ 3 miljoen per jaar voor programma's zoals het Near Earth Object (NEO) -project. Terwijl andere overheden hun bezorgdheid hebben geuit over het impactrisico, heeft geen enkele nog uitgebreide enquêtes of gerelateerd defensieonderzoek gefinancierd.

Dat was op het nippertje!

Volgens NASA kwam een ​​asteroïde ter grootte van een voetbalveld op slechts 75.000 mijl van de aarde in juni 2002. Hij miste ons minder dan een derde van de afstand tot de maan en was de nadering die het dichtst ooit werd vastgelegd door een object van zijn grootte.