Hoe schuldig is Agamemnon?

Het is belangrijk om het karakter van Agamemnon te beoordelen dat wordt gepresenteerd in de werken van Homer. Wat nog belangrijker is, is dat men moet vragen hoeveel van het karakter van Homer is getransplanteerd in Aeschylus 'Orestia. Heeft het karakter van Aeschylus dezelfde karaktertrekken als het origineel? Verandert Aeschylus de nadruk op het karakter van Agamemnon en zijn schuldgevoel omdat hij het thema van zijn moord heeft veranderd?

Het karakter van Agamemnon

Allereerst moet het karakter van Agamemnon worden onderzocht, dat Homerus aan zijn lezers presenteert. Het Homerische Agamemnon-personage is er een van een man met een enorme macht en sociale positie, maar hij wordt afgebeeld als een man die niet noodzakelijk de best gekwalificeerde man is voor dergelijke macht en positie. Agamemnon moet voortdurend het advies van zijn raad ontvangen. Homer's Agamemnon laat, bij vele gelegenheden, zijn overdreven emoties toe om belangrijke en kritische beslissingen te regeren.

Misschien zou het waar zijn om te zeggen dat Agamemnon gevangen zit in een rol die groter is dan zijn vermogen. Hoewel er ernstige tekortkomingen zijn in het karakter van Agamemnon, toont hij grote toewijding en zorg voor zijn broer, Menelaos.

Toch is Agamemnon zich zeer bewust dat de structuur van zijn samenleving berust op de terugkeer van Helen naar zijn broer. Hij is zich volledig bewust van het cruciale belang van familieorde in zijn samenleving en dat Helen op alle mogelijke manieren moet worden teruggestuurd om zijn samenleving sterk en samenhangend te houden..

Wat duidelijk is uit de vertegenwoordiging van Homerus van Agamemnon is dat hij een diep gebrekkig karakter is. Een van zijn grootste fouten is zijn onvermogen om te beseffen dat hij als koning niet moet bezwijken voor zijn eigen verlangens en emoties. Hij weigert te accepteren dat de positie van autoriteit waarin hij zich bevindt verantwoordelijkheid vereist en dat zijn persoonlijke grillen en verlangens ondergeschikt moeten zijn aan de behoeften van zijn gemeenschap.

Hoewel Agamemnon een zeer volleerd krijger is, vertoont hij als koning vaak, in tegenstelling tot het ideaal van koningschap: koppigheid, lafheid en op bepaalde tijden zelfs onvolwassenheid. Het epos zelf presenteert het karakter van Agamemnon als een personage dat in zekere zin rechtvaardig is, maar moreel zeer gebrekkig.

In de loop van De Ilias, Agamemnon lijkt echter uiteindelijk te leren van zijn vele fouten en tegen de tijd van zijn laatste passages is Agamemnon uitgegroeid tot een veel grotere leider dan hij voorheen was.

Agamemnon in The Odyssey

In Homer's Odyssee, Agamemnon is opnieuw aanwezig, deze keer echter in een zeer beperkte vorm. Het staat in boek III waar Agamemnon voor het eerst wordt genoemd. Nestor vertelt over de gebeurtenissen die hebben geleid tot de moord op Agamemnon. Wat hier interessant is, is waar de nadruk ligt op de moord op Agamemnon. Het is duidelijk dat Aegisthus de schuld krijgt van zijn dood. Gemotiveerd door hebzucht en begeerte verraadde Aegisthus het vertrouwen van Agamemnon en verleidde zijn vrouw Clytemnestra.

Homer herhaalt het verhaal van de val van Agamemnon vele keren in het epos. De meest waarschijnlijke reden hiervoor is dat het verhaal van het verraad en de moord op Agamemnon wordt gebruikt om de moorddadige ontrouw van Clytemnestra te vergelijken met die van de toegewijde loyaliteit van Penelope.

Aeschylus houdt zich echter niet bezig met Penelope. Zijn stukken van de Orestia zijn volledig gewijd aan de moord op Agamemnon en de gevolgen daarvan. Aeschylus 'Agamemnon heeft vergelijkbare karaktereigenschappen als de Homerische versie van het personage. Tijdens zijn korte optreden op het podium toont zijn gedrag zijn arrogante en lompe Homerische wortels.

In de beginfase van de Agamemnon het koor beschrijft Agamemnon als een grote en moedige krijger, iemand die het machtige leger en de stad Troje vernietigde. Maar nadat hij het karakter van Agamemnon heeft geprezen, vertelt het koor dat Agamemnon zijn eigen dochter, Iphigenia, heeft opgeofferd om de wind te veranderen om bij Troje te komen. Men krijgt onmiddellijk het cruciale probleem van het karakter van Agamemnon te zien. Is hij een man die deugdzaam en ambitieus is of wreed en schuldig aan de moord op zijn dochter?

Het offer van Iphigenia

Het offer van Iphigenia is een ingewikkelde kwestie. Het is duidelijk dat Agamemnon in een niet-benijdenswaardige positie verkeerde voordat hij naar Troje zeilde. Om wraak te nemen voor de misdaad van Parijs, en om zijn broer te helpen, moet hij een verdere, misschien ergere misdaad plegen. Iphigenia, de dochter van Agamemnon, moet worden opgeofferd zodat de strijdvloot van de Griekse troepen de roekeloze acties van Parijs en Helen kan wreken. In deze context kan de daad van het offeren van iemands verwanten omwille van de staat inderdaad als een rechtvaardige daad worden beschouwd. Het besluit van Agamemnon om zijn dochter te offeren, kan als een logische beslissing worden beschouwd, vooral omdat het offer was voor de plundering van Troje en de overwinning van het Griekse leger.

Ondanks deze duidelijke rechtvaardiging was het offer van Agamemnon aan zijn dochter misschien een gebrekkige en verkeerde actie. Je zou kunnen stellen dat hij zijn dochter opoffert op het altaar van zijn eigen ambitie. Wat wel duidelijk is, is dat Agamemnon verantwoordelijk is voor het bloed dat hij heeft vergoten en dat zijn gedrevenheid en ambitie, die kan worden waargenomen in Homer, inderdaad een factor in het offer lijken te zijn geweest.

Ondanks de noodlottige beslissingen van de ambitie van Agamemnon wordt hij door het koor toch als deugdzaam weergegeven. Het koor presenteert Agamemnon als een moreel personage, een man die voor het dilemma stond of zijn eigen dochter al dan niet voor het welzijn van de staat moest worden vermoord. Agamemnon vocht de stad Troje ter wille van deugd en voor de staat; daarom moet hij een deugdzaam karakter zijn.

Hoewel ons wordt verteld over zijn daad tegen zijn dochter Iphigenia, krijgen we inzicht in het morele dilemma van Agamemnon in de vroege stadia van het stuk, daarom krijgt men de indruk dat dit personage inderdaad een gevoel van deugd en principes heeft. Agamemnon overpeinzing van zijn situatie wordt met veel verdriet beschreven. Hij illustreert zijn interne conflict in zijn toespraken; "Wat word ik? Een monster voor mezelf, voor de hele wereld, en voor alle toekomstige tijd, een monster, dat het bloed van mijn dochter draagt". In zekere zin is het offer van Agamemnon van zijn dochter enigszins gerechtvaardigd in die zin dat als hij het bevel van de godin Artemis niet gehoorzaamde, dit zou hebben geleid tot een totale vernietiging van zijn leger en van de eercode die hij moet volgen om een ​​nobel te zijn heerser.