Architectuur werd niet altijd als een beroep beschouwd. De "architect" was de persoon die structuren kon bouwen die niet naar beneden vielen. In feite is het woord architect komt van het Griekse woord voor "opperste timmerman" Architekton. In de Verenigde Staten veranderde de architectuur als erkend beroep in 1857.
Vóór de 19e eeuw kon elke getalenteerde en bekwame persoon architect worden door lezen, stage lopen, zelfstudie en bewondering van de huidige heersende klasse. Oude Griekse en Romeinse heersers kozen de ingenieurs die door hun werk er goed uit zouden zien. De grote gotische kathedralen in Europa werden gebouwd door metselaars, timmerlieden en andere ambachtslieden en handelaars. In de loop van de tijd werden rijke, goed opgeleide aristocraten belangrijke ontwerpers. Ze bereikten hun training informeel, zonder vastgestelde richtlijnen of normen. Vandaag beschouwen we deze vroege bouwers en ontwerpers als architecten:
De Romeinse bouwer Marcus Vitruvius Pollio wordt vaak genoemd als de eerste architect. Als hoofdingenieur voor Romeinse heersers zoals keizer Augustus documenteerde Vitruvius bouwmethoden en aanvaardbare stijlen die door regeringen konden worden gebruikt. Zijn drie principes van architectuur-firmitas, utilitas, venustas-worden gebruikt als modellen van wat architectuur zelfs vandaag zou moeten zijn.
De beroemde renaissancistische architect Andrea Palladio ging in de leer als steenhouwer. Hij leerde over de klassieke orden van geleerden uit het oude Griekenland en Rome - toen Vitruvius ' De Architectura wordt vertaald, omarmt Palladio ideeën van symmetrie en verhoudingen.
Sir Christopher Wren, die enkele van de belangrijkste gebouwen van Londen ontwierp na de Great Fire van 1666, was wiskundige en wetenschapper. Hij leidde zichzelf op door lezen, reizen en andere ontwerpers te ontmoeten.
Toen de Amerikaanse staatsman Thomas Jefferson Monticello en andere belangrijke gebouwen ontwierp, had hij over architectuur geleerd door boeken van Renaissance-meesters als Palladio en Giacomo da Vignola. Jefferson schetste ook zijn observaties van Renaissance-architectuur toen hij minister van Frankrijk was.
Tijdens de jaren 1700 en 1800 gaven prestigieuze kunstacademies zoals École des Beaux-Arts training in architectuur met de nadruk op de Klassieke Orden. Veel belangrijke architecten in Europa en de Amerikaanse koloniën kregen een deel van hun opleiding aan École des Beaux-Arts. Architecten moesten zich echter niet inschrijven voor de Academie of enig ander formeel educatief programma. Er waren geen verplichte examens of licentieregels.
In de Verenigde Staten ontwikkelde architectuur zich als een zeer georganiseerd beroep toen een groep prominente architecten, waaronder Richard Morris Hunt, het AIA (American Institute of Architects) lanceerde. Opgericht op 23 februari 1857, streefde de AIA ernaar 'de wetenschappelijke en praktische perfectie van haar leden te bevorderen' en 'de status van het beroep te verhogen'. Andere oprichters waren Charles Babcock, H. W. Cleaveland, Henry Dudley, Leopold Eidlitz, Edward Gardiner, J. Wrey Mold, Fred A. Petersen, J. M. Priest, Richard Upjohn, John Welch en Joseph C. Wells.
De eerste AIA-architecten van Amerika vestigden hun carrière in turbulente tijden. In 1857 stond de natie op de rand van de burgeroorlog en na jaren van economische voorspoed stortte Amerika in een depressie in de paniek van 1857.
Het American Institute of Architects legde hardop de basis voor het vestigen van architectuur als een beroep. De organisatie bracht normen van ethisch gedrag - professionals - naar de planners en ontwerpers van Amerika. Naarmate de AIA groeide, stelde het gestandaardiseerde contracten op en ontwikkelde het beleid voor de opleiding en kwalificatie van architecten. De AIA geeft zelf geen licenties uit en is evenmin een vereiste om lid te zijn van de AIA. De AIA is een professionele organisatie - een gemeenschap van architecten onder leiding van architecten.
De nieuw gevormde AIA had geen geld om een nationale architectuurschool te creëren, maar gaf organisatorische ondersteuning aan nieuwe programma's voor architectuurstudies op gevestigde scholen. De vroegste architectuurscholen in de VS waren het Massachusetts Institute of Technology (1868), Cornell (1871), de Universiteit van Illinois (1873), Columbia University (1881) en Tuskegee (1881).
Tegenwoordig zijn meer dan honderd architectuurschoolprogramma's in de Verenigde Staten geaccrediteerd door de National Architectural Accrediting Board (NAAB), die de opleiding en training van Amerikaanse architecten standaardiseert. NAAB is het enige bureau in de VS dat bevoegd is om professionele opleidingen in de architectuur te accrediteren. Canada heeft een vergelijkbaar bureau, de Canadian Architectural Certification Board (CACB).
In 1897 was Illinois de eerste staat in de VS die een licentiewet voor architecten aannam. Andere staten volgden langzaam in de loop van de volgende 50 jaar. Tegenwoordig is een professionele licentie vereist van alle architecten die in de VS werken. Normen voor vergunningen worden gereguleerd door de National Council of Architectural Registration Boards (NCARB).
Artsen kunnen zonder vergunning geen geneeskunde beoefenen en architecten ook niet. U zou niet willen dat een ongetrainde en niet-erkende arts uw medische aandoening behandelt, dus u zou niet willen dat een niet-opgeleide, niet-erkende architect dat hoge kantoorgebouw bouwt waarin u werkt. Een erkend beroep is een weg naar een veiligere wereld.