In de Engelse grammatica, de groepsgenitief is een bezitterige constructie (zoals "de kat van de buurman") waarin het cliticum verschijnt aan het einde van een zelfstandig naamwoord zin waarvan het laatste woord niet zijn hoofd is of niet zijn enkel en alleen hoofd. Wordt ook een groep bezittelijk of zinsdeel bezittelijk.
Groepsgenitieve constructies komen vaker voor in de dagelijkse spraak dan in formeel schrijven.
"De groepsgenitieve constructie, zoals in 'King Priam van Troy's zoon' en 'The Wife of Bath's Tale', is een ontwikkeling van de vroege moderne Engelse periode. 'Group' in de term voor deze constructie verwijst naar het feit dat de genitief -s wordt toegevoegd, niet aan het zelfstandig naamwoord waar het het meest op aansluit, maar eerder op welk woord een zin eindigt met zo'n zelfstandig naamwoord ... 'Hij is de vrouw die de beste vriend is die deze club ooit haar echtgenoot heeft gehad' is een extreem voorbeeld van Gracie Allen, een vroege radio- en televisiecomedian, stond bekend om haar verwarrende speech. "
(John Algeo en Thomas Pyles, De oorsprong en ontwikkeling van de Engelse taal, 6e ed. Wadsworth, 2010)
'Voor een geest die uitsluitend in de Latijnse (of Duitse) grammatica is getraind, moeten Engelse constructies als' de macht van de koningin van Engeland 'of' hij nam de hoed van iemand anders ', heel belachelijk lijken; het woord dat in het genitief geval hoort te zijn (Koningin, iemand) wordt in de nominatief of accusatief geplaatst, terwijl in één instantie Engeland, wiens macht niet bedoeld is, en in het andere geval zelfs een bijwoord, wordt in het genitief geval geplaatst ...
"Het zal niet eenvoudig zijn om volledig duidelijke en uitgebreide regels vast te stellen om te bepalen in welke gevallen de groepsgenitief toelaatbaar is en in welke s moet op elk lid worden aangebracht; de groepsconstructie is natuurlijk het gemakkelijkst wanneer een en dezelfde naam gemeenschappelijk is voor twee genoemde personen (Meneer en mevrouw Brown complimenten), of wanneer de namen een onafscheidelijke groep vormen (Beaumont en Fletcher Toneelstukken; Macmillan & Co.'s publicaties). Over het algemeen is de neiging de groep genitief te gebruiken, wanneer er geen dubbelzinnigheid door wordt veroorzaakt. "
(Otto Jespersen, Vooruitgang in taal, 1909)
In de laatste twee voorbeelden, belangen is meervoud (ongeacht de bezittingen)) alleen als een kwestie van idioom: we verwijzen meestal naar Amerika's belangen, niet Amerika's interesse. Met voornaamwoorden is elk element altijd bezitterig (jouw en zijn tijdaandeel). "
(Bryan A. Garner, Garner's Modern Amerikaans gebruik. Oxford University Press, 2009)