Gallische oorlogen Slag om Alesia

De Slag om Alesia werd gevochten september-oktober 52 voor Christus tijdens de Gallische Oorlogen (58-51 voor Christus) en zag de nederlaag van Vercingetorix en zijn Gallische strijdkrachten. Geloofd te hebben plaatsgevonden rond de Mont Auxois, in de buurt van Alise-Sainte-Reine, Frankrijk, zag Julius Caesar de Galliërs belegeren in de nederzetting van Alesia. De hoofdstad van de Mandubii, Alesia, lag op hoogten die werden omringd door de Romeinen. In de loop van het beleg versloeg Caesar een Gallisch hulpleger onder leiding van Commius en Vercassivellaunus, terwijl hij ook verhinderde dat Vercingetorix uit Alesia zou uitbreken. Gevangen, gaf de Gallische leider zich effectief over aan de controle over Gallië aan Rome.

Caesar in Gallië

Julius Caesar arriveerde in Gallië in 58 v.Chr. En begon met een reeks campagnes om de regio te pacificeren en onder Romeinse controle te brengen. In de loop van de volgende vier jaar versloeg hij systematisch verscheidene Gallische stammen en verwierf nominale controle over het gebied. In de winter van 54-53 voor Christus doodden de Carnutes, die tussen de Seine en de Loire leefden, de pro-Romeinse heerser Tasgetius en kwamen in opstand. Kort daarna stuurde Caesar troepen naar de regio in een poging de dreiging te elimineren.

Bij deze operaties werd het veertiende legioen van Quintus Titurius Sabinus vernietigd toen het in een hinderlaag werd gelokt door Ambiorix en Cativolcus van de Eburonen. Geïnspireerd door deze overwinning sloten de Atuatuci en Nervii zich aan bij de opstand en al snel werd een Romeinse strijdmacht onder leiding van Quintus Tullius Cicero belegerd in zijn kamp. Beroofd van ongeveer een kwart van zijn troepen, kon Caesar geen versterkingen ontvangen van Rome vanwege de politieke intriges veroorzaakt door de ineenstorting van het Eerste Triumviraat.

Vechten tegen de opstand

Cicero liet een boodschapper door de lijnen glijden en kon Caesar op de hoogte brengen van zijn toestand. Caesar verliet zijn basis in Samarobriva, marcheerde hard met twee legioenen en slaagde erin de mannen van zijn kameraad te redden. Zijn overwinning bleek van korte duur toen de Senones en Treveri al snel verkozen om te rebelleren. Met twee legioenen kon Caesar een derde winnen van Pompeius. Nu met tien legioenen, sloeg hij snel de Nervii en bracht ze naar de hielen voordat hij naar het westen schoof en de Sernones en Carnutes dwong om vrede aan te klagen (Kaart).

Voortzetting van deze meedogenloze campagne, onderworpen Caesar opnieuw aan elke stam voordat hij de Eburonen aanzette. Dit zag zijn mannen hun land verwoesten terwijl zijn bondgenoten werkten om de stam te vernietigen. Met het einde van de campagne verwijderde Caesar al het graan uit de regio om ervoor te zorgen dat de overlevenden zouden verhongeren. Hoewel verslagen, had de opstand geleid tot een opleving van het nationalisme onder de Galliërs en het besef dat de stammen zich moeten verenigen als ze de Romeinen wilden verslaan.

De Galliërs verenigen zich

Dit zag Vercingetorix van het Averni-werk om de stammen samen te brengen en de macht te centraliseren. In 52 voor Christus ontmoetten de Gallische leiders elkaar in Bibracte en verklaarden dat Vercingetorix het verenigd Gallisch leger zou leiden. Het lanceren van een golf van geweld over Gallië, Romeinse soldaten, kolonisten en kooplieden werden in grote aantallen gedood. Aanvankelijk onbewust van het geweld, hoorde Caesar ervan terwijl hij in de winterkwartier in Gallis Cisalpine was. Caesar mobiliseerde zijn leger en trok door de met sneeuw bedekte Alpen om de Galliërs te treffen.

Gallische overwinning en retraite:

Caesar maakte de bergen vrij en stuurde Titus Labienus naar het noorden met vier legioenen om de Senones en de Parisii aan te vallen. Caesar behield vijf legioenen en zijn geallieerde Germaanse cavalerie voor het achtervolgen van Vercingetorix. Na het winnen van een aantal kleine overwinningen werd Caesar verslagen door de Galliërs in Gergovia toen zijn mannen zijn strijdplan niet uitvoerden. Dit zag zijn mannen een directe aanval uitvoeren op de stad toen hij had gewenst dat ze een valse terugtocht zouden uitvoeren om Vercingetorix van een nabijgelegen heuvel te lokken. Caesar viel tijdelijk terug en bleef de Galliërs de komende weken aanvallen door middel van een reeks cavalerie-invallen. Niet gelovende dat de tijd rijp was om een ​​gevecht met Caesar te riskeren, trok Vercingetorix zich terug naar de ommuurde stad Alubia in Mandubii (kaart).

Legers en commandanten

Rome

• Julius Caesar
• 60.000 mannen

Galliërs

• Vercingetorix
• Commius
• Vercassivellaunus
• 80.000 mannen in Alesia
• 100.000-250.000 mannen in hulpleger

Belegering van Alesia:

Gelegen op een heuvel en omringd door rivierdalen, bood Alesia een sterke verdedigende positie. Aangekomen met zijn leger weigerde Caesar een frontale aanval uit te voeren en besloot in plaats daarvan de stad te belegeren. Omdat het hele leger van Vercingetorix zich binnen de muren bevond, samen met de bevolking van de stad, verwachtte Caesar dat het beleg kort zou zijn. Om ervoor te zorgen dat Alesia volledig van hulp werd afgesneden, beval hij zijn mannen om een ​​reeks versterkingen te bouwen en te omringen die bekend staan ​​als een omleiding. Met een uitgebreide set muren, sloten, uitkijktorens en vallen liep de omtrek ongeveer elf mijl (kaart).

Tracing Vercingetorix

Inzicht in de bedoelingen van Caesar, Vercingetorix lanceerde verschillende cavalerieaanvallen met als doel de voltooiing van de omsingeling te voorkomen. Deze werden grotendeels afgeslagen hoewel een kleine kracht van Gallische cavalerie kon ontsnappen. De vestingwerken werden in ongeveer drie weken voltooid. Bezorgd dat de ontsnapte cavalerie zou terugkeren met een hulpleger, begon Caesar met de bouw van een tweede reeks werken met uitzicht naar buiten. Bekend als een contravallatie, was dit dertien mijl lange fort identiek in ontwerp aan de binnenring tegenover Alesia.