Francis Bacon Of Parents and Children

De eerste grote Engelse essayist, Francis Bacon publiceerde drie versies van zijn "Essays of Counsels" (1597, 1612 en 1625), en de derde editie heeft de meest populaire van zijn vele geschriften doorstaan. In een niet-gepubliceerde opdracht vergeleek Bacon zijn aforistische 'tonen' met 'zoutkorrels die je liever eetlust geven dan je verzadigen.'

Zoals Harry Blamires heeft opgemerkt, kunnen Bacon's "magistrale lucht ... de lezers overmeesteren" en zijn "gewogen voorzetsels" het best in "beperkte doses" worden ingenomen. Niettemin, zoals aangetoond door het essay 'Of Parents and Children', zijn de producten van Bacon's 'perceptieve reflecties vaak memorabel gecapsuleerd', zegt 'A Short History of English Literature' (1984).

"Van ouders en kinderen"

De vreugden van ouders zijn geheim, evenals hun verdriet en angsten. Ze kunnen het ene niet uiten, noch het andere. Kinderen verzoeten arbeid, maar ze maken ongelukken bitterder. Ze verhogen de zorgen van het leven, maar ze verzachten de herinnering aan de dood. De eeuwigheid door generatie is gemeenschappelijk voor dieren; maar herinnering, verdienste en nobele werken zijn eigen aan mensen. En zeker zal een man zien dat de edelste werken en fundamenten zijn voortgekomen uit kinderloze mannen, die getracht hebben de beelden van hun geest uit te drukken, waar die van hun lichamen hebben gefaald. Dus de zorg voor het nageslacht zit het meest in hen die geen nageslacht hebben. Zij die de eerste opvoeders van hun huizen zijn, zijn het meest toegewijd aan hun kinderen en beschouwen hen niet alleen als het voortbestaan ​​van hun soort, maar van hun werk; en dus zowel kinderen als wezens.

Het verschil in genegenheid van ouders ten opzichte van hun verschillende kinderen is vaak ongelijk en soms onwaardig, vooral bij de moeder. Zoals Salomo zegt: "Een wijze zoon verheugt zich de vader, maar een ongenadige zoon beschaamt de moeder." Een man zal zien, waar een huis vol kinderen is, een of twee van de oudste gerespecteerde, en de jongste gemaakte wantons; maar in het midden sommigen die als het ware zijn vergeten, die desalniettemin de beste blijken te zijn. De onwettigheid van ouders in de toelage jegens hun kinderen is een schadelijke fout, maakt hen basaal, maakt hen bekend met verschuivingen, laat ze sorteren met gemeen gezelschap en maakt ze meer overdreven als ze te veel komen. En daarom is het bewijs het beste wanneer mannen hun autoriteit ten opzichte van hun kinderen behouden, maar niet hun portemonnee. Mannen hebben een dwaze manier (zowel ouders als schoolmeesters en bedienden) in het creëren en fokken van een emulatie tussen broers in de kindertijd, die vaak tot onenigheid sorteert wanneer ze mannen zijn, en gezinnen verstoort. De Italianen maken weinig verschil tussen kinderen en neefjes of in de buurt van familieleden, maar dus ze zijn van de klomp, ze geven er niet om, hoewel ze niet door hun eigen lichaam gaan. En, om de waarheid te zeggen, het is in de natuur veel gelijkaardig, in die zin dat we een neef soms meer op een oom of een bloedverwant zien dan zijn eigen ouder, omdat het bloed gebeurt.

Laat de ouders tussendoor de roepingen en cursussen kiezen die hun kinderen moeten volgen, want dan zijn ze het meest flexibel; en laten ze zich niet te veel op de aanleg van hun kinderen toeleggen, omdat ze denken dat ze het beste zullen nemen naar datgene waar ze het meest op letten. Het is waar dat als de genegenheid of geschiktheid van de kinderen buitengewoon is, het goed is om er niet overheen te gaan; maar over het algemeen is het voorschrift goed, Optimale elige, suave et facile illud faciet consuetudo, of Kies wat het beste is; op maat maakt het aangenaam en gemakkelijk. Jongere broers zijn meestal gelukkig, maar zelden of nooit waar de oudere onterven zijn.