Feiten en mythen over het Gettysburg-adres

Op 19 november 1863 gaf president Abraham Lincoln "enkele gepaste opmerkingen" bij de inwijding van de Nationale Begraafplaats van soldaten in Gettysburg, Pennsylvania. Vanaf een platform op enige afstand van de lopende begrafenisoperaties sprak Lincoln een menigte van 15.000 mensen aan.

De president sprak drie minuten. Zijn toespraak bevatte slechts 272 woorden, inclusief de opmerking dat de 'wereld weinig aandacht zal schenken, noch lang zal herinneren wat we hier zeggen'. Toch blijft het Gettysburg-adres van Lincoln bestaan. Volgens historicus James McPherson staat het als 'de belangrijkste verklaring van vrijheid en democratie ter wereld en de offers die nodig zijn om ze te bereiken en te verdedigen'.

In de loop der jaren hebben historici, biografen, politicologen en retorici talloze woorden geschreven over de korte toespraak van Lincoln. Het meest uitgebreide onderzoek blijft het boek Pulitzer Prize van Garry Wills Lincoln in Gettysburg: The Words That Remade America (Simon & Schuster, 1992). Naast het onderzoeken van de politieke omstandigheden en oratorische antecedenten van de toespraak, verwerpt Wills verschillende mythen, waaronder deze:

• De dwaze maar hardnekkige mythe is dat [Lincoln] zijn korte opmerkingen op de achterkant van een envelop noteerde [tijdens het rijden met de trein naar Gettysburg] ... In feite getuigden twee mensen dat de toespraak van Lincoln voornamelijk in Washington was samengesteld, voordat hij naar Gettysburg vertrok.
• Hoewel we de tekst van Lincoln noemen de Gettysburg Address, die titel is duidelijk van [Edward] Everett. Lincoln's bijdrage, met het label "opmerkingen", was bedoeld om de toewijding formeel te maken (een beetje zoals het doorknippen van lint bij moderne "openingen"). Van Lincoln werd niet verwacht dat hij uitgebreid zou spreken.
• Sommige latere verslagen zouden de lengte van de hoofdtoespraak benadrukken [Everett's twee uur durende oratie], alsof dat een beproeving of een oplegging aan het publiek was. Maar in het midden van de 19e eeuw was een gesprek van enkele uren gebruikelijk en verwacht.
• De stem van Everett was zacht en vakkundig gemoduleerd; Lincoln was hoog tot het punt van scherpzinnigheid, en zijn Kentucky-accent beledigde sommige oosterse gevoeligheden. Maar Lincoln ontleende een voordeel aan zijn hoge tenorstem ... Hij wist veel van ritmische levering en betekenisvolle verbuigingen. De tekst van Lincoln was gepolijst, zijn levering nadrukkelijk, hij werd vijf keer onderbroken door applaus.
• De mythe dat Lincoln teleurgesteld was in het resultaat - dat hij de onbetrouwbare [Ward] Lamon vertelde dat zijn toespraak, zoals een slechte ploeg, "niet zal schuren" - geen basis heeft. Hij had gedaan wat hij wilde doen.

Het is vooral vermeldenswaard dat Lincoln het adres heeft samengesteld zonder de hulp van speechwriters of adviseurs. Zoals Fred Kaplan onlangs opmerkte in Lincoln: The Biography of a Writer (HarperCollins, 2008), "Lincoln onderscheidt zich van elke andere president, met uitzondering van Jefferson, omdat we er zeker van kunnen zijn dat hij elk woord heeft geschreven waaraan zijn naam is verbonden."

Woorden deden ertoe voor Lincoln - hun betekenissen, hun ritmes, hun effecten. Op 11 februari 1859, twee jaar voordat hij president werd, gaf Lincoln een lezing aan de Phi Alpha Society of Illinois College. Zijn onderwerp was "Ontdekkingen en uitvindingen":

Schrijven-de kunst van het communiceren van gedachten naar de geest, door het oog - is de grote uitvinding van de wereld. Geweldig in het verbazingwekkende bereik van analyse en combinatie die noodzakelijkerwijs ten grondslag ligt aan de meest ruwe en algemene opvatting ervan - geweldig, zeer goed in staat ons te laten praten met de doden, de afwezigen en de ongeborenen, op alle afstanden van tijd en ruimte; en geweldig, niet alleen in de directe voordelen, maar de grootste hulp, voor alle andere uitvindingen ...
Het nut ervan kan worden opgevat door de weerspiegeling daarvan het we zijn alles verschuldigd wat ons onderscheidt van wilden. Neem het van ons aan, en de Bijbel, alle geschiedenis, alle wetenschap, alle overheid, alle commercie en bijna alle sociale betrekkingen horen erbij.

Het is Kaplan's overtuiging dat Lincoln "de laatste president was wiens karakter en normen in het gebruik van taal de verstoringen en ander oneerlijk taalgebruik vermeden die zoveel hebben gedaan om de geloofwaardigheid van nationale leiders te ondermijnen."

Als je de woorden van Lincoln opnieuw wilt ervaren, probeer dan zijn twee bekendste toespraken voor te lezen:

• Het Gettysburg-adres
• De tweede inaugurele rede van Abraham Lincoln

Als u naderhand uw vertrouwdheid met de retoriek van Lincoln wilt testen, kunt u onze leesquiz op het Gettysburg-adres doen.