Engelse Burgeroorlogslag van Marston Moor

Battle of Marston Moor - Samenvatting:

Bijeenkomst op Marston Moor tijdens de Engelse burgeroorlog, een geallieerd leger van parlementariërs en Schotse verbonden sloot Royalist-troepen aan onder Prins Rupert. In de twee uur durende strijd hadden de geallieerden aanvankelijk het voordeel totdat de Royalistische troepen het midden van hun linies braken. De situatie werd gered door de cavalerie van Oliver Cromwell die het slagveld doorkruiste en uiteindelijk de Royalisten leidde. Als gevolg van de strijd verloor koning Charles I het grootste deel van Noord-Engeland aan parlementaire troepen.

Commandanten & Legers:

Parlementaire & Schotse convenanten

• Alexander Leslie, graaf van Leven
• Edward Montagu, graaf van Manchester
• Lord Fairfax
• 14.000 infanterie, 7.500 cavalerie, 30-40 kanonnen

Royalists

• Prins Rupert van de Rijn
• William Cavendish, Markies van Newcastle
• 11.000 infanterie, 6.000 cavalerie, 14 kanonnen

Battle of Marston Moor - Data & Weer:

De Slag om Marston Moor werd gevochten op 2 juli 1644, zeven mijl ten westen van York. Het weer tijdens de slag was verspreide regen, met onweer toen Cromwell aanviel met zijn cavalerie.

Battle of Marston Moor - An Alliance Formed:

Begin 1644, na twee jaar vechten tegen de royalisten, ondertekenden de parlementariërs de plechtige liga en het verbond dat een alliantie met de Schotse verbonden vormde. Het gevolg was dat een Covenanter-leger, onder bevel van de graaf van Leven, naar het zuiden naar Engeland verhuisde. De Royalistische commandant in het noorden, de Markies van Newcastle, verhuisde om te voorkomen dat ze de Tyne-rivier overstaken. Ondertussen, naar het zuiden, begon een parlementair leger onder de graaf van Manchester naar het noorden te trekken om het koninklijke bolwerk van York te bedreigen. Terugvallen om de stad te beschermen, betrad Newcastle eind april zijn vestingwerken.

Battle of Marston Moor - Siege of York & Prince Rupert's Advance:

Leven en Manchester ontmoetten elkaar in Wetherby en belegerden York. Leven werd rondom de stad benoemd tot opperbevelhebber van het geallieerde leger. Naar het zuiden stuurde koning Karel I zijn meest bekwame generaal, Prins Rupert van de Rijn, om troepen te verzamelen om York te ontlasten. Naar het noorden marcherend veroverde Rupert Bolton en Liverpool, terwijl hij zijn troepenmacht verhoogde tot 14.000. Toen de geallieerde leiders de aanval hoorden, verlieten ze de belegering en concentreerden hun troepen op Marston Moor om te voorkomen dat de prins de stad zou bereiken. Bij het oversteken van de rivier de Ouse bewoog Rupert zich rond de flank van de geallieerden en arriveerde op 1 juli in York.

Battle of Marston Moor - Verhuizen naar Battle:

Op de ochtend van 2 juli besloten de geallieerde commandanten naar het zuiden te gaan naar een nieuwe positie waar ze hun toevoerlijn naar Hull konden beschermen. Terwijl ze vertrokken, werden berichten ontvangen dat het leger van Rupert de heide naderde. Leven compenseerde zijn eerdere bestelling en probeerde zijn leger te concentreren. Rupert rukte snel op in de hoop de geallieerden overrompeld te krijgen, maar de troepen van Newcastle bewogen langzaam en dreigden niet te vechten als ze hun achterstallige betaling niet kregen. Als gevolg van de vertragingen van Rupert kon Leven zijn leger hervormen vóór de aankomst van de Royalisten.

Battle of Marston Moor - The Battle Begins:

Vanwege het manoeuvreren van de dag was het avond tegen de tijd dat de legers werden gevormd voor de strijd. Dit in combinatie met een reeks regenbuien overtuigde Rupert ervan om de aanval uit te stellen tot de volgende dag en hij liet zijn troepen vrij voor hun avondmaal. Leven observeerde deze beweging en merkte op dat de Royalisten gebrek aan voorbereiding hadden, en beval zijn troepen om 7:30 aan te vallen, net toen een onweersbui begon. Links van de geallieerden sloeg de cavalerie van Oliver Cromwell over het veld en sloeg Rupert's rechtervleugel kapot. Als reactie leidde Rupert persoonlijk een cavalerieregiment te hulp. Deze aanval werd verslagen en Rupert werd niet beschreven.

Slag om Marston Moor - Links en midden vechten:

Met Rupert uit de strijd gingen zijn commandanten door tegen de geallieerden. De infanterie van Leven rukte op tegen het Royalistische centrum en had enig succes en veroverde drie kanonnen. Rechts werd een aanval door de cavalerie van Sir Thomas Fairfax verslagen door hun tegenhangers van de Royalist onder Lord George Goring. In tegenaanval duwden de ruiters van Goring Fairfax terug voordat ze de flank van de geallieerde infanterie binnendrongen. Deze flankaanval, in combinatie met een tegenaanval door de royalistische infanterie zorgde ervoor dat de helft van de geallieerde voet brak en zich terugtrok. Leven en Lord Fairfax geloofden dat de strijd verloren was en verlieten het veld.

Battle of Marston Moor - Cromwell to the Rescue:

Terwijl de graaf van Manchester de resterende infanterie verzamelde om op te komen, keerde de cavalerie van Cromwell terug naar de gevechten. Ondanks dat ze in de nek gewond waren geraakt, leidde Cromwell zijn mannen snel rond de achterkant van het Royalistische leger. Aanvallend onder een volle maan, sloeg Cromwell de mannen van Goring van achteren achter zich aan. Deze aanval, in combinatie met een duw vooruit door de infanterie van Manchester, slaagde erin de dag te dragen en de Royalists van het veld te verdrijven.

Battle of Marston Moor - Aftermath:

De Slag om Marston Moor kostte de geallieerden ongeveer 300 doden, terwijl de Royalists ongeveer 4.000 doden en 1500 gevangengenomen leden. Als gevolg van de strijd keerden de geallieerden terug naar hun beleg in York en veroverden de stad op 16 juli, waarmee de koninklijke macht in Noord-Engeland effectief eindigde. Op 4 juli begon Rupert zich met 5.000 man terug te trekken naar het zuiden om zich weer bij de koning te voegen. In de komende maanden elimineerden de parlementariërs en Schotten de resterende Royalistische garnizoenen in de regio.