Dubbel genitief in grammatica

In de Engelse grammatica, de dubbel genitief is een zin waarin bezit wordt aangegeven door het voorzetsel van gevolgd door de bezittelijke vorm van een zelfstandig naamwoord of voornaamwoord, zoals in een vriend van Eric. Wordt ook een dubbel bezitterig, een schuine genitief, en een postgenitive. Sommige taalkundigen beweren dat de dubbele genitief geen echte genitief is, maar eerder een soort partitieve constructie.

In The Careful Writer (1965), Theodore Bernstein merkte op dat "Grammatici hebben ruzie gemaakt over de oorsprong en aard, maar niet over de geldigheid, van de dubbele genitief met de vurigheid van fans van de hot-league league die een spel uit de Word-serie opnieuw hebben ontworpen".

Voorbeelden en observaties

• De gast: Wie ben jij man?
  Knox Harrington: Oh, gewoon een vriend van Maudie's.
  (De grote Lebowski, 1998)
• We hoorden het nieuws van een buurman van Alice's.
• "Mijn slaapkamer, zoals dat van mijn potentiële huisgenoot, is celachtig in zowel zijn formaat als eenvoud, ingericht met alleen een bed en een kleine ladekast die gemakkelijk het kleine dat ik meebracht, huisvest. "
  (David Sedaris, "Naked", 1997)

Bernstein's Verdediging van de dubbele genitief

"Niet zelden twijfelt iemand aan een constructie die als volgt luidt: 'Hij is een politieke medewerker van de president.' Sinds de van geeft het bezittelijk (genitief) aan, stelt iemand, waarom tackelen op een ander bezittelijk in de vorm van 's? Grammatici verschillen over de oorsprong en de verklaring van de constructie, maar ze twijfelen niet aan de gevestigde legitimiteit ervan ...  
"[De dubbel genitief is van oudsher, idiomatisch, nuttig en hier om te blijven. "
(Theodorus Bernstein, Miss Thistlebottom's Hobgoblins. Farrar, 1971)

Een idiomatische constructie

"Ondanks hun schijnbare overtolligheid, dubbel genitief constructies zoals een vriend van ons of geen fout van Jo zijn gevestigde Engels idioom. Grammatici hebben sinds C18 verbaasd over de manier waarop de constructie de itereert van genitief met een genitief verbuiging op het volgende voornaamwoord of persoonlijk zelfstandig naamwoord. "
(Pam Peters, De Cambridge-handleiding voor Engels gebruik. Cambridge University Press, 2004)

Een subtiel verschil

"Om te zeggen dat je bent een vriend van Greg betekent dat Greg je als een vriend beschouwt. Om te zeggen dat je bent een vriend van Greg betekent dat je Greg als een vriend beschouwt. Een subtiel verschil. Het lijkt erop dat de toevoeging van -s tot ... Greg is een manier om de aandacht te richten op [deze persoon] als een actievere rol in de tot uitdrukking gebrachte relatie. Dubbel bezit heeft ons een manier gegeven om tamelijk fijne verschillen uit te drukken die we eerder niet konden overbrengen. De extra markering is in dit geval niet overdreven. "
(Kate Burridge, Onkruid in de tuin van woorden: verdere observaties over de verwarde geschiedenis van de Engelse taal. Cambridge University Press, 2005)

Puristen en taal liberalen

"Veel van ons gebruiken er een paar dubbele geslachtsdelen en merk niet dat ze dubbel zijn. Sommige taal liberalen beweren dat in informele en informele contexten de dubbele genitief idiomatisch is en niet overdreven, maar weinig redacteuren van het Standaard Engels zullen het waarschijnlijk formeel laten staan. Het is ook niet vrienden van mijn zus of de vrienden van mijn zus; zelfs in gesprek, vrienden van mijn zus kan ruw raspen op de oren van sommige puristen. "
(Kenneth Wilson, De Columbia Guide to Standard American English, 1993)
"De dubbel bezitterig is een kwestie van controverse. Sommigen houden vol dat constructies zoals 'een vriend van Bill' overbodig zijn en daarom moeten worden vermeden. Anderen zien 'een oude vriend van mij' en extrapoleren dat, omdat je nooit 'een oude vriend van mij' zou zeggen, je moet ook 'een vriend van Bill' afwijzen.
"Ik zeg vertrouw je oor voor beide dogma's. 'Een vriend van Bill' is waarschijnlijk beter ..."
(Bill Walsh, Ja, het kan me minder schelen: een taalsnob zijn zonder een eikel te zijn. St. Martin's Press, 2013)