Ontdek de schoonheid van Beaux Arts

Beaux Arts is een weelderige subset van de bouwstijlen van de neoklassieke en Griekse revival. Beaux Arts, een dominant ontwerp tijdens de Gilded Age, was een populaire maar kortstondige beweging in de Verenigde Staten, die duurde van ongeveer 1885 tot 1925.

Ook bekend als Beaux-Arts Classicisme, Academisch Classicisme of Klassieke Revival, Beaux Arts is een late en eclectische vorm van neoklassiek. Het combineert klassieke architectuur uit het oude Griekenland en Rome met ideeën uit de Renaissance. Beaux-arts-architectuur werd onderdeel van de Amerikaanse Renaissance-beweging aan het einde van de 19e eeuw.

Beaux Arts wordt gekenmerkt door orde, symmetrie, formeel ontwerp, grootsheid en uitgebreide versieringen. Architectonische kenmerken zijn balustrades, balkons, kolommen, kroonlijsten, pilasters en driehoekige frontons. Stenen buitenkanten zijn massief en grandioos in hun symmetrie; interieurs zijn meestal gepolijst en rijkelijk versierd met sculpturen, swags, medaillons, bloemen en schilden. Interieurs hebben vaak een grote trap en weelderige balzaal. Grote bogen wedijveren met de oude Romeinse bogen. Volgens de Louisiana Division of Historic Preservation: "Het is de opzichtige, bijna operatieve manier waarop deze elementen zijn samengesteld die de stijl zijn karakteristieke smaak geeft."

In de Verenigde Staten leidde de Beaux-Arts-stijl tot geplande buurten met grote, opzichtige huizen, brede boulevards en uitgestrekte parken. Vanwege de grootte en grootsheid van de gebouwen, wordt de Beaux-Arts-stijl het meest gebruikt voor openbare gebouwen zoals musea, treinstations, bibliotheken, banken, gerechtsgebouwen en overheidsgebouwen.

Voorbeelden en architecten

In de VS werd Beaux Arts gebruikt in een deel van de openbare architectuur in Washington D.C., met name Union Station door architect Daniel H. Burnham en de Library of Congress (LOC) Thomas Jefferson, gebouwd op Capitol Hill. In Newport, Rhode Island, vallen het Vanderbilt Marble House en Rosecliff Mansion op als grand Beaux-Arts cottages. In New York City tonen Grand Central Terminal, Carnegie Hall, de Waldorf en de New York Public Library allemaal Beaux-Arts grandeur. In San Francisco werden het Paleis voor Schone Kunsten en het voormalige huis van de Hoofdbibliotheek (nu het Aziatische Kunstmuseum) gebouwd met rijkdom van de California Gold Rush.

Naast Burnham zijn andere architecten die bij de stijl horen, Richard Morris Hunt (1827-1895), Henry Hobson Richardson (1838-1886), Charles Follen McKim (1847-1909), Raymond Hood (1881-1934) en George B. Post (1837-1913).

De populariteit van de Beaux-Arts-stijl nam af in de jaren 1920, en binnen 25 jaar werden de gebouwen beschouwd als opzichtig.

Vandaag de zin beaux arts wordt door Engelssprekende mensen gebruikt om een ​​waardigheid of soms een frivoliteit aan het gewone te hechten, zoals de vrijwillige fondsenwervende groep genaamd Beaux Arts in Miami, Florida. Het is gebruikt om luxe en verfijning te suggereren, zoals de Marriott-hotelketen uitdrukt met zijn Hotel Beaux Arts Miami.

Frans van oorsprong

In het Frans, de term beaux arts (uitgesproken als BOZE-ar) betekent beeldende kunst of prachtige kunst. De "stijl" van Beaux-Arts kwam uit Frankrijk, gebaseerd op ideeën die werden onderwezen in de legendarische L'École des Beaux Arts (de School voor Schone Kunsten), een van de oudste en meest gewaardeerde scholen voor architectuur en design in Parijs.

De periode rond de late 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw was een tijd van grote industriële groei over de hele wereld. Tijdens deze periode, die volgde op de Amerikaanse Burgeroorlog, werden de Verenigde Staten een wereldmacht. Het was ook in deze periode dat architectuur in de VS een erkend beroep werd dat scholing vereiste. Franse ideeën over schoonheid werden naar de Verenigde Staten gebracht door Amerikaanse architecten die het geluk hadden gestudeerd te hebben aan de enige internationaal bekende school voor architectuur, L'École des Beaux Arts.

Europese esthetiek verspreidde zich naar de nieuwe welvarende gebieden over de hele wereld. Het wordt meestal gevonden in stedelijke gebieden, waar het een meer openbare verklaring van welvaart of een verlegenheid van rijkdom kan afleggen.

In Frankrijk was het ontwerp van Beaux-Arts het populairst tijdens wat bekend werd als de Belle Époque, oftewel 'de mooie tijd'. Misschien wel het belangrijkste en bekendste voorbeeld van deze Franse weelde in een logisch ontwerp is het Paris Opéra-huis van de Franse architect Charles Garnier.

Afbreken of niet

Over het algemeen als beaux arts wordt alleen gebruikt, de woorden worden niet afgebroken. Wanneer ze samen worden gebruikt als een bijvoeglijk naamwoord om een ​​stijl of architectuur te beschrijven, worden de woorden vaak afgebroken. In sommige Engelse woordenboeken worden deze niet-Engelse woorden altijd afgebroken.

bronnen

• Drexler, Arthur. De architectuur van de Ecole Des Beaux-Arts. Museum voor moderne kunst, 1977
• Fricker, Jonathan en Donna. "De stijl van Beaux Arts." Document opgesteld voor de Louisiana Division of Historic Preservation, 2010, (PDF).
• Hunt, Richard Morris. Beaux-Arts architectuurtekeningen, het Octagon Museum (acht hoogwaardige, kleurenafbeeldingen, reproducties). Granaatappelpublicaties, 1996.