In gemelde spraak, een dialoog gids dient om de spreker van direct geciteerde woorden te identificeren. Ook bekend als een dialoog tag. In die zin is een dialooggids in wezen hetzelfde als een signaalzin of een quotatief kader.
Dialooggidsen worden meestal uitgedrukt in de onvoltooid verleden tijd en worden gewoonlijk met komma's van het geciteerde materiaal afgezet.
In de context van communicatie met kleine groepen, de term dialoog gids wordt soms gebruikt om te verwijzen naar een facilitator van groepsdiscussies, of naar een boekje dat advies geeft over het bevorderen van communicatie tussen individuen.
Voorbeelden en observaties
"Het is een beleefde Chinese gewoonte om te laten zien dat je tevreden bent," legde mijn vader uit aan onze verbaasde gasten. (Amy Tan, "Viswangen." Zeventien magazine, 1987)
"Ik ben hier," ze zei, "omdat ik belastingbetaler ben, en ik dacht dat het tijd werd dat mijn jongens naar die dieren gingen kijken." (Ralph Ellison, "Over het doelwit van discriminatie zijn." The New York Times, 16 april 1989)
"Kijk naar deze," zei de man uit Kentucky, houdt een rib omhoog. "Je zou deze mee naar huis kunnen nemen en gebruiken om een skelet te maken." (Susan Orlean, "Levensecht." De New Yorker, 9 juni 2003)
"Hij wil Dijon niet" hij stond erop, de serveerster uitzwaaien. 'Hier' - hij schoof een gele fles Franse mosterd in mijn richting - 'hier is wat mosterd.' " (Barack Obama, The Audacity of Hope. Crown / Three Rivers Press, 2006)
"Nooit," zei Elie Wiesel, "Nooit zal ik die nacht vergeten, de eerste nacht in het kamp, die mijn leven in een lange nacht heeft veranderd, zeven keer vervloekt en zeven keer verzegeld."
"We moeten de krant bellen," zei een dokter. "Nee," Zei Werner. Hij keek recht vooruit, naar geen van hen. "Ik wil gewoon dat je me dichtnaait." (Jo Ann Beard, "Werner." Tin House, Herfst 2006)
"Eens zei Steinbrenner tegen mij voor een Old-Timers Game, 'Ga erheen en beheer het team.' ” (Robert Merrill, geciteerd door Curt Smith in Wat honkbal voor mij betekent. Hachette, 2002)
De functie van dialooggidsen "We gebruiken aanhalingstekens om bepaald materiaal te identificeren als een nauwkeurig, woord voor woord rapport van de spraak of het schrijven van iemand anders. Een weergave van spraak bestaat meestal uit twee delen, een dialoog gids identificerend de spreker en het citaat zelf: 'Ik heb het gereduceerd van vijf tot drie minuten,' Meneer Brennan zei later over zijn prestatie." (Scott Rice, Van lezen tot revisie. Wadsworth, 1996)
Elmore Leonard's advies over rapportagedialoog 3. Gebruik nooit een ander werkwoord dan "gezegd" om de dialoog te voeren. De dialooglijn hoort bij het personage; het werkwoord is de schrijver die zijn neus erin steekt. Maar gezegd is veel minder opdringerig dan gemopperd, hijgend, gewaarschuwd, gelogen. Ik heb ooit gemerkt dat Mary McCarthy een lijn van dialoog beëindigde met "ze verzekerde", en moest stoppen met lezen om het woordenboek te krijgen. 4. Gebruik nooit een bijwoord om het werkwoord "zei" te wijzigen ... ... hij waarschuwde ernstig. Een bijwoord op deze manier (of bijna elke manier) gebruiken is een doodzonde. De schrijver ontmaskert zichzelf nu serieus en gebruikt een woord dat het ritme van de uitwisseling afleidt en kan onderbreken. Ik heb een personage in een van mijn boeken dat vertelt hoe ze historische romances schreef 'vol verkrachting en bijwoorden'. (Elmore Leonard, "Makkelijk op de bijwoorden, uitroeptekens en vooral Hooptedoodle." The New York Times, 16 juli 2001)