Definitie van Stump Speech

Stomp speech is een term die vandaag wordt gebruikt om de standaardtoespraak van een kandidaat te beschrijven, die dag na dag wordt gehouden tijdens een typische politieke campagne. Maar in de 19e eeuw had de uitdrukking een veel kleurrijkere betekenis.

De uitdrukking werd stevig ingeburgerd in de vroege decennia van de 19e eeuw en stompredes kregen hun naam om een ​​goede reden: ze werden vaak geleverd door kandidaten die letterlijk boven op een boomstronk stonden.

Stump-toespraken betrapt langs de Amerikaanse grens, en er zijn tal van voorbeelden waar politici zouden worden "stumpt" voor zichzelf of voor andere kandidaten.

Een naslagwerk in de jaren 1840 definieerde de termen "stomp" en "spraakstomp". En in de jaren 1850 verwezen krantenartikelen uit de hele Verenigde Staten vaak naar een kandidaat die 'naar de stronk' ging.

Het vermogen om een ​​effectieve stronkrede te houden werd als een essentiële politieke vaardigheid beschouwd. En opmerkelijke 19e-eeuwse politici, waaronder Henry Clay, Abraham Lincoln en Stephen Douglas, werden gerespecteerd vanwege hun vaardigheden als stompsprekers.

Vintage definitie van spraakstomp

De traditie van stronkredes werd zo ingeburgerd dat Een woordenboek van amerikanismen, een naslagwerk gepubliceerd in 1848, definieerde de term "stomp":

'Om te stompen.' Om het te stompen 'of' neem de stomp. ' Een zin om verkiezingen te houden.

Het woordenboek uit 1848 noemde ook "stompen" een uitdrukking "geleend uit de achterlanden", omdat het verwees naar spreken vanaf een boomstronk.

Het idee om stronkredes te koppelen aan het achterland lijkt voor de hand liggend, omdat het gebruik van een boomstronk als een geïmproviseerd podium natuurlijk zou verwijzen naar een locatie waar nog steeds land werd vrijgemaakt. En het idee dat stronkredes in wezen een plattelandsevenement waren, leidde ertoe dat kandidaten in steden de term soms op een spottende manier gebruikten.

De stijl van 19e-eeuwse stronkredes

Verfijnde politici in de steden hebben misschien neergekeken op stronkredes. Maar op het platteland, en vooral langs de grens, worden stronkredes gewaardeerd om hun ruige en rustieke karakter. Het waren vrijloopvoorstellingen die qua inhoud en toon anders waren dan het meer beleefde en verfijnde politieke discours dat in de steden te horen was. Soms was het maken van spraak een hele dag affaire, compleet met eten en vaten bier.

De rollende stronk toespraken van de vroege jaren 1800 bevatten meestal opscheppers, grappen of beledigingen gericht aan tegenstanders.

Een woordenboek van amerikanismen citeerde een memoires van de grens gepubliceerd in 1843:

"Sommige zeer goede stronkredes worden geleverd vanaf een tafel, een stoel, een whiskyvat en dergelijke. Soms maken we de beste stronkredes te paard."

John Reynolds, die in de jaren 1830 als gouverneur van Illinois diende, schreef een memoires waarin hij zich met veel plezier herinnerde aan het geven van stronkredes in de late jaren 1820.

Reynolds beschreef het politieke ritueel:

"Adressen bekend als stomp-speeches kregen hun naam, en veel van hun beroemdheden, in Kentucky, waar die wijze van verkiezingen tot in de perfectie werd gedragen door de grote redenaars van die staat.

"Een grote boom wordt omgehakt in het bos, zodat er van de schaduw kan worden genoten en de stronk glad aan de bovenkant wordt gesneden zodat de luidspreker erop kan staan. Soms heb ik er stappen in gezien om ze te kunnen monteren Soms worden stoelen voorbereid, maar vaker geniet het publiek van de luxe van het groene gras om op te zitten en liggen. "

Een boek over de Lincoln-Douglas-debatten, bijna een eeuw geleden gepubliceerd, herinnert aan de hoogtijdagen van stompsprekendheid aan de grens, en hoe het werd gezien als iets van een sport, met tegengestelde sprekers die deelnemen aan een levendige concurrentie:

"Een goede stompspreker kon altijd een menigte aantrekken, en een gevat gevecht tussen twee sprekers die tegenovergestelde partijen vertegenwoordigden, was een echte sportvakantie. Het is waar dat de grappen en tegenslagen vaak zwakke pogingen waren, en niet ver verwijderd van vulgariteit; maar hoe sterker de slagen, hoe beter ze werden gevonden, en hoe persoonlijker, hoe aangenamer ze waren. "

Abraham Lincoln bezat vaardigheden als een stompspreker

Voordat hij geconfronteerd werd met Abraham Lincoln in de legendarische wedstrijd van 1858 voor een zetel van de Amerikaanse senaat, uitte Stephen Douglas zijn bezorgdheid over de reputatie van Lincoln. Zoals Douglas het verwoordde: "Ik zal mijn handen vol hebben. Hij is de sterke man van de partij - vol humor, feiten, dates - en de beste stompspreker, met zijn grappige manieren en droge grappen, in het Westen."

De reputatie van Lincoln was vroeg verdiend. Een klassiek verhaal over Lincoln beschreef een incident dat zich voordeed toen hij 27 jaar oud was en nog in New Salem, Illinois woonde..

Toen hij Springfield, Illinois binnenreed om namens de Whig-partij een stomprede te houden tijdens de verkiezingen van 1836, hoorde Lincoln over een lokale politicus, George Forquer, die was overgestapt van Whig naar Democraat. Forquer was als onderdeel van het Spoils System van de Jackson-regering royaal beloond met een lucratieve overheidsbaan. Forquer had een indrukwekkend nieuw huis gebouwd, het eerste huis in Springfield met een bliksemafleider.

Die middag hield Lincoln zijn toespraak voor de Whigs, en toen stond Forquer op om voor de Democraten te spreken. Hij viel Lincoln aan en maakte sarcastische opmerkingen over de jeugd van Lincoln.

Lincoln kreeg de kans om te reageren:

"Ik ben niet zo jong in jaren als ik ben in de trucs en ambachten van een politicus. Maar, leef lang of sterf jong, ik zou liever nu sterven dan, zoals de heer," - op dit punt wees Lincoln op Forquer - "verander mijn politiek, en ontvang met de verandering een kantoor ter waarde van drieduizend dollar per jaar. En voel me dan verplicht om een ​​bliksemafleider over mijn huis te plaatsen om een ​​schuldig geweten te beschermen tegen een beledigde God."

Vanaf die dag werd Lincoln gerespecteerd als een verwoestende stompspreker.