Definitie en voorbeelden van Symploce in retoriek

symploke is een retorische term voor de herhaling van woorden of zinnen aan het begin en het einde van opeenvolgende bijzinnen of verzen: een combinatie van anaphora en epiphora (of epistroph). Ook gekend als complexio.

"Symploce is nuttig om het contrast tussen juiste en onjuiste claims te benadrukken," zegt Ward Farnsworth. "De spreker verandert de woordkeuze op de kleinste manier die voldoende zal zijn om de twee mogelijkheden te scheiden; het resultaat is een opvallend contrast tussen de kleine aanpassing van de formulering en de grote inhoudelijke verandering" (Klassieke Engelse retoriek van Farnsworth, 2011).

Etymologie
Uit het Grieks, "verweving"

Voorbeelden en observaties

• "De gele mist die zijn rug over de ruiten wrijft,
  De gele rook die met zijn snuit over de ruiten wrijft ... "
  (T.S. Eliot, "The Love Song of J. Alfred Prufrock." Prufrock en andere waarnemingen, 1917)
• "De gek is niet de man die zijn verstand heeft verloren. De gek is de man die alles heeft verloren behalve zijn verstand."
  (G.K. Chesterton, Orthodoxie, 1908)
• "In de jaren na de Eerste Wereldoorlog had mijn moeder centen voor Grace [Kathedraal] in haar mijtendoos gestopt, maar Grace zou nooit af zijn. In de jaren na de Tweede Wereldoorlog zou ik centen voor Grace in mijn mijtendoos stoppen, maar Grace zou nooit klaar zijn."
  (Joan Didion, "California Republic." Het witte album. Simon & Schuster, 1979)
• "Bij gebrek aan een spijker was de schoen verloren.
  Bij gebrek aan een schoen was het paard verloren.
  Bij gebrek aan een paard was de ruiter verloren.
  Bij gebrek aan een ruiter was de strijd verloren.
  Bij gebrek aan een strijd was het koninkrijk verloren.
  En alles voor het ontbreken van een hoefnagel. "
  (toegeschreven aan Benjamin Franklin en anderen)

Effecten van Symploce

"symploke kan een gevoel van gemeten balans toevoegen aan de retorische effecten die worden bereikt via anafhora of epiphora. Paulus laat dit zien in 'Are they Hebrews? Ik ook. Zijn het Israëlieten? Ik ook. Zijn zij van het zaad van Abraham? Ik ook.' Symploce kan ook clausules aan elkaar rijgen om een ​​catalogus of gradatio te maken. "
(Arthur Quinn en Lyon Rathbun, "Symploce." Encyclopedia of Rhetoric and Composition: Communication From Ancient Times to the Information Age, ed. van Theresa Enos. Taylor & Francis, 1996)

Symploce in Shakespeare

• "Het meest vreemd, maar toch het meest waarlijk, zal ik spreken:
  Die Angelo is gezworen; is het niet vreemd?
  Die Angelo is een moordenaar; is niet vreemd?
  Die Angelo is een overspelige dief,
  Een huichelaar, een maagdelijke overtreder;
  Is het niet vreemd en vreemd? "
  (Isabella in William Shakespeare's Meten voor meten, Act 5, scene 1)
• "Wie is hier zo basis dat een slaaf zou zijn? Als er iets is, spreek dan; voor hem heb ik beledigd. Wie is hier zo onbeleefd dat geen Romein zou zijn? Als iemand iets zegt; voor hem heb ik beledigd. Wie is hier zo gemeen?" die niet van zijn land zal houden? Als er iets is, spreek dan; want ik heb hem beledigd. '
  (Brutus in William Shakespeare Julius Caesar, Act 3, scene 2)

Bartholomew Griffin's Perfect Symploce

Het meest waar dat ik Fidessa moet liefhebben.
Het meest waar dat ik eerlijk Fidessa niet kan houden.
Het meest waar dat ik de pijn van liefde voel.
Het meest waar dat ik gevangen ben in liefde.
Het meest waar dat ik misleid heb, is met liefde.
Het meest waar dat ik de sleights van liefde vind.
Het meest waar dat niets haar liefde kan bezorgen.
Het meest waar dat ik moet vergaan in mijn liefde.
Het meest waar dat zij de God van liefde beschouwt.
Het meest waar dat hij is gesnauwd met haar liefde.
Het meest waar dat ze wil dat ik ophoud met lief te hebben.
Het meest waar dat zijzelf alleen is, is liefde.
Het meest waar dat, hoewel ze een hekel aan had, ik er dol op zou zijn!
Het meest waar dat liefste leven zal eindigen met liefde.
(Bartholomew Griffin, Sonnet LXII, Fidessa, More Chaste Than Kinde, 1596)

De lichtere kant van Symploce

Alfred Doolittle: Ik zal het u vertellen, gouverneur, als u mij maar een woord laat zeggen. Ik ben bereid het u te vertellen. Ik wil het je vertellen. Ik wacht om het je te vertellen.
Henry Higgins: Pickering, deze kerel heeft een zekere natuurlijke gave van retoriek. Bekijk het ritme van zijn inheemse houtnoten wild. 'Ik ben bereid het je te vertellen. Ik wil het je vertellen. Ik wacht om het je te vertellen. ' Sentimentele retoriek! Dat is de Welshe soort in hem. Het verklaart ook zijn leugenachtigheid en oneerlijkheid.
(George Bernard Shaw, pygmalion, 1912)

Uitspraak: SIM-plo-see of SIM-plo-kee

Alternatieve spelling: simploce