Definitie en voorbeelden van sorieten in retoriek

In logica, soroptimiste is een keten van categorische syllogismen of enthousiasmen waarin de tussenconclusies zijn weggelaten. Meervoud: soroptimiste. Bijvoeglijk naamwoord: soritical. Ook gekend als ketenargument, klimargument, beetje bij beetje argument, en polysyllogism.

In Shakespeare's gebruik van de kunst van taal (1947), zuster Miriam Joseph merkt op dat sorites 'normaal gesproken het herhalen van het laatste woord van elke zin of zin aan het begin van de volgende, een cijfer dat de retorici climax of gradatie genoemd, omdat het de graden of stappen in de argument."

• Etymologie: Van het Grieks, "hoop
• Uitspraak: Suh-Rite-eez

Voorbeelden en observaties

"Hier is een voorbeeld [van sorites]:

Alle bloedhonden zijn honden.
Alle honden zijn zoogdieren.
Geen vis is zoogdieren.
Daarom zijn geen vissen bloedhonden.

De eerste twee premissen impliceren geldig de tussenconclusie: 'Alle bloedhonden zijn zoogdieren'. Als deze tussenconclusie vervolgens als premisse wordt behandeld en samen met de derde premisse wordt samengesteld, volgt de definitieve conclusie geldig. De soroptimiste is dus samengesteld uit twee geldige categorische syllogismen en is daarom geldig. De regel bij het evalueren van sorites is gebaseerd op het idee dat een ketting slechts zo sterk is als zijn zwakste schakel. Als een van de samenstellende syllogismen in sorites ongeldig is, zijn alle sorites ongeldig. "
(Patrick J. Hurley, Een beknopte inleiding tot logica, 11e ed. Wadsworth, 2012)
 

"St. Paul gebruikt een causaal soroptimiste in de vorm van een gradatio wanneer hij de in elkaar grijpende gevolgen wil laten zien die voortvloeien uit een vervalsing van de opstanding van Christus: 'Als Christus nu wordt gepredikt dat Hij uit de dood is opgestaan, hoe kunnen sommigen onder u dan zeggen dat er geen opstanding uit de dood is? Maar als er geen opstanding uit de doden is, dan is Christus niet opgestaan: en als Christus niet is opgestaan, dan is onze leer ijdel en [als onze prediking ijdel is] is uw geloof ook ijdel "(I Cor. 15:12 -14).
"We zouden deze sorites kunnen ontvouwen in de volgende syllogismen: 1. Christus was dood / De doden zijn nooit opgestaan ​​/ Daarom is Christus niet opgestaan; 2. Dat Christus is opgestaan ​​is niet waar / Wij prediken dat Christus is opgestaan ​​/ Daarom prediken wij wat is 3. Prediken wat niet waar is, is tevergeefs prediken / Wij prediken wat niet waar is / Daarom prediken we tevergeefs 4. Onze prediking is ijdel / Uw geloof komt van onze prediking / Daarom is uw geloof ijdel. Paulus maakte natuurlijk zijn premissen hypothetisch om hun desastreuze gevolgen te tonen en ze vervolgens stevig tegen te spreken: 'Maar in feite is Christus uit de dood opgewekt' (1 Kor. 15:20). '
(Jeanne Fahnestock, Retorische figuren in de wetenschap. Oxford University Press, 1999)
 

De Sorites-paradox

"Terwijl de soroptimiste raadsel kan worden gepresenteerd als een reeks raadselachtige vragen die het kan zijn en werd gepresenteerd als een paradoxaal argument met logische structuur. De volgende argumentvorm van de sorieten was gebruikelijk:

1 tarwekorrel maakt geen hoop.
Als 1 tarwekorrel geen hoop maakt, doen 2 tarwekorrels dat niet.
Als 2 tarwekorrels geen hoop vormen, dan 3 korrels niet.
.
.
.
_____
∴ 10.000 tarwekorrels vormen geen hoop.

Het argument lijkt zeker geldig te zijn en alleen te gebruiken modus ponens en knippen (waardoor het mogelijk wordt om elk subargument aan elkaar te koppelen) modus ponens gevolgtrekking.) Deze inferentieregels worden onder meer onderschreven door zowel de stoïcijnse logica als de moderne klassieke logica.
"Bovendien lijken de premissen waar ...
"Het verschil van één korrel lijkt te klein om enig verschil te maken voor de toepassing van het predicaat; het is een zo verwaarloosbaar verschil dat het geen schijnbaar verschil maakt voor de waarheidswaarden van de respectieve antecedenten en consequenties. Toch de conclusie lijkt vals. "
(Dominic Hyde, "The Sorites Paradox." Vagueness: A Guide, ed. door Giuseppina Ronzitti. Springer, 2011)

"The Sad Sorites", door Maid Marion & # x200B; & # x200B;

De Sorites keken naar de premiss
Met een traan in zijn weemoedige oog,
En fluisterde zachtjes een hoofdterm
Aan een Fallacy die erbij staat.
O lief het was om te dwalen
Langs het trieste zeezand,
Met een terughoudend blozend predikaat
Je gewillige hand omklemmen!
O gelukkig zijn de stemming en de spanning,
Als dat inderdaad zo is,
Wie aldus Per Accidens mag rondlopen
Naast de zanderige zee.
Waar nooit Connotation komt,
Noch Denotation e'en.
Waar Enthymemes dingen onbekend zijn,
Dilemma's nog nooit gezien.
Of waar de boom van Porphyry
Draagt ​​statige takken hoog,
Terwijl we ver weg zijn zien we het vaag
Een paradox voorbij.
Misschien komt er een Syllogisme,
Haastig zien we het vliegen
Hier, waar vredig het rust
Noch vreest Dichotomie.
Ah! zouden zulke vreugden de mijne zijn! Helaas
Empirisch moeten ze zijn,
Tot hand in hand zowel Mood als Tense
Zijn zo liefdevol verbonden.
(The Shotover Papers, Of, Echoes from Oxford, 31 oktober 1874)